Mijn ademhaling was oneven, kleine druppeltjes zweet rolden van mijn voorhoofd terwijl ik de kleine gouden sleutel in het sleutelgat probeerde te krijgen. "Komaan!" Mompelde ik tegen mezelf, "snel!"
De oude krakende deur opende, en ik nam voorzichtig een stap in het onbekende huis in de onbekende wijk. Het huis zag er verlaten uit. Kapotte muren, afgebladerde verf op de muren en een muffe geur. Op het eerste zicht leek het er rustig, maar er was iets niet pluis.
Een tweede deur kwam in zicht. De voordeur knalde hevig toe en het huis voelde opeens ijzig koud aan. Een rilling kroop over mijn rug. "Kom op, je kan dit." Dacht ik, "je bent er zo weer uit."
Het was niet de eerste keer dat ik belandde in een verlaten wijk met kille huizen. Mijn hand reikte uit naar de gouden deurknop. Net voordat mijn vingertop contact zou maken met de deur, kroop er een harige zwarte spin over. Ik gilde. Spinnen, een van mijn grootste angsten. Ik deed een stap achteruit en hoorde een klein krakje, alsof ik iets kapot trapte.
Ik draaide me om en zag meer en meer spinnen kruipen, vanuit elke hoek van de kamer. Ik kon geen kant op. "Help! Alsjeblieft! Help me!" Riep ik, maar er kwam geen antwoord. Ondertussen kropen de spinnen al op mijn kuiten. Ik begon te huilen. "Alsjeblieft, iemand!" Histe ik nog, voordat ik op de grond ineen zakte als oma's pudding. "Help, iemand..." Mompelde ik nog, voordat heel het huis overvloed werd door grote, zwarte, harige spinnen.
//
Ik schrok wakker alsof er net een ontploffing was gebeurd. Ik voelde kletsnat aan en mijn ademhaling was hevig. "Weer een nachtmerrie." Fluisterde ik.
"Gaat het Olivia?" Ik kreunde, "ja hoor, Indy, het gaat al wel weer." Ze glimlachte, "slaapwel Liv."
"Slaapwel."
JE LEEST
Het Sleutelhuis
Teen FictionWat zou jij doen moest je elke dag opnieuw dezelfde nachtmerrie beleven? Dit overkwam de 16 jarige Olivia Woodsen, alleen werd het bij haar toch net een beetje erger. Ze bleef namelijk vastzitten in dezelfde droom, en kon er niet uit voordat ze haar...
