love, moonlight: varchie

11

Son Bölüm

''Hey, ay ışığı!'' diye seslendi genç adam. Ruhunun üstünde süzülen mavi bulutlar kalbinin hızını arttırıyordu. Gördüğü ilk andan itibaren kapılıp gittiği kız onu seviyordu. Ve bu onun en büyük mutluluğuydu. Aynı zaman diliminde kız tanıdık gelen sesleniş biçimini, ezberlediği ses tonundan duymuştu ve kalbi bu yük altında ezilirken adımlarına son vermişti.

Her şey eski bir film sahnesini hatırlatıyordu. Kadınların seksenli yıllarda giydiği lüks etek, ceket kombinlerini anımsatan bir takım vardı Veronica'nın üstünde. Hâlâ ona yazan gizli numaranın o olduğuna inanamadığı Archie deri ceket ve siyah kot pantolon giymişti bugün. Bir müzikal yaşanabilirdi belki ancak hayatları o kadar da toz pembe değildi. Boş koridorda sadece ikisi vardı. Ronnie, gizli numaraya itiraf ettiği şeylerden utanıyordu şimdi. Belki Archie de onunla dalga geçmek istemişti? Bunu daha önce aklına getirmeyip hayallere daldığı için kızdı kendine.

''Oysa ben oldukça içten bir sarılma bekliyordum Ronnie. Bana boş gözlerle bakmanı değil.'' Çocuk boğazındaki düğümü geçirmek için her şeyi yapardı. Ağlamak dışında. Onun gözünün önünde bunu yapmak istemiyordu. ''Sana sarılmamı gerçekten istiyor musun ki Archie?'' dedi. ''Oysa beni kandırdığın için özür dileyeceğini düşünmüştüm. Bu, gerçek mi?''

Kıza doğru bir adım atan Archie, "Gerçek olduğunu biliyorsun." diye mırıldandı kaşlarını çatarak. Kızıl saçlarına ellerini geçirdi. "Bilmesen de hissediyorsun." Veronica da ona doğru bir adım attı ancak aralarında hâlâ bir mesafe vardı.

"Korkuyorum." dedi genç kız. Çocuk aralarındaki mesafeyi hızla azalttı. "Korkmanı gerektirecek bir şey yok. Ben buradayım. Bütün kalbimle. Yanında." Bir saniyenin ardından, alınları birbirine dayanmıştı. İkisinin de dudakları birbirine kenetlendi. Archie, Veronica'nın beline sıkıca sarılmıştı.

"Seni seviyorum." dedi usulca.

"Seni seviyorum." diye karşılık verdi ona Veronica.

İşte o andan sonra hiçbir şeyin önemi yoktu. Sevgi, bütün kötülüklerle başa çıkmanın en güzel yoluydu. Onlar birlikte olduğu sürece, Veronica'yı kırabilecek kimse olmayacaktı. Archie onu çoktan duygularının içtenliği ve sevgisinin duvarlarıyla sarmalamıştı çünkü. Kimsenin yapamadığı, cesaret göstermediği bir şeyi yaparak dünyanın en güzel gülümseyen kızını mutlu etmişti.

Zaten onu, öyle gülümsetebilen başka kimse yoktu.

Onların hikâyesi bu kadar kısaydı. Ama itiraf etmeli, kalplerindeki sevginin herhangi bir kelimeye sığabilecek gücü yoktu.

Okuduğunuz için teşekkürler.