Yürüyorduk karanlık ve puslu bir gecede. Arkamıza bakmadan neyin ne olduğunu anlamadan sadece yürüyorduk. Her sokaktan geçtiğimizde bir köşesinde animizin olduğunu hatırlıyordum.Cocukken saklambaç oynarken saklandigim yeri görüyordum. Gülüyordum belkide hayatımın en güzel günleriydi çünkü o zaman ayrımcılık yok bencillik ve kıskançlık hiç yok dencek kadar azdı. Şimdi ise herşeyin var olduğu birbirimizin kuyusunu kazmaktan başka bir iş yaptığımız yok. Tekrar yürümeye devam ettiğimde ise bakkalın önünde top oynadigim günler geldi aklıma. Ben pek top oynamasını beceremzdim ve hayla beceremiyorum.Bu yüzden çoğunlukla kaleye geçerdim.O istenilen potansiyel bende vardi . Zaten iri yarıydım o zamanlarda.Az daha yurudugumde erik çaldığımız bekçi amcanın evini görüyordum. Ağaca çıkıp evin çatısına çıktığım günler geliyordu aklıma. Ilk kavga ettiğim ilk dayak yediğim sokakti oysaki .Karanlık bir gecede her sokaktan geçtiğimde geliyordu aklıma iste biseyler . Bunlar gittikçe daha guzel oturuyordu yerine insan hatırladıkca daha guzel oluyordu. Ne kadar ani birikirmişim diyordu. Sanki hayatı sokak 'ta öğrenmişim gibiydi aslında pek de yanlış sayılmazdı.Çoğu şeyi sokakta öğrenmiştim aslında. Gerçek kardeşliği insanları tanımayı ne ne olduğunu içlerinden en güzelide paylaşmayı öğretmişti sokak. Kotu yanları soylersemde ıyi tarafı daha ağır başar bence. Belki kötü çocuk olarak gozuksekde gene bir şey oldumu sana gelecekler gene. Sokakta küfür etmeyi de ogrendim bazı değerler e edilmeyeceginide .Sokakta kavga etmeyi de öğrendim dayak yemeyide . Sokakta kardeşliği de öğrendim kahpeliğide . Ve bunlari oğrenirken insan olmayida...
