Yasak.

Bölüm 2

Bölüm-2

Bir anda üstüme hırçınca gelip uzun uzun bakması ve sonrasında hiç bir şey söylemeden çekip gitmesi? Kalbindeki acının gözlerindeki öfkeden daha ağır bastığına emindim. Görmeye alışık değildim bu haline. Konuşmamıştık belki,belki beni 2 ay öncesine kadar hiç tanımıyordu beni ama ben çok iyi tanıyordum. Anne ve babasının ölümü üstüne 2 ay okula gelmemişti,kimbilir ne haldeydi... Peki neden bana öfkeyle bakmıştı,üzerime yürümüştü? Neden?..Bir an sendeledim ve hala aynı noktada olduğumu farkettim. En iyisi kafamdan bu düşünceleri atıp başka şeylere odaklanmaktı. Rüya..."Bundan sonra karanlığınım senin Miesha,sadece karanlığın..." Başka şeylere odaklanmak derken bunu kastetmemiştim?!

"Miesha!!" Bella... Öyle ihtiyacım olduğu bir anda karşıma çıkmıştıki tabiki koşarak boynuna sarıldım. Yıllarca görmüyormuş gibi kemiklerini kırıcak derece sarılmaydı bu. Ne biliyim, Bella benim için farklıydı. Çocukluğumdan beri herşeyimi bilirdi,bende onun tabi. Beraber okula girdik. Tabi onu sınıfına bırakıp ben öyle sınıfıma gidicektim,hanımefendi böyle olmasını istediler. Bella'nın sınıfı demişken, yine onu görücektim. Yani Bella'yı sınıfına bırakırken. Ne halde olduğunu fazlasıyla merak ediyodum. Sınıfa doğru ilerledik. Uzaktan sınıf kapısında John'u gördüm, kıvırcık saçlarıyla onu ne kadar uzakta olsam tanırdım. Bella'yla içeri girdiğimde onu arkadaşlarıyla konuşurken gördüm. Hafifte olsa yumuşamış suratı, bakışları bana kaydığında yerini eski kasılmış halini aldı. Damarları belirginleşiyordu o böyle yapınca.. Ve itiraf ediyorum böyle çok daha çekici oluyordu! Hocanın"Miesha burda ne arıyosun" sesiyle kendime geldim,kimbilir ne kadardır gözlerine bakıyodum, kimbilir güçlü cüssesinin altında ne büyük tarif edilmez bir acı yatıyodu. Bunu düşünmekten kendimi alamıyordum işte.. Bunları düşünürken çoktan koridorda bizim sınıfı geçmiştim. Yürümeye devam ettim ve okuldan çıktım açıkcası ders umrumda değildi. Sahile gitmenin iyi bir fikir olduğunu düşündüm. Biraz da olsa şu düşüncelerden uzaklaşmak rahatlatıcaktı. Banklardan birine oturdum. Sağımda solumda tatlımı tatlı sevgililer ve ortada bir adet ben. Onu yanımda düşünmeden edemedim. Sahi, ben buraya düşüncelerimden sıyrılmak için gelmemişmiydim? Çantamdan kulaklığımı çıkarıp taktım ve gözlerimi kapadım. Ed sheeran-give me love. 'Bana aşkını ver...' Şarkı sözlerinden yola çıkarak yine sana geldi konu. 2 aydır yüzünü görmüyordum. Sonra rüyama girdin, herşey güzel giderken bir anda karanlığım olduğundan bahsettin,sonra okul... Öfke doluydun. Peki neden he? Sana benim gibi bakan herkese yaptığın bu mu? İki kelime etmemişken biz, bana kızgınlığın neden?

"Ne düşünüyosun bakalım?" Duyduğum sesle düşüncelerimden sıyrılıp arkamı döndüm. Bella... Ve yine en ihtiyaç duyduğum an.

"Burda olduğumu nerden bildin?" Dedim bir çırpıda.

"Ben bilirim" dedi göz kırparak. Koşarak yanıma oturdu. Merakla yüzüme bakıyodu daha doğrusu anlat der gibi.

"Sen mi anlatırsın yoksa ben soriyim mi?"

"Bişeyim yok Bella..." Yüzüm öylesine ele veriyorduki içimi, inkar etmem saçmaydı.

"Bişeyin var Miesha,anlatmak istediğin zaman yanındayım bunu bil" İşte beni rahatlatan o cümle. Tek kelime dahi konuşmaya halim yoktu çünkü. Bella'yı bana verdiği için Tanrı'ya minnettarım. Biraz daha oturduktan sonra, sahile yürüyerek geldiğim için okulun orda bıraktığım arabamı almaya okula döndük. Yine o öfkeli bakışlar üstümdeydi, bakışlarımı ondan kaçırarak arabaya bindim. Tabiki Bella'yı da alarak. Ailesi işleri nedeniyle yurtdışına sık sık çıktığından sürekli bizde zaten, evlatlık almayı düşünmedik değil... Eve vardığımızda kimse yoktu. Odama çıkıp üstüme şort ve askılı bir bluz geçirdim ve aşağı indiğimde yine aynı manzarayla karşılaştım. Bella müziğin sesini sonuna kadar açıp adeta bir çocuk gibi koltukların üstünde zıplıyordu. Alışkın olduğumdan bende geçip bir köşede telefonumla uğraşmaya başladım.. Mesajlar(1)???? Hemen kimden geldiğine baktım. Numara kayıtlı değildi ama ben sahibini çok iyi biliyordum,mesaj ondandı. Peki bana ne yazmıştı?