Tijden veranderen

Hoofdstuk 2

Tijden veranderen

Anna

Ik word wakker. Ik wil rechtop gaan zitten, maar het lukt niet. Ik kan me niet bewegen. Waarom kan dit niet? Het is zo vreemd. Ik raak ik paniek. Ik wil schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn mond. Ik probeer van alles: mijn ogen openen, vingers bewegen, praten, maar niks daarvan lukte. Het slaat nergens op. Voor me zie ik alleen maar zwart om me heen, alleen maar zwart. Wat is er met me aan de hand?Ik probeer en probeer maar niks werkt. Ben ik dood? Ik hoor iemand praten zachtjes in de verte.  langzaam komt het dichterbij. Het staat nu zo ongeveer naast me. Ik versta iets over een ziekenhuis en iemand in coma met de naam Anna. langzaam dringt het tot me door. Ik ben Anna Rose, ik ben diegene in coma. Dus ik ben niet dood dat verklaart bijna alles ,maar hoe ben ik hier gekomen? Ik herinner me niet echt iets van de afgelopen dagen wel alles daar voor, maar waar is het misgegaan en hoe ben ik hier terecht gekomen? Die vragen bleven door me heen dreunen.

Tijden veranderen

Evie

Vandaag ga ik naar Anna. Ik vind het spannend, want de laatste keer dat ik haar zag was met het ongeluk. Ik hoorde van de artsen dat het wel iets beter gaat met haar, daar word ik wel blij van want onze vriendschap was echt heel erg goed. ik herinner me steeds meer van vroeger maar sommige dingen weet ik nog steeds niet. Hoe recenter hoe zwarter het wordt. Ik hoop dat die later nog komen. Mijn ouders zijn de afgelopen dagen superlief voor me geweest. Mijn zus is wel een beetje afstandelijk geweest maar iedereen heeft zijn manieren om dingen te verwerken. We vertrekken met zijn allen naar het ziekenhuis. Na 10 minuten rijden zijn we er. De receptie vertelt ons dat ze op de 2e verdieping in kamer 203 ligt. Ik heb niks met ziekenhuizen en vind het een beetje eng dus we lopen er met zijn allen naartoe. Eenmaal bij haar kamer aangekomen word ik een beetje zenuwachtig. ik heb een ballon en bloemen voor haar meegenomen, maar ik vind het nog steeds spannend om haar weer te zien na het ongeluk. Ik voel mijn handen trillen. Oke, Evie je kan dit zeg Ik tegen mezelf. ik waag het er op en ga naar binnen, alleen...

Tijden veranderen

Anna

Er is vandaag een paar keer een dokter langsgekomen. Tenminste ik denk dat het vandaag was ik ben een beetje de dagen kwijt. Ik heb steeds dezelfde dokter een vrouw genaamd Claudia als ik het goed heb verstaan. Maar nu hoor ik een andere stem. Ik probeer er achter te komen wie het is. ik heb de stem de afgelopen dagen niet gehoord geloof ik. Ik zoek in mijn gedachten naar de persoon van wie de stem is. Na een tijdje graven, weet ik het: Evie. Wat heb ik haar gemist  de persoon die ik het liefst bij me wilde hebben, was zij :) ze praat tegen me en ik probeer iets terug te zeggen maar het lukt helaas niet. Die stomme coma het maakt me razend met alle kracht probeer ik haar te roepen of me te bewegen of wat dan ook het maakt me niet uit als ik maar iets kan. Het lukt niet maar ik voel wel dat ik dichterbij kom. uiteindelijk gaat het lukken op een dag ik voel het gewoon. Evie vertelt me dat ze bloemen en een ballon voor me heeft gekocht. Ze zegt ook dat ze een beetje zenuwachtig was om mij weer te zien. Als ik kon praten zou ik tegen haar zeggen dat het goed was. Ze heeft de bloemen in een vaas gedaan. Rozen waren het, witte rozen, want ze wist dat dat mijn lievelingsbloemen zijn. Wat is ze toch lief. De ballon heeft ze aan het bed gehangen. Het is er een met een dolfijn want toen we klein waren, waren we ooit samen naar het dolfinarium geweest. Het geeft me hoop en door hoop zou ik hier uiteindelijk doorheen komen :)

Tijden veranderen

Evie

Ik heb het gedaan ik heb het gewoon gedaan. Het was wel spannend maar ook weer super leuk. Het was wel een beetje zielig om haar zo te zien en ik miste haar ook. Mijn herinneringen waren langzaam teruggekomen en daarom had ik die cadeaus aan haar gegeven. Vanaf nu ben ik van plan om Anna elke dag te bezoeken totdat ze wakker wordt en ja ze wordt wakker want ik geloof in haar. Elke dag ga ik naar haar toe met het openbaar vervoer en dan ga ik met haar praten. Ook al lukt het haar niet om terug te praten. Ergens hoop ik dat ze me kan horen. De dokters zeiden dat het goed kan zijn dat dat zo is. En daarom praat ik met haar, dan voel ik me meer met haar verbonden. Dat voelt fijn, vertrouwd. En het is ook het minste wat ik voor haar kan doen. Mijn aller beste vriendin hoort niet in coma te liggen. Hoe kan het gebeuren. Waarom heb ik het niet kunnen voorkomen? Opeens word ik overspoeld met schuldgevoelens. Waarom zij? Waarom zij? Waarom zij?

