Story of her life

Hoofdstuk 1.

Ik wordt wakker met het gerinkel van de wekker. Ik was geschrokken, ik lag nog lekker te slapen in een diepe droom. Geen idee over wat de droom ging maar de afgelopen dagen heb ik wel vaker vage dromen. Ach, het zal wel niets zijn. Het is weer maandagochtend, om eerlijk te zijn heb ik er geen probleem mee dat de schoolweek terug start. Anders zit ik toch maar mezelf thuis te vervelen, wat heb ik daar nu aan? Goed, ik zal maar eens opstaan. Ik ben niet de persoon die een lange tijd in bed blijft, ik sta meteen op. Dan ben ik ineens klaarwakker. Ik loop naar beneden en zie dat ik nog een uurtje heb voor ik moet vertrekken naar school. Zou ik me douchen of rustig een bad nemen? Ik kies toch voor optie twee, dan heb ik nog even een relax moment voordat ik weer in een stresserende omgeving zit. Na een halfuurtje kom ik uit mijn bad en kleed ik me om, ik neem nog snel wat te eten voor tijdens de middag en begin aan het ontbijt. Na wat brood met choco maak ik mijn rugzak klaar voor school. Ik vind het altijd moeilijk om niets te vergeten. Ik check alles drie keer na voor ik mijn rugzak sluit. Ik kan kiezen of ik met de tram naar school ga of lekker te voet. Met de tram ben ik er wel sneller maar als ik te voet ga, kan ik mijn hoofd nog even leegmaken zodat ik helemaal rustig aankom. Te voet lijkt me het beste dan. Ik vertrek en open mijn playlist, de meeste liedjes zijn van Ariana Grande. Ik vind haar uiterlijk zo mooi, haar stem en haar persoonlijkheid! Ik wil haar ooit eens ontmoeten, ze lijkt me zo een zalige griet om mee rond te hangen. Het is januari dus het is koud buiten. Ik vond het vroeger zo leuk dat het rond deze periode sneeuwde, als kleine meid kon ik met sneeuw gooien naar mijn vriendjes en vriendinnetjes. Jammer genoeg is dat nu niet meer zo, het is 6 graden buiten, ik vind het vreemd, vroeger was het rond deze tijd van het jaar aan het vriezen. Er raast wel een ijzige wind wat enorm koud is aan mijn oren. Ik heb een witte muts met zo een blauwe bol er op. Maar ik vind het niet mooi om mee over straat te lopen dus ik zet ze ook niet op, laat me het dan maar koud hebben. Ik loop langs een drukke baan, nog even wandelen en ik ben aan school. In de verte zie ik de tramhalte waar een hoop leerlingen van de school lopen, het lijkt wel een mierennest. Ik ga langs de achteringang binnen, dan is het wat rustiger. Ik ben graag alleen, op mijzelf, dan kan ik meer nadenken. De bel gaat en ik moet naar de les, ik check even snel op mijn telefoon welke les ik nu heb: wiskunde. Ik vind wiskunde een moeilijk vak, ik vind het niet erg tijdens de les. Ik snap er niet veel van, domein, bereik van een functie, geen idee wat dat is. Ik had op mijn examen 40%. De leerkracht had ook wel door dat ik wel mijn best doe maar het gewoon niet snap en het inzicht niet heb. Ik had geen vakantietaak gekregen of opdracht en toen ik mijn rapport ging halen zei de leerkracht dat het niet super erg was. Ik ben nou eenmaal veel beter met talen. Ik volg economie op school. Geen idee waarom eigenlijk. Misschien omdat het een goede basis is voor later naar de universiteit te gaan? Ik weet nog niet zo goed wat ik later in mijn leven wil gaan doen. Ik weet enkel dat ik succesvol wil zijn. Ik wil iets kunnen waarmaken zodat ik trots op mezelf kan zijn. Ik heb helemaal de ambitie niet om boekhouder te worden of iets in echt de economische richting, het lijkt me gewoon niets. Ik zou misselijk worden van altijd die cijfertjes bij boekhouden of de economische kringloop. Ik vind de lessen wel leuk, omdat ik in totaal maar 4 uur economie heb dus dat is helemaal niet veel. Ik wou graag humane wetenschappen volgen, dat leek me echt interessant maar in mijn familie zijn er wel een paar mensen die ook economie volgen dus dacht ik, waarom doe ik het dan ook niet als mijn familie het ook heeft gedaan? En tot nu toe heb ik er geen spijt van , mijn punten zijn verrassend goed, ik had het nooit verwacht van mijzelf. Ik wijk af. Ik heb dus wiskunde nu, we zitten met 32 in een klas voor wiskunde, het zijn een paar klassen door elkaar gemengd wat ik wel spijtig vind want dan zijn we met zoveel en kan ik niet zo goed opletten. Ik loop de klas in en ga naast Valerie zitten, ik zit altijd naast haar. Ze is heel lief, we kletsen en ik help haar als ze iets niet snapt en omgekeerd ook. Dat is wel fijn, met mijn eigen klas kom ik niet goed overeen, het zijn 17 jongens en ik ben het enige meisje ertussen. Ik snap wel dat ze de moeite niet nemen om te praten met me of om bevriend te zijn met me. De les begint.