το Απαγορευμένο

Κεφάλαιο 8

Όχι όχι δεν μπορεί πρέπει να κάνω λάθος ναι αυτό είναι λάθος κανω
Έπεσα στο κρεβάτι και δεν το σκεφτομουν
Και τότε μου ήρθε στο μυαλό τα λόγια του πατέρα μου ο Στέφανος ήρθε πρώτη φορά πριν δυο εβδομάδες στο σπίτι

Πήρα το σημειωματάριο μου που τα γράφω και υπολόγισα τις μέρες
Βγαίνουν δεν το πιστεύω
Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος εξάλλου δεν έχω και την κατάλληλη ψυχολογία δεν τρώω κιόλας καθόλου οπότε λογικό να μην έχω δυνάμεις
Ναι αυτό ειναι!

Η επόμενη μέρα ήρθε
Σηκώθηκα με δυσκολία για ακόμη μια φορά από το κρεβάτι
Πήγα στο μπάνιο και έπινα το πρόσωπο μου
Αφού ντύθηκα κατέβηκα κάτω
Βρήκα τους γονείς μου στην τραπεζαρία να τρώνε
Πλησιάζω
"καλημέρα"
"καλημέρα αγάπη μου πως είσαι σήμερα είσαι καλύτερα;"
"ναι πολύ καλύτερα συγνώμη που σας τρόμαξα εχθές ίσως επειδή δεν τρώω κατέβηκε η πίεση μου"
"έλα κάτσε να φας κάτι"

Έκατσα και με το ζόρι έβαλα μια φρυγανιά στο στόμα μου
Το κατάπια μου ήρθε αναγούλα πάλι προσπαθήσα να το προσπεράσω
Αφού τελειώσαμε το πρωινό μας βοήθησα την μήτερα μου να μαζέψουμε το τραπέζι
Μετά ανέβηκα στο δωμάτιο μου πήρα την τσάντα μου και αποφάσισα να βγω για λίγο μια βόλτα να περπατήσω
Αφού χαιρέτησα τους γονείς μου βγήκα απο το σπίτι
Για καλή μου τύχη πέρναγε το λεωφορείο
Το σταμάτησα μπήκα μέσα και πήγα στο κέντρο να χαζέψω λίγο τα μαγαζιά
Αφού έφτασα πήρα έναν καφέ στο χέρι και άρχισα να κάνω βόλτες σε διάφορες βιτρίνες
Έκανα για ώρες βόλτα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα και κανέναν
Κάποια στιγμή έφτασα κοντά σε ένα κοσματοπολειο είχε που κόσμο μέσα στην βιτρίνα υπήρχαν πολύ ωραία κοσμήματα έκατσα να τα χαζεύω
Μέχρι που είδα να βγαίνει από την πορτα του μαγαζιού ο Στέφανος με μια κοπέλα ξανθιά δίπλα του αγκαλιά
Φαινοντουσαν χαρούμενοι
Παντού μπροστά μου τελικά όπου και να πάω να τον συναντάω
Γύρισα την πλάτη μου και άρχισα να περπατάω δεν με είδε ευτιχως
Ένα δάκρυ έφυγε ξανά από τα μάτια μου
Προχώρησα μέχρι που απομακρυνθηκα
Έκατσα σε ένα πάγκακι και προσπαθούσα να κρατηθώ να μην κατάρρευσω πάλι
Σηκώθηκα μετά από λίγο και προχώρησα προς την στάση
Πήρα το λεωφορείο και γύρισα σπίτι
Μπενοντας μέσα άκουσα φωνες
Μπήκα στο σαλόνι και είδα τον πατέρα μου την μητέρα μου τον Στέφανο και αυτή τη κοπέλα που ήταν μαζί του στο μαγαζι
Όσο και να ήθελα να τον αποφύγω πάλι ξανά μπροστά μου

Μπήκα μέσα και χαμογέλασα δήθεν ανετη
"Έλενα μου έλα έλα να γνωρίσεις την μέλλουσα γυναίκα του στεφάνου μας τον βρήκα απ ξω και τους είπαμε να έρθουν να τους κάνουμε το τραπέζι"
"ε όχι και γυναίκα του σε κάτι μέρες"

Γελασε και αυτή
Πλησίασα και έδωσα το χέρι μου
"χάρηκα Ελενα"
"και εγώ γλυκιά μου με λένε μαρια"

Δεν γύρισα να τον κοιτάξω αν και ένιωθα τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου
Του ρίξα μια φευγαλέα ματιά και γύρισα από την άλλη

" θα με συνχωρησετε είμαι λίγο κουρασμένη όταν είναι για φαΐ φωνάξτε με"

Και ανέβηκα τις σκαλες

" οπ πάω και εγώ λίγο τουαλέτα και επανέρχομαι"

Τον άκουσα να λέει έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο μου αλλά ένα χέρι σταμάτησε τη  πόρτα μου
"τι θες;"
"να μιλήσουμε "
" δεν έχουμε τίποτα να πουμε"
" δεν ήθελα να ρθω ο πάτερας σου επέμενε"
"μας επίσες ήθελες να με βλέπεις να πονάω εντάξει τι πέτυχες "
" ρε Έλενα μην μου το κάνεις αυτό"
"εγώ στο κάνω εσύ δηλαδή τι μου κάνεις"
"σαγαπω"

Δεν μου το είχε ξανά πει με το άκουσμα αυτης της λέξης βούρκωσα
Καθόμουν και τον κοιτούσα χωρίς να μιλάω
" τ.. Τι είπες "
" άκουσες "
" ξέρεις τι σημαίνει αυτή η λέξη τι σημασία του την ξέρεις δεν μπορείς να το λες ετσι"
" ξέρω και πολύ καλά τι σημαίνει"
"φτάνει Στέφανε όχι άλλο σε παρακαλώ πήγαινε να παντρευτείς κάνε την ζωή σου"
"εσύ είσαι η ζωή μου"
"όχι αλλά ψέματα αρκετά φτάνει φύγε "

Έκλεισα την πόρτα και έπεσα κάτω κλαίγοντας

" μην πονάς καρδιά μου μην πονάς "

Τον άκουσα να λέει πίσω από την πορτα