One Year with the Prince

Hoofdstuk 24

Ik stond vastgenageld aan de grond, terwijl zijn volle lippen nog steeds op de mijne waren. Ondanks dat ik zoveel haat voor hem heb, vlogen er duizenden vlinders rond in mijn buik. Waarom, waarom heb ik deze gevoelens voor hem? Zijn lippen verdwenen van de mijne en hij keek mij hoopvol aan. Ik weet niet wat er omging in zijn hoofd, maar het leek erop alsof hij wou dat ik wat wou zeggen. In plaats daar van draaide ik mij om en rende weg. Ik hoorde hem nog schreeuwen, maar ik rende gewoon door. Ik rende de hele weg naar huis en maakte snel de deur open. Ik rende naar binnen en gooide de deur dicht. Snel rende ik de trap op en sprong op mijn bed. Ik schopte mijn schoenen uit en kroop onder de dekens. Ik weet niet waarom of waarvoor ik bang was maar ik luisterde aandachtig naar de geluiden van buiten. Er waren vogels die floten, en mensen die buiten met elkaar praten. Mijn hart zat in mijn keel en ik voelde hoe mijn handen aan het zweten waren. Ik wou dat ik nooit naar het paleis was gegaan. Als ik die dag gewoon deed alsof ik ziek was, had mijn moeder gezegd dat ik thuis mocht blijven. En als ik hem nooit had ontmoet zou ik nooit verlieft zijn geworden, dan zou ik nooit al deze problemen hebben gehad. Ik hoorde een zachte klop op de deur en trok mijn dekens van mij af om te kijken wie het was. De deur werd open gemaakt en mijn moeder stond in de deuropening met een bezorgde blik in haar ogen. ''Gaat alles wel goed hier? Waarom ben je al zo vroeg thuis?'' Ze kwam bij mij op het bed zitten en keek mij vragend aan. ''Charles kwam naar mijn school en vroeg om met mij te praten. Ik probeerde weg te rennen, maar hij kuste mij en nu weet ik niet meer wat ik voel voor hem.'' ik zuchtte en keek overal behalve naar mijn moeder. Ik wist niet hoe ze zou reageren, maar het liefste wou ik alleen zijn. Alleen met mijn gedachtes en mijn verdriet. Ik was verdrietig omdat ik mijn eigen gevoelens niet meer kon volgen. Mijn moeder legde haar hand op mijn schouder en trok mij in een knuffel. Het leek alsof ze wist dat ik alleen wou zijn. Ze stond op en liep naar de deur. ''Ik laat je wel even alleen. Ik ga beneden iets lekkers voor je bakken, en ik breng wel een lekkere warme kop chocolade melk.'' ze liep de deur uit voordat ik nog kon zeggen dat het niet nodig was. Ik ging weer liggen en begon weer te denken aan Charles. 

Toen ik naar beneden liep zat mijn moeder tv te kijken in de woon kamer. Ik liep naar de keuken, maar bleef stilstaan toen ik de stem van Charles hoorde. ''Lieve Lisa, als je dit hoort wil ik je vertellen dat het mij heel erg spijt. Ik hou van je en wil je terug. Ik mis je, dus alsjeblieft praat met mij. Ik wacht op je in het paleis elke dag tot dat je met mij wilt praten.'' Ik draaide mij om en zag zijn gezicht op onze tv. Hij glimlachte verdrietig voordat het nieuws verder ging met het weer. Ik draaide me om en liep naar de keuken. Ik pakte een bak ijs en twee lepels en liep naar de woonkamer. Mijn moeder gaf me een medelevende blik, terwijl ik naast haar op de bank kwam zitten. Ik gaf haar een lepel en opende de ijs bak. ''Het is oké mam.'' ik voelde haar ogen nog steeds op mij gericht, maar ik richtte mijn aandacht op de tv. Er waren nu reclames op het beeld te zien, het waren stomme reclames waarvan je het liefst alles wou overslaan. Een ander nieuws programma begon en mijn eigen gezicht verscheen op het televisie scherm. ''De prins heeft zijn liefje gedumpt en nu wil hij haar weer terug. Als ik haar was zou ik hem zo hard in het gezicht slaan als ik kon.'' ik lachte en keek naar mijn moeder. ''Dat heb ik al gedaan, volgens mij heeft hij nu een hele grote blauwe plek op zijn mooie gezichtje.'' mijn moeder moest haar lach inhouden en keek mij trots aan. ''Dat is mijn dochter.'' ze trok mij in een knuffel en kuste mijn voorhoofd. Ik was blij dat zij mijn moeder was. We besloten om pizza te bestellen en een romantische komedie film te kijken. Aan het einde moest ik hard huilen omdat ik ook een gelukkig einde wou. De pizza was heerlijk, na het eten ben ik in bed gaan liggen. Ik kon niet slapen, omdat ik steeds nadacht over Charles. Moest ik nou met hem gaan praten, of moest ik boos blijven. Ik voelde nog steeds haat om wat hij tegen mij zei voordat ik terug ging naar huis.

Ik werd wakker van mijn moeder die de gordijnen opende, het licht viel op mijn ogen waardoor ik meteen uit mijn slaap was. Ik opende mijn ogen en zag mijn moeder. ''We gaan over 30 minuten ontbijten.'' ik zuchtte en stond op. Ik liep naar mijn badkamer en keek in de spiegel. Mijn haar was een en al klit en mijn ogen keken vermoeid. Ik deed de douche aan en kleden mij uit. Nadat ik een fijne warme douche had genomen kleden ik mij aan en liep naar beneden. Toen ik beneden was rook ik een heerlijke geur van warm gebakken broodjes. Ik kwam in de keuken en zag mijn moeder de broodjes uit de oven halen. Ik zag Rachel aan de tafel zitten, ze glimlachte toen ze mij zag en zwaaide. Ik glimlachte door deze verassing en keek naar de tafel. Er stonden vier borden in plaats drie, net op dat moment ging de deurbel. Ik liep naar de deur en deed hem open. Meteen gooide ik hem weer dicht en deed alle sloten erop die we hadden. ''Lisa alsjeblieft, doe de deur open.'' zijn smekende stem deed mij verdriet. Ik voelde mijn moeders hand, ik draaide mij om en zag Rachel. ''Laat het hem uit leggen, als je hem daarna nooit meer wilt zien is dat oké.'' ze haalde alle sloten van de deur en opende de deur. Charles keek mij verdrietig aan en stapte naar binnen. Hij trok mij in een knuffel, maar ik deed niks. Ik stond daar maar met mijn armen langs mijn zijde. Ik duwde hem van mij af en liep naar de keuken. Ik ging zitten naast Rachel en wachtte op de uitleg.

Hier is dan weer een nieuw hoofdstuk, nog twee hoofdstukken te gaan. En dan is het einde. Nou veel leesplezier en laat mij weten wat je van het hoofdstuk vindt.