ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"พี่!พี่!จีมินฟื้นสิฟื้น"ร่างบางของหญิงสาวกำลังนั่งภาวนาให้ผู้ที่อยู่ในห้องผ่าตัดฟื้นขึ้นมา
ตึก ตึก ตึก
"เจน พ...พี่จี..ม..มิน ..เป็นอะไร"แชยองที่พึ่งมาถึงเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างเจนนี่
"แก...พ...เพราะ..ฉัน ฮึก..."เจนนี่สะอื้นก่อนจะ
ตอบเพื่อนว่า
"พ...พี่จี...มิน ..รถชน เพราะ..ฉัน ฮือ"
"แก..อย่าโทษ..ฮึก..ตัวเอง"แชยองบอกพร้อม
ดึงเจนนี่มากอด ทั้งๆที่ในใจเธอก็รู้สึกเสียใจ
ไม่ต่างกัน นั่นใคร จีมิิน พี่ชายเธอเลยนะ
"หมอมา...แล้ว"แทฮยองที่มาพร้อมกับแชยอง
พูดขึ้น
"หมอ...พี่ฉัน เป็นไง.."แชยองถาม
"ปลอดภัยดีครับ แต่อาจเป็นเจ้าชายนิทรา
หรือถ้าฟื้นก็ความจำเสื่อม"
เจนนี่ชะงักไป ต่างจากแชยองที่โผเข้ากอดแทฮยองด้วยความเสียใจ แทฮยองจึงลูบหัว
แชยอง
"พี่แท....พี่จีม..จะฟื้นใช่มั๊ย"แชยองเอ่ยถาม
"ฟื้นสิ"ฟื้นงั้นหรอ ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ
เจนนี่ได้แต่ร้องไห้ เมื่อมองดูหน้าแฟนหนุ่ม
อย่างจีมิน คนที่นอนตรงนั้นตามจริงต้องเป็น
เธอไม่ใช่เขา เขาไม่ควรมาเจ็บแบบนี้เลย
ในห้องของจีมินมีแต่เสียงสะอื้นจากฯเจนนี่และแชยองไม่ขาดสาย
"แชง...เพราะ...ฮือ..ฉัน....พี่จีมิน..ไม่ควรมานอนเจ็บ...ตัวแบบ...ฮึก..นี้"/_\
ยิ่งพูดน้ำตาของเจนนี่ก็ไหลออกมา
"ตื่นมาสิ....มา..มองหน้าเจน...ก่อน"
"..........."
ไร้เสียงตอบกลับ"พี่อ่ะ....อึดจะตายแค่หน้าคว่ำแค่เนี้ย ไม่รู้สึก
อะไรเลย"
"นั่นสิ555"ความทรงจำเก่าๆแล่นเข้ามาในหัว
น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมาไม่เอานะ ไม่เอา อย่าหลับไปเลย
ฟื้นขึ้นมาเหอะ ฟื้นมานะ
ขอร้อง
........................................................................
พี่รักเจนนะถึงไม่ได้ฟื้นแต่จิตใต้สำนึกมันบอก
รักนะคะคนดีของพี่ จิตใต้สำนึกมันบอกอีกล่ะ
........................................................................
To be continued