Sor Dünyaya

'' Bakmayacağım.''

Sabah uyandığımda Aksel başımda zırlıyordu. Yo yo,ben uyku sersemi olduğum için saçmalıyordum. Aksel ağlamazdı,hele benim karşımda hiç ağlamazdı ve bu ses biraz sanki bebek sesiydi. Hemen uyku halinden sıyrılıp karşıya baktığımda Aksel ve kucağında bir bebek gördüm

'' Melis annemle babam bırakıp kaçtı. Ve ben bebek bakmam,sevmiyorum. Beni bu canavardan kurtaracaksın! '' Dediğinde gözlerinin içine baktım. Şaka yapıyor olmalıydı.

'' Şaka mısın? Bizim eve geldiğinizde Annem üstüne basa basa söylemişti. Dinlemeliydin,ben bebeklere pek fazla yaklaşamam ve inan aramızda hiç iyi değil. '' 

Söylediklerim karşısında dehşete düşmüştü. Birden bebeği yatağa bırakıp kaçmaya başladı! Yanılıyorsun Varol. Bu kadar kolay kurtulamayacaksın! Bende  bebeği öylece bırakıp salona indim ve kendime gevrek koyup Televizyon karşısına geçtim.

'' Gerçekten göründüğünden daha pislikmişsin Melis. Küçücük çocuğu yalnız bıraktın? '' dediğinde şaşırdım. Sanki kendisi ne yapıyordu?

'' Sende yanımdasın,bana ahkam keseceğine çocuğun yanında olabilirdin Varol? '' dedim gözlerimi devirerek. Söylenmeye başladı ve yukarıya çıktı. Bebekle aşağıya indiklerinde gerçekten şaşırmıştım. Cidden Aksel bir şeye ve özellikle 'canavar' Bebeğe sevgiyle bakıyordu.

Onu kucağından indirmeyerek mutfağa gittiler. Geri döndüklerinde elinde biberon vardı ve bebeğe içirmeye başladı. Çok komikti bu durum. Bebekte Aksele gülücükler saçıyordu,cidden sanırım bu kadar kötü değildi. Aksel onu sevdi , oyunlar oynadı açıkçası baya da mıncırdı. Ama bir ara içeriye gerçekten kötü bir koku yayıldığında Aksel dudaklarını memnun olmayarak büzdü.

'' Gerçekten,derdin ne senin? İğrenç kokmandan nefret ediyorum! '' diye debelendiğinde gülmeye başladım. Ne sanıyordu,bu çocuktu ve istediğini yapardı. Çocuğu severken şimdi nefret bağlamıştı.

'' Ne oldu Varol? Hani bebekleri seviyordun? ''

Gözlerini itinayla bana dikmemeye çalışıyordu.

'' Ben gidiyorum Melis. ''

Dediğinde duraksadım. Bugün pazardı okul yoktu ve beni bebekle bir başıma mı bırakacaktı? Ama ona hesap sormaya da hakkım yoktu. Ve öylece gitmesini bekledim,elimden hiçbir şey gelmezken..

O gittiğinden beri çocukla aramızda telepati yoluyla iletişim kuruyordum! 

'' Sakın ağlama,uslu bir bebek olursan sana yine de bir şey yapmam ama, ben rahatsız olmam? ''

Derken bebeğin daha çok ağladığına şahit oldum. Cadı! Pislik! Nefret ediyorum bebek cinsinden.

Onu oraya bırakıp mutfağa gideceğim sırada bebeğin ağlama sesleriyle geri döndüm. Gerçekten vicdanımı sorgulayacağım! Bananeyse o cadı bebekten.

'' Tamam sus,geçti. '' dedim bebeğe aldırmazken. Daha da şiddetlenen ağlamalarına dayanamayarak onu kucağıma aldım. Ve gerçekten birden ağlaması kesildi ve gülücükler saçmaya başladı. Derdin ne senin küçük fare? Diyemeden edemedim tabii.

İtinayla akselin yapmış olduğu mamadan biraz daha içirdim ona. Sanırım fazla içmiş olacak ki kustuğu sırada iğrenmeden -ilk kez- onu temizledim. Üstüne yeni kıyafetler giydirdim onu biraz sevip konuştuğum sırada ikimizinde uykusu gelmişti. Beraber öylece yatıp uyumuştuk. Ona sarıldığımda nedendir bilmem artık '' Bebek '' fobisini atlatlamamın zamanının geldiği hissettim. Kendimi uykunun güzel kollarına bırakmıştım.

-

Yatağımda uyandığımda şaşkınlıkla gözlerim açıldı ve bebek yoktu. Hemen telaşla aşağıya indiğimde Akseli televizyon izlerken buldum.

'' Bebek nerede? ''

'' Adı esila. Ve annesi gelip aldı. Komşumuzmuş. Annem bizim bakmamızın uygun olacağını söylemiş. ayrıca bebekleri sevmediğini sanıyordum,aranız baya iyi  sanırım. '' dedi gülümserken.

'' Hayır sadece merak ettim. '' dedim onu düzeltip.

'' Ayrıca ben nasıl yukarı yatağımda uyandım? '' dedim ekleyerek.

'' Uçakla taşınmayacağına göre işte bu olayda devreye Varol girdi. ''

'' Bir daha bana dokunma'' dedim düz bir sesle.

Ve bu sözü söyledikten sonra Ateş saçan gözleriyle kapıya yönelip çekip giden Aksel Varolla karşılaştım