lost ( dutch fanfiction )

05

Hayley pov

Ik ren weer naar het station, ik kijk op het bord wanneer de eerst volgende trein is. Perron 4. Ik neem de trap en ren er heen. de klok geeft aan dat de trein er over een paar minuten is. Ik adem diep in en spring op de sporen. Ik zie lichten in de verte, De trein komt er aan, ik ga liggen, Zo dit was het dan, aan alle pesters, mijn vader en alle mensen die mijn leven haten, dankje om mijn leven te verpesten. Nu lig k hier zo door jullie.Ik voel de sporen trillen en sluit mijn ogen. Straks ben ik misschien gelukkig. de sporen trillen steeds harder en het geluid van dichterbij komende trein is echt verschrikkelijk. De trein is er bijna, bijna rijdt hij over me heen. Maar net op tijd word ik weg getrokken van de sporen. 2 sterke armen hijsen me van de sporen en trekken me zo ver mogelijk van de voorbijgaande trein.

Geschrokken blijf ik naar de sporen staren. Dit was mijn kans! Ik schud me los en ren naar de sporen, misschien kan ik er nog tussen. Ik word tegengehouden en weggetroken naar achter. We vallen op de grond en ik blijf voor me oud staren. De tranen lopen over mijn wangen. De trein raast voorbij. Diep ademend kijk ik naar de lege sporen. De persoon die me vast heeft laat me voorzichtig los. Door de tranen zie ik niks meer, alles is wazig. "Gaat het?" vraagt de jongen. Zijn stem komt me heel bekent voor "Niall?" vraag ik verbaast. " Ja ik ben het" zecht hij. "wat doe je hier?" vraag ik aan hem "wat je wou doen is echt geen oplossing." Ik staar voor me uit. "Voor mij was het de enigste oplossing." zeg ik zacht. "Dat denk je, je laat je problemen hier, jij bent weg, je geeft het op, je geeft het vechten op. Er zijn altijd momenten dat je dat wil doen maar het leven is daar te mooi voor." ik lach "jou leven is mooi en perfect, maar er zijn mensen met een ongelukkiger leven." Niall knikt. "Ik weet het, maar mijn leven is ook niet perfect hoor, maar ik kan niet zeuren, mijn droom is uitgekomen, maar ik krijg ook veel haat vooral een paar jaar terug, maar ik hbe me er over heen gezet, natuurlijk doet het pijn maar ik laat mijn leven niet verpesten door een paar mensen die me niet mogen om wie ik ben." Ik zucht een vermoeiende zucht. "kom naar mijn huis voordat ik herkend wordt" hij hielp me omghoog en samen liepen we naar zijn huis

Niall's pov

ik ben zo blij dat ik hayley optijd heb gevonden, ik was bang dat ik haar kwijt was. ik ken haar pas 2 dagen maar ik kan het niet helpen, haar ogen waar ik veel pijn achter zie en ik wil degene zijn die de pijn laat verdwijnen.

ik ben naar mijn eigen huis gegaan en heb haar in mijn bed gelegd, ik heb nog even bij haar gelegen maar toen ze sliep ben ik naar beneden gegaan en heb ik een rugby wedstrijd opgezet come on Ireland

sorry voor de laate update maar ik wist niks meer daarom ook zo'n kort stukje

xM