Memories We Take

3: Heart beat

It was not my intention at all.

Nasa Criminology building ako ngayon. Nag-aabang..

Kung sakali mang may makita akong kakilala. Started the day she left, I am all alone. She's my only true companion.

Flashback

"Morning!" dumating na ang bitter na teacher namin. May nakasunod sa kanya.. At sa hindi ko inaasahan, siya.

"She will be your new classmate. Its because she lost her I.D and nagpagawa naman siya ulit pero namali ng gawa ang photographer ng school, at nalagay siya sa section natin. Tutal puno na rin ang Section Rhea, dito nalang siya."

Pero nabalik ko na sa kanya yung I.D a?

"Ms. Lopez, next time huwag ng tatanga-tanga ha? Ikaw lang mahihirapan.." napa-boom ang mga classmate ko sa sinabi ni ma'am. "Okay you may now take your seat. Uhmm.. Mr. Sagai?"

"Yes ma'am?" tugon ko

"Sit infront of him.. " turo ni ma'am sa bakanteng upuan na nasa harap ko. Sineswerte ba ako o minamalas? Oh. Pipiliin ko yung nauna. I admit, she's my crush. I haven't seen her for 3 days since that day. At nakita ko siya ulit, sa kaswertehan naging kaklase ko pa siya.

Naglesson lang si ma'am.. "Okay, may activity tayo next week. Pero by pair. Kailangan niyong magduet, pero by using one song.  nasa pp. 354 ang pagpipilian niyong kanta. And.. Ms. Lopez, I'll be the one to choose your partner.. Uhmm.. Ikaw nalang Mr. Sagai.. And the rest, you can find your own." Ayon lang at lumabas na siya. Pero? Teka? Ako? Partner niya?

Magiging pair ko sa isang activity ang cru----

"Ikaw na bahalang gumawa thanks." sabi ni crush. Atsaka siya lumabas.

"Pero teka! Hindi naman pwede yun! By pair nga diba?"

"May kasalanan ka saken, kaya pagbayaran mo!"

"Una, HINDI KO KASALANANG NAHULOG ANG I.D MO! PANGALAWA, ...?? "

"OH?! ANONG PANGALAWA?"

eto nanaman. Away nanaman. Pero ito lang ang paraan na nakakausap ko siya.

"W-wala na? Tsk. Basta! Kung hindi ka tutulong, wala kang grade at mababagsak ka. Naku, si ma'am pa naman di nagdadalawang isip na mambagsak sa mga studyanteng tatamad-tamad"

"Akala mo ba mauuto mo ako? Duh! For your information, sanay na akong mabagsak. Ng di sinasalo.. " medyo mahina na yung pagkakasabi niya sa last.

"Ano? "

"Fc lang? Dyan ka  na nga!"

Iniwan niya na ako..

After Three hours.. Psh. Uwian na.. Nasa corridor na ako ng maalala ko ang lucky pencil ko.. Na room pala.. Naiwan.. Babalik nalang ako..

Pagkapasok ko sa room..

(Photo credits to Last Game ^_^ Manga.. To the readers of this Manga story, I dont own this picture.. I didn't make it.. Nainspire lang ako sa part na yan.. Kinikilig talaga ako sa Last Game ^.^ Shoujo is <3)

Hinarap ko ang upuan na nasa harapan niya..

Bakit kaya siya natutulog??

Ang ganda niya talaga.. Hinawakan ko ang dibdib ko..

Ang bilis ng tibok ng puso ko..

~~

End of Flashback

Alam niyo ba anong nanyare pagkatapos ? Nagising siya't sinapak ako ng hard >.< Ang sakit lang.. Pero ang sakit na naramdaman ko noon, hindi matutumbasan ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

Mas pipiliin ko pang masapak~ pero wala na.. Di na ako papasapak kasi siya na mismo ang namili.. Mas pinili niya akong saktan sa pamamagitan ng pag-iwan saakin.. :( Tinalo niya ako..