Infernum University

Chapter 4

Zaylee's Point Of View

Para akong tanga na naglalakad ng pabalik-balik sa loob ng aking kwarto. Hindi ako makapaniwala sa aking isinagot kanina... nung muntik na akong mamatay sa hindi pag-tingin at pag-tugon sa mga sinasabi sa akin ng presidente.

Flashback... Past>>>>

"I SAID KILL ME NOW!!!" Bulyaw ko kay Mr. President na hanggang ngayon ay nakatingin sa akin dahil sa sinagot ko kanina.

"Tch. Your just being brave... but deep inside you dont want to die."

Oo... tama siya. I dont want to die...KANINA. Pero ngayon? Tanggap ko nang mamatay. If this is destined to happen. Then do it right now. Ayoko nang mag-aksaya ng oras.

"Ha-ha-ha." Sarcastic niyang tawa.

"Kill me." Napairap nalang ako sakanya.

"Okay, you said so." Sambit nito habang kinukuha ang baril sa bulsa niya.

Itinutok niya ito sakin kaya napapikit ako... hinihintay ko na masaktan ako pero wala.

Minulat ko ang mga mata ko. "Oh? Ano nangyari? Inatake ka ba ng konsensya mo? Haha." Sambit ko sakanya.

"Im not gonna kill you yet. Your interesting." I smirked.

"Interesting your face. Jerk!" I fliped my hair and walked away...

End of Flashback Present>>>

Sinabunutan ko yung sarili ko.. ang tanga mo! Ganun pa ginawa mo?! Hindi na nga tinuloy yung pagpatay sayo eh! Paano, kung tinuluyan ka non?! Deads ka na! Napa-irap na lang ako at lumabas ng kwarto ko.

Naghanap ako ng makakain sa box na puno ng chips. Nakita ko yung piattos kaya kinuha ko na. Nanood nalang ako ng TV.. Nag-ditch ako ng klase. Wala na kasi ang gana mag-aral ngayon ehh. Ayoko ring makita yung pagmumukha ng lalaking Mr. President na yun! Walang hiya siya! Matapos niya akong hilain!? Damn him!

***

Dalawang palabas na ang natatapos ko... at napatingin ako sa pinto nang bumukas ito.

"Kayo po ba si Ms. Zaylee Park?" Tumango ako sa tinanong ng guard.

"Sumama ho kaya sakin." Kumunot ang noo ko.

"Bakit ako sasama sayo?"

"Pinapatawag po kayo sa SSG office." Napa-irap nalang ako.

Wala naman akong choice diba? Kaya sumama nalang ako kay Guard.

"Bakit daw ako pinapatawag?"

"Hindi ko ho alam." Tumango nalang ako.

Nag-lakad nalang kami hanggang sa makita ko na ang SSG office. Kaya pumasok na ako.

"Anong kailangan niyo sakin?" Nakasimangot kong tanong.

"You will be Keith's P.A." Napa-nganga ako sa sinabi niya. Ako? Magiging personnal assistant? Eww. Kadiri.

"No way." Umiling ako.

"Shut up bitch, your so lucky that he chose you." Sambit nung isang babae habang nag-cocomputer.

"Its lucky?! For you, for me its very unlucky." Inis kong wika.

"You will be protected against the gangs, can kill even its morning, the students will be scared at you, your gonna be on the 'must respect' list. Cool huh?" Pinipilit niya ba ako?

"Will my friends be safe too?" Tanong ko.

"Yes. But not on Sundays. Because on sunday all students even the SSG lifes will be on danger."

"Okay then. I accept it." Just for the safety of my friends i will do it.

"Okay. Come here." Lumapit naman ako sakanya at tinatakan niya ng dugo ang aking blouse nasinulatan niya ng "7?" Parang ewan kong tanong.

"Yes. Your the 7th in the must respect list."

"Ah ok."

"My name is Jhen the Vice Presidents P.A. That girl is Danica she is bitchy and she is the secretary. Kami lang ang madalas maiwan dito dahil yung Pres at Vice ay laging may inaasikaso." Yung babaeng sinabihan ako bitch kanina ay yung si Danica pala. Tapos yung nagtatak sakin ay si Jhen.

"Your table is right there." Turo nito sa pinaka-dulo ng opisina.

"Okay. May i go to our dorm now? I forgot to close the television." Pag-papaalam ko.

"Yes you may go. Go here early ok? Keith hates late." Tumango ako at bumalik na sa dorm namin. Pinagpatuloy ko nalang ang panonood ko ng TV.

Sunday... our lifes our in danger.

Diana's Point Of View

Hindi kami mapakali sa inuupuan naming mag-kakaibigan. Posible bang namatay na siya? Ohh geez. Its freaking me out.

"Class is ove-" hindi ko na inasaya ang oras ko. Lumabas na ako kaagad para hanapin si Zaylee.

***

Nalibot ko na yung buong school pero wala siya. Baka nga namatay na siya... tumulo ang luha sa aking mata at malatang bumalik sa aming dorm.

"Zaylee? Minumulto mo ba ko? Bakit mo kami iniwan?" Naluluha kong sambit nang makita ko ang multong si Zaylee.

"Luka. Hindi ako multo buhay ako." Shet. Akala ko multo na siya. Ang baliw ko.

"Zaylee! Buhay ka!!" Yinakap ko siya ng mahigpit.

"Ah. Hindi ako makahinga..." kumalas ako sa pagkakayap sakanya.

"Sarreeeh." Nag-peace sign ako sakanya.

"Its okay."