Historia 2

1 0 0
                                    

Na wstêpie pragnê przeprosiæ za to, ¿e nie pisa³am doæ d³ugo.
W 2017 roku pozna³am pewn¹ dziewczynê. Pisa³ymy ze sob¹ d³ugo, powoli poznawa³ymy siê, zbli¿a³ymy siê do siebie. Okaza³o siê, ¿e mieszka ode mnie zaledwie oko³o 30 kilometrów.
Nadszed³ czas pierwszego spotkania. Przyjecha³a do mnie. Posz³ymy wiêc do parku. Siedzia³ymy i wyg³upia³ymy siê. By³ymy ze sob¹ ju¿ wtedy prawie miesi¹c. Nikt o niczym nie wiedzia³. By³ymy szczêliwe. Przyje¿d¿a³a do mnie jeszcze kilka razy. Z ka¿dym nastêpnym razem przyprowadza³am j¹ do mnie do domu i siedzia³ymy w moim pokoju.
Od pó³tora miesi¹ca by³ymy ze sob¹. Jak normalna para poniewa¿ ona czu³a siê ch³opakiem dlatego mówi³am do niej w formie mêskiej, ale czasem zdarza³o siê i w ¿eñskiej.
Zaprosi³a mnie na swoje urodziny. Poprosi³am rodziców aby mnie zawieli do jej miejscowoci. Dotarlimy na miejsce. Na pocz¹tku wszystko fajnie, piêknie. By³y jej kole¿anki, z którymi mnie pozna³a. Uwielbia³a robiæ sobie ze mnie ¿arty, a potem patrzeæ jak siê irytujê. Przyznam, czasem i mnie to bawi³o. By³o idealnie. A¿ do momentu, w którym chcia³a ze mn¹ porozmawiaæ. Usiad³ymy siê do innego pokoju. Powiedzia³a mi, ¿e nie chce ze mn¹ byæ i takie tam rzeczy. Pop³aka³am siê.
Potem tylko siê kolegowa³ymy, a¿ kontakt siê urwa³.
Mo¿e to przeze mnie, a mo¿e i nie. Kto wie. Przyznajê bez bicia, ¿e czasem zdarza mi siê o niej myleæ. Czêsto ³ez nie idzie powstrzymaæ.

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Jan 25, 2018 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

Książka pewnej dziewczynyOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz