@BelWatson thank you for your permission! xx
GirişBölümü • Liam
Orada ayaktayım. Birisi içeri yürümek için kilisede bekleyen herkese bakıyor. Koridorun aşağısındayım, içinde bir smokin ve önümde bir rahip var. En iyi dostlarım dahi benim yanımdalar ve onlara baktığımda cesaret verircesine gülümsüyorlar . Neden buradayım yada neden bekliyorum emin değilim.
Bekleyin...Evleniyor muyum? Ama çok yakında değil mi? Ben yalnızca on dokuz yaşındayım , yakında evlenemem.
Kalbim hızlı ve daha hızlı atmaya başlıyor, ellerim titriyor ve her an panik atak geçirecekmişim gibi hissediyorum. Henüz evlenemem. Yapamam. Ne olursa olsun onu ne kadar çok sevdiğimi . Ama bekleyin, ben kimle evleniyorum? Danielle mi? O olmalı.. Başka kim olabilir ki? Herkes bizim evlenmemiz için bekliyor,herneyse. Ve biliyorum ki o evlenmek istiyor.Arkadaşları evleniyor ve o önceden bunun hakkında birçok kez yorum yaptı. Biliyorum bunlar ipuçlarıdır,ama ben çok gencim .Bunu yapmak için çok genç.
Burada olmak istemiyorum.Onu koridorda yürümesi ve herkesin önünde sonsuza dek birlikte olmak için yemin etmeyi bekliyorum. Bu çok fazla zaman. Ben sadece 19 yaşındayım.
Sadece on dokuz.
Okuldan sınıf arkadaşlarım hayatları başlıyor. Onlar üniversitedeler, onların hayallerine bakıyorum ve takip ediyorum ve ben evleniyorum. Zaten herşeyi yaşamadım mı? Bu doğru olamaz .Ondokuz yıl herşeyi yaşadım bu nasıl oluyor? Bunu kimse yapamaz. Hiç kimse!
Orada panik yapmaya başlıyorum ve ellerime bakıyorum . Onlar yalnızca titremiyorlar. Onlar benim ellerim değil.Bunlar benim ellerim olamaz.. Bu eller bir çocuğa ait, küçük bir çocuğa ve sanki babasının kıyafetlerini giymiş gibi gömleğinin kolları ona büyük geliyor.
Bu ben miyim? Neler oluyor?
Göğsümde tüm panik ve korku etrafında bakıyorum.Yansıtıcı bir yüzey ve orada gördüğüm zaman çığlık atmak istiyorum.Benim,ama artık 19 yaşında değilim. Ben bir çocuğum.Ben beş-yaşında bir Liam Payne'im ve şu ölümüne korkan küçük çocuğu görebiliyorum. O bir smokin giyiyor ve herkes onun bir kadınla evlenmesini görmek için orada bekliyor.
Bağırmak ve kaçmak istiyorum,ama dönüp kilisenin kapılarını açtığımda müzik çalmaya başlıyor. Herkes ayağa kalkıyor ve benim kalbim bile daha hızlı atıyor.
Hayır,hayır, hayır, hayır,hayır. Ben bir çocuğum. Evlenemem. Herşeyi hala yaşamadim . Bir aileye başlamadan önce diğer şeyleri yapmaya ihtiyacim var. Henüz hazır değilim. Evlenmek benim için değil.
Beş yaşındayım! Beş yaşındayım! Evlenemem.
Koridordan aşağı yürürken ona bakıyorum, muhteşem ve göz alıcı, tüm insanlar onun kocaman gülümsemesiyle bakıyor.Küçük bir çocukmuşum gibi ağlamaya başlıyorum. Annemi benı kurtarması için çağırmaya başlıyorum. Bunu istemiyorum, henüz bunu yapamam.
Herkes bana dikkatle bakıyor ve ben yüksek seste ağlıyorum. Ağaçtan düşürülmüş ve bacağımı kırmış gibi ağlıyorum. Umutsuz ve korkuyorum.Bunu şimdi yapamam. İlk önce diğer birçok şeyi yapmam gerekiyor. Çünkü benim hayalimin olduğu onu yapmaya hazır olduğum anlamına gelmez.
Danielle bana beğenmeyerek bakıyor, ama yardımcı olamıyorum.Dünyanın sonuymuş gibi ağlamayı sürdürüyorum. Her nedense dünyamin sonuymuş gibi hissediyorum.Benim özgürlüğüm, benim gençliğim. Eğer evlenirsem,resmi ve yetişkin,yetişkin bir insanla bir aileye başlangıç olacağım. Danielle çocuklar isteyecek,ama ben de bir çocuğum!
