It's Me

Chapter 17

Chapter 17

Nandito ako ngayon sa headquaters namin nakaupo at kanina pa tulala sa screen ng laptop ko

"Hey Zap?" napalingon ako kay Nika na nakaupo sa gilid ko

"hmm?"

"Kanina ka pa lutang dyan. Gusto mo ba siya dalawin?" hindi ako umimik at sumandal nalang sa upuan ko

Pinaikot ko mga mata ko at hinilamos ang kamay ko sa mukha ko

Tumayo na ako at sinuot ang holster ko at kinuha ang susi ng kotse ko

Sumunod na si Nika sa likod ko na may hawak na ding susi sabay kaming nagpaandar nang kotse bago umalis sa ground floor. 

Patungo na kami sa ospital na pinaglipatan sakanya dahil sa magulang nito

I slow down when my phone blink and I saw my twin brother's message

Clyde

Hey Zap?  Please let's talk I'll wait in Heaven's Cafe at 9:00 .

Hindi na ako nagabalang magreply dahil nagda-drive ako

Nang makarating ako sa ospital I mean kami ni Nika agad kami nagtungo sa kuwarto ni Tyler

Pinagtitinginan pa kami at naglalayuan ang mga nurse at doktor na makakasalubong namin

Hindi naman kami papatay eh may baril lang talagang nakapulupot sa bewang namin

Kumatok si Nika sa pinto at binuksan ito.  Wala pang tao sa loob at kami palang

I saw Tyler innocently sleeping at a hospital bed.  Of course saan pa ba siya hihiga. 

Parang wala siyang tama sa tagiliran dahil normal lang itong nakahiga. 

Lumapit ako sa tabi nito at pinagmasdan siya

"Zap? Ella texted me his parents are on their way here makikita nila ang mga baril na suot mo." lumingon ako sakanya at napabuntong hininga nalang

Agad kaming lumabas ni Nika sa kuwarto at nagtungo ng parking lot 

Tinignan ko ang oras sa aking relo

Its already 8:56. Should I go?

Kinabig ko ang manebela at agad nagtungo sa sinasabing cafe ni Clyde napansin ko nagtakang tumigil si Nika kaya agad kong binuksan ang earpods ko at sinabing may pupuntahan ako sumagot naman ito ng 'be careful'

Di na ako sumagot doon dahil pinatay ko na din agad ito at nagmaneho na

Pagbaba ko ng kotse saktong 9:00 at agad na akong pumasok at nakita ko si Clyde na nakaupo sa dulong table na sumisipsip ng Frappe

Nang makita ako nito agad siyang umupo ng maayos kaya umupo ako at maangas na sumandal sa upuan

"What? " tanong ko lumunok naman ito bago nagsalita

"Let me explain Zap" tumingin ako sakanya nang walang imik

Bumuntong hininga ito at pumikit bago nagsimulang magsalita

"Look bata pa tayo noon hindi ko alam ano gagawin ko maging si Kuya hindi niya alam we were just like teens that time still knowing the world " hindi na muna ako nagsalita ay hinayaan siyang ituloy ang sasabihin niya

"Zap believe me we tried to help but we're to weak Princess please forgive me please Zap hindi ko sinasadyang maduwag I'm sorry Zaprina I'm sorry kuya is sorry " tumaas ang isang kilay ko sa sinabi niyang 'kuya' I feel his regret at alam kong seryuso siya sa mga sinasabi niya but I'm still not ready for forgiving. Not now.