1 μέρα πριν
"Johnson! Πάλι κοιμάσε; Έλεος δηλαδή! Αν μου έδιναν ένα ευρώ για κάθε φορά που κοιμάσε στο μάθημα μου θα ήμουν πλούσιος!"
Όλοι άρχισαν να γελάνε. Γιατί γελάνε γαμώτο.
"Δεν κοιμάμαι Mr.Schoolwave. Παρακολουθώ με αφοσίωση το μάθημα σας. Όπως κάθε φορά" του απάντησα και χαμογέλασα όσο πιο ψεύτικα μπορούσα.
"Και τι ακριβώς λέει το σημερινό μάθημα αγαπητή;"
Κοίταξα το βιβλίο της μπροστινής μου, τον καιρό έξω από το παράθυρο και το ανοιχτό σημειωματάριο του Mr.Schoolwave.
Μπορούσα να νιώσω το βλέμμα του Mat πάνω μου. Αυτός ο τύπος με κοιτάει, μου μιλάει. Καλός είναι. Αλλά κρίμα το παιδί.
"Mat, τι ώρα είναι;"
"11:17"
Μα φυσικά.
"Η βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είναι το καλύτερο πράγμα που συνέβη ποτέ κύριε Schoolwave και η υστεροβυζαντινή περίοδο είναι όντως υστεροβυζαντινή. Οι τύποι δεν μπορούσαν να την κρατήσουν άλλο. Δεχτείτε το."
Με κοίταξε σκεπτικός. Δεν το περίμενε. Μα φυσικά.
"Λοιπόν θα ορκιζόμουν ότι κοιμόσουν Johnson αλλά υποθέτω ότι έκανα λάθος" είπε και γύρισε πίσω στη θέση του.
Έλεος.
"Δίκιο είχατε. Κοιμόμουν. Δεν άκουσα λέξη από όσα είπατε. Δεν είμαι καλή μαθήτρια. Απλά είμαι ιδιοφυΐα."
——————————————-
Κατέβηκα τα σκαλιά με φόρα, προσπαθώντας να μην δείχνω βιαστική, δεν ήθελα να με καταλάβει κανείς.
"Ali!"
Γαμώ.
Αύξησα ταχύτητα προσπαθώντας να προλάβω την στροφή πριν με δει.
"Ali! Σε είδα, μην τρέχεις άδικα"
Ξεφύσηξα. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν ήταν αυτός. Είναι ενοχλητικός, ρωτάει πολλά και του αρέσω. Τρία πράγματα που δεν αντέχω.
Γύρισα απότομα για να τον βρω λίγα εκατοστά μακριά μου.
"Τι θέλεις Mat;"
"Γιατί με αποφεύγεις;"
"Δεν απάντησες την ερώτηση μου"
"Ούτε εσυ την δική μου"
Με κοίταξε προκλητικά, με ένα μισό χαμόγελο.
Μπορεί να πάει να πεθάνει, παρακαλώ;
"Δεν έχω χρόνο για τις μαλακίες σου, μην με ξανά ενοχλήσεις"
"Μα-"
"Κοίτα, ξέρω τι νιώθεις για εμένα. Και........ ίσως να νιώθω το ίδιο" είπα και το πρόσωπο του έλαμψε. Κρατήθηκα να μην σκάσω στα γέλια. "Για αυτό, άσε με να πάω εκεί που πρέπει να πάω τώρα και τι λες να βγούμε τα δυο μας το Σάββατο;"
Έδειχνε ευχαριστημένος με την πρόταση μου, αλλά έκανε τον δύσκολο.
"Ω έλα τώρα Mat δεν μπορείς να περιμένεις 3 μέρες;" τον ρώτησα κλείνοντας του το μάτι καθώς απομακρυνόμουν από κοντά του.
"Καλά. Το Σάββατο. Αλλά δεν μου ξεφεύγεις Johnson. Όχι αυτή τη φορά" μου φώναξε περιπαιχτικά.
Όταν είδε πως δεν απάντησα, συνέχισε "Αν δεν εμφανιστείς θα μπω μέσα στο σπίτι να σε πάρω με το ζόρι. Ξερεις ότι θα το κάνω. Μην ξεχνας ποιος ειμαι. Σάββατο, στις 7. Μην αργήσεις"
"Σίγουρα Styles."
Σε 3 μέρες εσύ θα είσαι έξω από το σπίτι μου, και εγώ μέσα από τα κάγκελα της φυλακής.
"Σίγουρα."
