Twelve Years. . .

Yi

There he goes again, making my heart flutter. Wait. . . what flutter?

"Hi Chor-chor!" he suddenly greeted. And as always, I just fake a smile.

Well, that is how I was living my high school life, a loner and it's my heaven.

Why am I loner, you ask? Well. . . in all seriousness, I didn't want friends.

Friends can be judgmental. I was afraid to be judged.

But one time, I decided to join a group.

It was fun at first, but you know, high school- they will accept you on their own terms.

At first, they did, but when I didn't comply, umalis na sila.

I tried coaxing myself to join another group but thought to myself, "Masaya naman mag-isa, bakit pa ako magpupumilit na sumama sa wala namang kasiguraduhan na magtatagal?"

I blew some air and sat like a weird person. My hands in my side, not too close to my thighs, my legs are slightly spread out. I tilted my head and blew some air again.

"Ang bango ah!" Ay kamote! Buti nahawakan ako ng hudas na nagsalita na lang bigla, kung hindi sasaluhin ng semento, ang  aking precious na balakang, masakit yun kung mangyari man.

When I regained my composure and sat properly this time, I tilted my head and looked at the jerk.

"Oh, Tum-tum!" Ay juice na, Tang na nga, Eight o'clock pa. 

Nahalata kaya nito na natuwa pa ako nung makita ko face niya?

"Naks! Tuwang-tuwa naman siya oh!" Dinuro niya pa yung feeling ko na namumula kong pisngi.

"Ahem!" Tumayo na ako at tutungo sana sa bleachers,

"Looking for a friend?" Friend? Boy na friend? Boy-friend?!

"Hindi boyfriend, pero pwede na rin kung gusto mo." I hate it when he can read what's on my mind. Sabay tawa niya na parang timang.

Kumunot noo ko at iniwan na siya. Sana ikamatay niya ang tawa niyang timang.

Ako nga pala si Anchor! Call me, Chor-chor para cute. Hehe!

At yung lalaki kanina? Ah yun wala lang yun!

Pero sige, ipapakilala ko na rin siya sa inyo, "Ako si Lactum! Tum-tum for short." Sabay wink tapos lumarga na kung saan man. Grabe talaga yung ungas na yun! Nang-aagaw ng introduction.

Well, anyways, since kusa na siya nagpakilala, I will just say what we are.

He's a multi-talented person. He can be a drummer, and a guitarist if he must in their band.

But I prefer him on drums. I'm so in love with the color of his drums. It was blue and I think its shiny electric blue-colored. I can't remember kung may glitters ba yun o wala.

Kung wala, it's still adorable and cool. So yun na nga. What is his most outstanding talent? Being a charmer.

Liban sa pagiging skilled musician of drums and guitar, he's also talented charmer. 

Popular yang ungas na yan. First time na makita ko yan, nakakaloka! Amoy sabong panlaba ang damit!

Hindi na kailangan magpa-bango. Juice kong Tang na nga, Eight o'clock pa.

Why is he popular? Well. . . he's one of those na talagang nagpapansin!

Isang araw, maririnig mo na lang yan na natawa na parang timang. Hahaha!

Tapos kung maka-landi yan, akala mo mauubusan ng girlfriend. Well, he's really not the type na bigla bigla na lang nagpapalit ng syota every week. Siguro umaabot sila ng a many months. Base sa aking observation.

Paano ko nga ba alam lahat ng katangian ng ungas na yun? Bakit ungas tawag ko sa kanya sa aking isipan? 

Say no more! Crush ko kasi yan. Ayan! Lumabas na rin! Akala niyo ba magkekwento ako dahil lang interested ako sa taong yun? Oo! Crush ko yan eh! Pero ako lang may alam. Swerte niya kung sabihin ko pa sa kanya ng harap harapan. 

I don't really care about who or what my preferences when having crushes. It just happens!

'Weh 'di nga?!' You say? Oo na! May preferences talaga ako pagdating sa mga nakaka-crushan.

Una sa lahat, the most common about having a crush in a girl's point of view:

'We girls see the beauty of the outside.' Oo na, superficial attributes. Basta maganda sa mata, crush na agad yun no!

Secondly, the way he is too friendly, na mi-mistake na ng mga nagkaka-crush sa kanya na he likes you! You there! You are wrong! Gumising ka na! Iba ang friendly sa I am-being-nice-to-you-cause-I-like-you point of view. Silly humans!!!!

But, I still fell for him. Damn it.

Finally, yun bang naiisip mo na 'pag nasa malapit siya tapos nag-hi lang sayo? Laglag panties na agad ang feeling? Ewww! That is the grossest feeling! Pero gusto mo eh. Huwag mo na i-deny. Mas masasaktan ka lang. 

Sigh. . . Kakapagod magka-crush sa isang popular, uber so friendly, na akala mo nilalandi lahat ng mga nakaka-halubilo niya. I ruffled my hair.

"Ayan kasi lagi kasing natapat sa may arawan, ano ah? May balakubak ka na?" Sabi ng isang pamilyar na boses. I brought out my brush, from one of my bags.

I started brushing my hair and he was right, nasa arawan nga ako. . . pero, ano daw balakubak?!

Sinapak ko yung isa sa braso niya. "Aray ah! Ikaw na nga nireremind eh! Ikaw pa galit?"

Pinarolyo ko na lang ang aking mga mata. I just continued, brushing my hair.

"Miss Anchor, will you be my girl na friend?" Tinignan ko si ungas ng masama.

"Ok, ok! Edi hindi na girl na friend, how about girlfriend?" Tinaas taas niya pa yung mga kilay niya. Juice Ko!!!!

"Ayoko. Piss off!" Sabi ko sabay pagkumpas isang kamay ko na hindi nagba-brush sa aking buhok. Humawak siya sa kanyang dibdib na parang nasaktan dahil lang sa ayaw ko. 

 "Ang harsh mo talaga sa akin, crush mo ko 'no?" Tumayo na ako from the lowest seat ng bleachers, "Tigilan mo yan, libre mangarap pero siguraduhin mo na yung pangarap na yan marireach mo." Nilabas ko ang aking naka-rolyong dila sa kanya.

"Pwede naman ma-reach, ayaw lang nung tao. . ." halos 'di ko marinig na sabi niya. Mukhang nalungkot siya at 'di na nagpaalam sa akin na aalis. Hindi ko naman kailangan ng paalam, kami ba?

I think medyo harsh ako, okay harsh na kung harsh dahil sa katarayan ko kanina.

Pero, I'm just protecting what should be protected, lalo na kung estudyante pa lang ako ngayon. Ang aking puso. 'Di naman kasi sa lahat ng oras, kailangan sundin ang tinitibok ng puso, kailangan ko rin gamitin ang utak ko no!