İsrâ & Miraç

2.Epizot (devam)

Multimedya:Alper ve Pamuk (temsili)

        -Bölüm şarkısı : Öyle kolaysa (Mabel Matiz)                                                    

                                                             "Pamuk Misali.."

        "Bazen dayanmaktır sevmek;hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek...
         Bazen yaşamaktır sevmek;soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek..
         Bazen ağırdır sevmek;sevdiğine layık olabilmek..
         Ve bazen hayattır sevmek;birini çok uzaktayken bile yüreğinde taşıyabilmek.."

                                                                              Özdemir Asaf

  Sevgi,kulağıma çalınmış bir müzik kırıntısıydı sanki.Sözleri yarım kalmış,bestesi unutulmuş bir parçaydı.Yarım yamalaktı..Bazen ansızın melodisi kulağıma çalınır sonra ansızın çekip giderdi.İşte o vakit canım çok yanardı.Ya hiç hatırlatmasaydı kendini ya da devam etseydi bir ömür..

Duygularımın mütercimi ortadan kaybolmuş,bende yalnızlığımda yok olmaya mahkum kalmıştım.En son ne zaman atmıştı kalbim böyle delicesine.Ruhum ne zaman uçmak istemişti göklere göklere?Kanat taksam çoktan uçmuştu belki de .

Kalbimin parçası,melodiyi yeniden keşfettiğinde uykunun derin sularından çıkmak zorunda kaldım.O gün kalbimi kıran,parçalayan;ruhumu kirleten ne varsa rüyamda gördüm.Bir yandan annemin çığlıkları bir yandan babamın haykırışları..Bir yandan amcam bir yandan yengem..İsrâ, Mirâç, Anıl,Ayça,Özgür,Furkan,Didem,Eylem ve Pamuk..Sonra siluetler birbirine karıştı.Her şeyden her yerden bir kesit..Anılar durmadan hücum etti beynime..Zihnimde filmler,fragmanlar dönüp durdu.Ardından uyandım.

Yatakta doğrulup abajuru açmadan karanlıkta derin derin nefesler aldım.Yine tişörtüm ıslaktı.Epey terlemiştim.Üzerimdeki asker yeşili uzun kollu tişörtümü tek hamlede çıkarıp attığımda üzerim tamamen çıplak kalmıştı.Üşüyünce uzanıp yorganı tekrar üstüme attım.Gözlerimi kapattım ama uyku çoktan bir köşeye saklanmıştı bile.

Gözlerimi açtım.Aklıma ilk gelen Pamuk olmuştu.Nerdeydi şimdi acaba siyah saçlı Rapunzel?Kiminleydi,ne yapıyordu?Bir sevdiği var mıydı ya da bir çıktığı?Görüştüğü herhangi bir kimse?

Aklıma deli deli sorular yağarken odamın kapısında biri durdu.Gölgesi görünüyordu.
İki saniye sonra kapının kolunu yavaşça aşağı indirdi.

Gözlerimi refleksle kapadım.Kısa,sessiz beş altı adımdan sonra aniden yorganı kaldırıp yatağın içine girdi.Soğuk elini sıcak,çıplak göğsümün üzerinde gezdirdi.

"Uyanık olduğunu biliyorum Alper?Açmayacak mısın gözlerini?"bana daha da sokulurken nefesini ensemde hissettim.

"Aç gözlerini benim Tülay."

Babamın yirmilik sevgilisi demek..Herhalde bugün onunlaydı.

Gözlerimi kıstım.Sonra açtım.

Gözlerimi açtığımı görünce gülümsedi.Boynumu öperken "Beni istediğini biliyorum."dedi.

Bir defa birlikte olmuştuk evet ama bu onu hep isteyeceğim anlamına gelmiyordu.Hem benden bir yaş büyüktü.Ayrıca babamındı.Ona aitti.Babama bir kez anlatmaya çalıştığımda bana gülmüş onu kıskandığımı imâ etmişti.Bende ona sinirlenmiş,Tülay denen kızın evinin önünde bitmiştim.Ondan sonra da her şey beklediğim gibi devam etmişti.