Gözlerimi açtım. Havadaydım ve şidetle aşağıya düşüyordum ama tek kılımı kıpırdatacak halim yoktu. Tam düşüceklerimle gözümü kapadım. Ama umduğumun aksine düşmemiştim. O sırada sırtımdaki melek kanatlarını fark ettim. Rüyada olduğum çok belliydi. Aniden kanatlarımdaki tüyler dökülmeye, yere düşüyor olan tüyler ise yanıyor ve geriye yalnızca kül bırakıyordu. Korkuyordum. Düşüyordum ama düşlemiyordum. Genelde düşmeli rüyalarımda hep tam düşecekken uyanırdım ama bu sefer olmuyordu, uyanamıyordum... Rüya mıydı yoksa kabus mu? Ben bunları düşünene kadar kanatlarım yok olmuştu gözlerimi kapadım. Ama ne yeri, be havayı hissediyordum. Tek duyabildiniz çığlıklar ve ağlayışlardı. O anıyı istemiyorum! Hepsi benim hatamdı, ben olmasam...
Hıçkırıklar ve çığlıklar eşliğinde uyandım. Ağladım...Tüm gece... Ama bu onu geri getirmezdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Japonya'daki hayatım
Short StoryMerhaba ben Duru. Medyadaki benim ( biliyorum, çok mükemmelim) Türkiye'de yaşıyorum. ------- Ortaokulunda okuyorum ve watped kullanıcısıyım. Liseyi Japonya'da okumaya karar verdim.Ve bu kitapta benim maceralarım var. Çok sıkmadan başlayalım!