Tijden veranderen

Anna

Vandaag is de dokter weer langsgeweest. Ik hoop dat Evie vandaag weer langskomt en dat we weer samen kunnen praten. Nou ja ik weet niet of je het praten kan noemen maar dat maakt niet uit. Het geeft me een veilig gevoel. Ik herinner me nog steeds niks van het ongeluk. Helaas. Ik hoop dat dat nog wel komt ik wil weten wie me dit heeft aangedaan, ik wil wraak nemen. Ik wil dat dat persoon berecht wordt voor zijn/haar daden. En ik wil zijn/haar motief weten. Waarom zou iemand mij dood willen hebben? Was ik geen goed persoon?  Evie!!!! Ze is er weer :) ik neem aan dat ze deze keer zonder haar ouders is want ze is de enige stem die ik hoor. Vandaag leest ze me voor uit een boek van mijn favoriete schrijver: Mel Wallis de Vries. Weer zo lief van haar. Ik voel me echt veilig bij haar.
Aan het einde pakt ze mijn hand vast en geeft me een kus op mijn hoofd. Met al mijn kracht probeer ik haar hand vast te pakken. Heel langzaam voel ik dat ik mijn wijsvinger kan bewegen! Ik kan me bewegen!!!!! Maar Evie voelt het niet en gaat weer naar huis. Als ik heel veel oefen kan ik iemand laten weten dat ik nog leef :). Dat ik dichterbij het leven ben dan bij de dood.

Tijden veranderen

Evie

Toen ik vandaag bij Anna was vergat ik even alles. Het leek alsof alleen dat moment bestond. Het maakt me gelukkig. Uiteindelijk zal alles weer goed komen en kan ik weer met mijn beste vriendin zijn :). Ik dacht dat ik vandaag haar vinger voelde bewegen maar dat heb ik me vast ingebeeld. Ik hoop maar al te graag dat ze wakker wordt, maar misschien moet ik op een bepaald moment haar ook laten gaan. Waarschijnlijk verbeelde ik het me omdat ik maar al te graag hoop dat ze terug komt. 'S nachts huil ik mezelf in slaap omdat ik haar mis. Ik mis haar en de leuke tijden met haar. Ik mis mijn alles beste vrienden. Ik wil haar terug samen met alle herinneringen. Mijn leven is niet meer hetzelfde sinds het ongeluk is geweest. Mijn vrienden hebben me verlaten en de enige bij wie ik nu nog kwijt kan zijn mijn ouders, mijn zus en Anna. Ik voel me eenzaam en nutteloos. Mijn zus is wel aardiger geworden sinds het ongeluk ik vraag me af waarom maar het is ook wel weer fijn. Mijn ouders zijn echt super lief voor me en doen alles voor me niet dat ik daar misbruik van maak maar  het is wel fijn. Zijn laten me goed voelen en helpen me bij het verzetten van alle nare gedachtes. En Anna is er natuurlijk ook. Ik heb wel het gevoel dat ze luistert dus ik vertel wat er op school gebeurt.  ik lees haar ook voor uit mijn lievelingsboek. Ik hoop dat ze het ook leuk vind, maar ja ze kan niks zeggen dus ik gok er maar op. Ik heb er met mijn zus en ouders over gepraat en ze steunen me door deze moeilijke tijd. Ze geloven niks van de theorieën van de politie. Mijn zus heeft zelfs bij me geslapen zodat ik me beter voel. Wat is mijn zus toch weer aardig. Morgen is er weer school maar daarna is het weer weekend. Op school wordt er raar naar me gekeken en niemand praat tegen me. Niemand wilt natuurlijk vrienden zijn met een moordenaar. Maar dat ben ik niet!! Mijn concentratie is ook niet op z'n best dus school is om het maar zo te zeggen: klote:( Dus leg ik alle hoop op Anna. zij is de enige die nog een beetje bij me blijft. Ook al heeft ze geen keuze eigenlijk... Maar ja ze is de enige die ik kan kan vertrouwen met mijn verhalen en ik weet ook zeker dat ze het niet doorverteld. Ik mis haar zo ontzettend erg.