-------------------------------------------------end of flashback----------------------------------------------
Dumaan ang mga araw after that moment that
breaks my heart in one shot...
hindi pa din maiaalis na nandito pa din ang sakit..
pero hangga't kayang maiwasan ehh..
hindi ko nlang iniinda ang sakit..
mahirap kasing umiyak sa harap ng iba na papayuhan ka ng
paulit-ulit pero still ung sakit ay hindi nababawasan..
kaya naisipan kong ibaon nalang siguro sa limot ang sakit ayoko na kasing umiyak T.T
Ngayon?? naglalakad akong papuntang canteen, kagagaling ko lang
sa locker ko nilagay ko lang ung gamit ko.. tapos na kasi ung class at uwian na din..
at nasa canteen ang friends ko nauna na sila kanina kaya
ngayon ay susunod na ko dun para kumaen at tumambay na din..
suddenly, may napansin akong lalaki na makakasalubong ko
wula na din kasing gaanong tao sa hallway uwian na din kasi db??!!
he looks familiar ..i stop to recognize that person..
bgla akong kinabahan nung palapit na ng palapit ung taong
un sa kinatatayuan ko.. gusto ko ng magpatuloy sa paglalakad at magpanggap na hindi ko sya
nakita, kasi everytime I see him around?? bumabalik ang sakit na na gnawa nya sken..
“Khia can we talk?? Please let me explain everthing””
sabi nya sa akin.. hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pla sya
at ako e2 nakayuko at nagpipigil ng luha..
at hindi ko inaasahn na luluhod pa sya na harapan ko..
ano ba Luke?? ayokong makita mo kong nasasaktan pa din sa gnawa mo..
lalo mo kong pnahihirapan ehh.. sabi ko sa isip ko
“wula na tayong dapat pagusapan Luke” taas noo kong sagot sa kanya
habang pinipigil ang pagpatak ng luha sa aking mga mata..
haixt eto ang ayoko ehh, ang makita sya baka kasi maiyak nanaman ako >.<
“Mhine plz , let me explain... I want you to know everything..
let me prove you that I really love you.. plz im begging you.
Listen to me :(“ hindi na ko nakapagsalita pa..
tsk, ang lakas ng loob nyang tawagin pa kong MHINE??
tapos na ang tawagan namin.. at lalong
tapos na ang laro nya..
but in the end namiss ko ang pagtawag nya sken nun :( I miss him badly..
hindi ko na napigil ang luha ko at pumatak na to!! takte..
para nman akong ngpapaawa nito!! kainis kang luha ka traydor >.<
tumalikod na ko sa kanya at gusto ko ng umalis ayokong makita
nya kong naiyak at ipakita na nasasaktan pa din ako ng lubusan..
nagsimula na kong maglakad..
kaso bgla nyang hinawakan ang braso ko..
“khia, pag ngbago ang isip mo..
nasa meeting place lang ako hi2ntayin kita hanggang 8 pm
sana pumunta ka”
hindi ko na sya pinansin at tumakbo na ko palayo..
ayoko na hindi ko na napigil
at tuloy tuloy ng pumatak ang luha ko T.T huhuh
sabi ko ayoko ng umiyak ehh..
pero e2 ako naun humahagulgol...
takbo lang ako ng takbo hanggat sa may matatakbuhan..
ng biglang may nabangga ako..
gosh!!
“so...rry T.T:” sabi ko sabay yuko naka2hiya at umiiyakl ako
“Khia?? what's wrong??” tanong nung nabangga ko..
inangat ko ang ulo ko at nakita ko si Rose
“Rose” sigaw ko sabay yakap sa kanya..
“Khia?? bakit?? are you crying??” tanong nya sken.. hindi ako umimik at
umiyak lang ak o ng umiyak habang nakayakap sa kanya..
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
oopps.. hanggang d2 palang tapos ko hahah :)) sana magustuhan nyo ^__^
