I am tired of being weak; Of being sick.
I also attemp to kill myself. Why? Because no one gives a shit anyway. Then why would I live?
For me to kill myself with the thought of I am dying? That I cannot live longer than I wanted to? What's with this life?
But then I realized there is something; someone that is worth living for. Is he?
30 messages received
Ana
Girl, meet me up.
Ana
Girl, wer na u?
Mae
I'm not going let me die
Ana
u know wat? everyone is tired pleasing you! everyone is caring for you but it seem so worthless!
Mae
watevr u say i'm not going dont call me anymor bye
Why do they act like they care? Even if they not. Maybe they have this "guilt" when I die. Whatever. Fvck me. Fck this life.
"Mae. Buksan mo ang pinto. Kain na. Wala ang papa mo. Sige na bumaba ka na." Katok lang ng katok si mama. Nagkukunwari akong tulog kahit hindi naman talaga.
Dahil nga hindi naman ako sumasagot kay mama at nagkukunwaring tulog. Ay kinuha nya nalang yung spare key at binuksan ang pinto.
"Mae. 17 years kitang inalagaan. Ni paghinga mo kabisado ko. Kaya please ang kumain ka na. Kasi alam mo hirap na hirap na rin ako. Hindi lang ikaw. Pakiramdam ko nga ako yung mamamatay sa ginagawa mo Mae." iyak ng iyak si Mama. Pati ako.
Akmang aalis na si Mama sa kwarto ay niyakap ko sya ng mahigpit.
"Ma. Sorry :'( halika na kain na tayo."
Kumakain si Mae at ang kanyang ina ng hindi nila namamalayan na dumating na si Edgar. Ang ama ni Mae.
Sa totoo lang laging puyat at wala ang kanyang ama sa sarili. Dahil hindi nito alam ang kanyang gagawin. Dahil kahit alam na nyang anumang oras ay mawawala na si Mae. Ay humahanap parin ito ng dahilan para mapahaba ang buhay ng kanyang anak. Sa totoo lang ay mahal na mahal nito si Mae. Ngunit lagi nya itong binabalewala dahil gusto nya maging matatag ang kanyang anak.
Ngunit akala ni Mae ay walang kwenta sya para sa kanyang ama. Umakyat na lamang si Edgar papunta sa kwarto nila ng kanyang asawa. At natulog.
Sa hapagkainan
"Mae, anak. Hwag ka sanang magagalit sa akin."
"MA, bakit po?"
"Anak... kasi inenroll kita sa dati mong school ngayong sem. At gusto ko sana. Bago ka kunin ng maykapal ay maranasan mo namang maging masaya."
"Ma! Ano bang kalokohan ito? Hindi ba pwedeng antayin na lamang natin kung kelan ako mamamatay?!"
"Anak. Huminahon ka. Matagal kong pinag-isipan ang bagay na ito. Pasensya na Mae. Pero sa ayaw at gusto mo papasok ka." Tumayo na ang kanyang ina at naghugas na lamang ng pinggan na naiiiling.
