Το Απαγορευμένο 2

Κεφάλαιο 6

Βγήκα από το σπίτι και άρχισα να τρέχω σαν τρελή δεν ήξερα που πήγαινα απλά ήθελα να φύγω μακρια άκουσα μια φωνή πίσω μου δεν γυρισα
"Έλενα Έλενα σε παρακαλώ"
"Στέφανε τελειώσαμ...στεφανε πρόσεχε"

Φώναξα με όλοι μου την δύναμη ένα αμάξι ορμιξε πάνω του και το πέταξε με δύναμη στο εδαφος
Έτρεξα κοντά και πήγα από πάνω του
Αίματα τρέχανε αίματα απο το κεφάλι του φώναξα για βοήθεια
Βγήκε ο οδηγος
" δεν τον είδα το ορκίζομαι πετάχτηκε μπροστα μου καλώ ασθενοφόρο"

"Στέφανε μην πεθάνεις μην φεύγεις Στέφανε ξέρω ότι με ακούς μην πεθάνεις αγάπη μου"
Έκλαιγα με λυγμούς δίπλα στο κορμί του
Μετά από λίγο έφτασε το ασθενοφόρο
Τον βάλαν μέσα και μπήκα και εγω
Του βάλαν οξυγόνο
Κάποια στιγμή χτύπησε αυτη η οθόνη και αναβοσβήνε δυνατά
" κάντε πίσω σας παρακαλώ "
Είπαν οι διασώστες
Άρχισα και φώναζα ο ένας με κρατούσε σφικτα
Του βάλαν ένα μηχάνημα στο στήθος και πετάχτηκε ψηλα

"Στέφανε όχι κάντε κάτι σας παρακαλώ Στέφανε"

Μετά από λίγο σταμάτησε και οι παλμοί του ήταν φυσιολογικη

Θεέ μου τι ανακουφιση
Βγήκαμε στα επείγοντα και τον βαλαν κατευθείαν μεσα
Οι ώρες περνούσαν και κανένας δεν έβγαινε να μου πει τίποτα
Ήταν και η μητέρα μου δίπλα μου όλοι την ωρα

Έχασα πολλά το παιδί μου 5 Χρόνια και με πονάει δεν ξέρω αν ζει η αν πέθανε
Δεν θα αντέξω να χάσω τον Στέφανο
Είναι ο μόνος άντρας που άφησα να με ακουμπήσει
Άρχισα άσχημα αλλά παρά τις δίσκολιες την διαφορά ηλικίας μας τα κατάφεραμε πολεμισαμε και νικησαμε
Γιατί αυτό είναι πάνω από εμας
Θεέ μου μην μου τον πάρεις όχι όχι τωρα

Δεν Σταμάτησα να κλαίω λεπτό
Οι ώρες περνούσαν και η αγωνία όσο πήγαινε και κορυφωνοταν

"το παιδί μου που είναι το παιδί μου"

Είδα την μητέρα του ξαφνικά να τρέχει με αγωνία
Μπαμπά δεν έχει έχουν χωρίσει χρονια

"κυρία Εμιλια"
"Έλενα κορίτσι μου τι έγινε τι έπαθε ο Στέφανος"
"ένα αμάξι ήρθε κατά πάνω του του φώναζα αλλά δεν με άκουσε"

Άρχισα να κλαίω με πήρε αγκαλια
Με συμπαθούσε πολύ από την αρχή ήταν κάπως αντίθετη λόγο ηλικίας λόγο έτσι πως γνωρίστηκαμε
Αλλά είδε ότι όλο αυτό δεν ήταν απλά κάτι περαστικό για τον Στέφανο πρώτη φορά τον έβλεπε έτσι

Και εκείνη είχε πίκραθει πολύ με το παιδί ήθελε να γίνει γιαγια
Και εγώ  την μια στιγμη έγινα μητέρα και την άλλη ένα τίποτα

Μετά από πολλές ώρες βγήκε επιτέλους ένας γιατρός
"γιατρέ πως πάει πως είναι;"
"έχει υποστεί εσωτερική αιμορραγία έχασε αρκετό αίμα χτύπησε πολύ στο κεφαλι
" και τωρα"
" του κάναμε χειρουργειο δεν μπορούμε να ξέρουμε αν δεν ξυπνήσει τον έχουμε διασολυνομενο "
" δηλαδή μπορεί και να μην ξυπνήσει "
" μην χάνετε τις ελπίδες σας ο χρόνος θα δείξει πρέπει να δείξετε κουράγιο και υπομονή ότι νεότερο έχω θα σας ειδοποιήσω "

Γύρισα και έκατσα
Ξανά έβαλα τα κλάματα
Προσευχομουν να ζησει
Να μην φύγει τι θα κάνω εγώ χωρίς αυτον
Αυτός είναι η ζωή μου ολοι