Ik werd wakker in mijn kamer met zweetdruppels op mijn voorhoofd. Mijn ademhaling was oneven en ik had het bloedheet. Weer een nachtmerrie. Ik had al nachtmerries sinds men acht. Soms heb ik er ook geen, maar dat is heel zelden. Ik zal mezelf misschien eerst voorstellen voordat ik aan mijn verhaal begin.
Mijn naam is Olivia Woodsen, ik ben zestien en ik zit op een kostschool. Hier werd ik naartoe gebracht nadat mijn ouders genoeg van me kregen. Ze besloten me naar een kostschool te brengen zodat ik ze geen last meer zou bezorgen. Sindsdien werden de nachtmerries alleen maar erger en erger, en niemand kon me helpen. Meestal droom ik over een achtervolging of een noodsituatie waarin ik me bevind. Dan word ik wakker in het holst van de nacht of iemand schudt me wakker omdat ik weer gilde. Overdag heb ik men vrienden, Indy en Jessa , ze zijn heel aardig. Zij hebben ook nachtmerries; dus ik ben niet alleen. Zij zijn de enigen die me niet uitlachen, maar ik ben dat al gewoon. Vroeger zei mijn oma dat ik speciaal was, maar dat geloofde ik nooit. Misschien omdat ik geboren ben met een moedervlek in de vorm van een maan. Zo, dit was mijn verleden, nu gaan we over naar het heden.
JE LEEST
Het Sleutelhuis
Teen FictionWat zou jij doen moest je elke dag opnieuw dezelfde nachtmerrie beleven? Dit overkwam de 16 jarige Olivia Woodsen, alleen werd het bij haar toch net een beetje erger. Ze bleef namelijk vastzitten in dezelfde droom, en kon er niet uit voordat ze haar...
