A bright summer

Hoofdstuk 29 kisses

Langzaam deed ik mijn ogen open. Damn hoe lang had ik geslapen. Ik keek de kamer rond en zag dat dit niet de kamer was die ik bij Josh had, dit was de logeerkamer van Alex... alleen al bij zijn naam kreeg ik kots nijgingen. Toen viel het verband me op dat om mijn hand heen zat. Waarom hielp Alex mij? En hoe ben ik hier beland? Het was net als de eerste keer dat ik hier was, ik kan me helemaal niks herinneren. Ik stapte uit bed en deed mijn schoenen aan, ik moest zo snel mogelijk weg hier. Ik liep de trap af, de woonkamer in. Ik zag Alex, Quinn en Dylan aan de eettafel zitten. Alex zijn ogen begonnen te glinsteren toen hij mij zag, of het leek maar zo. Ik trok me er niks van aan en liep door. 'Summer wacht!' Ik rolde met mijn ogen en liep door. Ik mocht geen contact met Alex maken, want diep van binnen wist ik dat ik nog gevoelens boor hem had. Ik mocht geen gevoelens hebben. Voordat ik de voordeur open wilde doen werd ik tegen gehouden. 'Alex, laat me los.' Zei ik kalm. Ik bleef naar de deur kijken. 'Alsjeblieft Sum, laat me alles uitleggen. Ik beloof dat ik nooit meer iets van me laat horen als je nu luistert. Ik voelde al mijn bloed naar mijn hoofd stijgen. 'Luisteren!? Je mag blij zijn dat ik je kop niet van je romp trek! Waarom zou ik in godsnaam naar je luisteren!? Je hebt mijn freaking vader neergestoken!' Alex zijn grip om mijn hand werd sterker. 'Je hebt geen idee wat je zegt.' Ik ademde rustig in en uit. 'Je hebt tien minuten om alles uit te leggen. Daarna ben ik hier weg, voor goed.'

Ik zit aan tafel, naast Quinn, tegenover Alex. We zitten al een minuut in stilte. Ik kijk op mijn horloge. Nog 9 minuten en dan ben ik weg hier. Om heel eerlijk te zijn heb ik geen idee waarom ik heb gezegd dat ik wilde luisteren.
'Ik heb je vader vermoord.' Zei Quinn uit het niks. Ik keek hem zonder emotie aan. 'Maar niet omdat ik dacht dat ik al zijn geld zou krijgen. Ik heb hem vermoord omdat hij jou bij de gang wilde betrekken. Ik wilde jou niet kwijtraken aan een stomme gang. Papa stond tegenover me. Nadat hij had verteld dat hij jou wilde betrekken was ik zo boos. Ik heb hem toen neergestoken, niet wetend dat hij jou al zijn geld had nagelaten.' Ik zag tranen opkomen bij Quinn. Toch kon ik deze jongens niet vertrouwen. 'Klopt het dat jullie capo mij wilt vermoorden?' Het werd weer stil. 'Dat zie ik als een ja. Hoe kan ik jullie vertrouwen als jullie werken voor een man die mij dood wil hebben?' 'Als we je dood wilde hebben was dat al lang gebeurt.' Zei Dylan. Daar had hij een punt. 'Summer, geloof ons nou. Ik zou je nooit pijn doen, dat weet je zelf ook.' Ik stond op. 'Ik moet hier over na denken. Alex kan jij me naar huis brengen?' Alex keek me vragend aan. 'Oh ja dat wist je nog niet, ik heb het oude huis van mijn vader gekocht.' Hij knikte en liep met mij mee naar buiten.

We waren eindelijk bij het huis aangekomen. De hele rit was het stil. 'Sum, het spijt me van je vader.' Ik begon aan mijn vingers te friemelen. 'Door Quinn ben ik nu de leider van een freaking gang. Als hij onze vader niet had vermoord was ik nu nog steeds een normale tiener. Dan was er geen gang waar ik de baas van was en waren er geen problemen. Maar Quinn heeft hem wel vermoord. Jij kan er ook niks aan doen en dat weet ik. Maar ik kan niet bevriend zijn met een lid van onze aartsrivaal. Als ze alleen al wisten dat ik nu met jou in de auto zat...' En toen gebeurde het. Het moment dat nooit had mogen komen. Het moment dat alles kon verpesten. Het moment waar mijn emoties de baas van mij werden. Het moment waarop ik Alex zoende. Ik weet dat het dom is, maar ik kan mijn gevoelens voor Alex niet ontlopen. Ik was nooit gestopt met van hem houden...

Ik loop rondjes door de keuken. Ik ben zo dom! Waarom heb ik hem in godsnaam gezoend? Ik vind hem niet meer leuk... toch? Aah ik weet het niet meer. Hoe meer ik er aan denk hoe stommer ik me voel. Dit-had-nooit-mogen-gebeuren. Ik moet gewoon Giovanni bellen en terug gaan naar New-York. Maar ja hoe wilde ik hem gaan bellen? Ik had geen geld en geen telefoon bij me. Naar buiten gaan was ook gevaarlijk aangezien dit het terrein van The Black Panthers was en ze mij dood wilde hebben. Het kwam er op neer dat ik hier vast zat, het kan niet beter gaan.

Pov Giovanni
Na twee weken is het eindelijk ons gelukt Summer haar Locatie te vinden. Ik zweer als Josh haar ook maar met een vinger heeft aangeraakt schop ik dat stomme hoofd van hem zo het ziekenhuis in. We staan voor de hekken van het gebouw waar Summer zich zou moeten bevinden. 'Oké mannen, op drie trappen we allemaal het hek in. Begrepen?' Iedereen knikte, op een jongen na. 'Giovanni, het hek is al open.' Ik kijk naar het slot. Het lijkt alsof iemand die op heeft geblazen, dit kan niks goeds beloven. Ik kijk de jongens aan. 'Ik weet niet wat hier is gebeurt, maar we houden ons aan ons plan. Iedereen zoekt op de plek die hun aangewezen is. Als je iets gevonden hebt kom je direct naar mij toe, ik ben op de begaande grond.'

We kwamen het gebouw in stormen. Al mijn soldaten stonden met open mond te kijken. Op de grond lagen alle dode lichamen van de soldaten van Josh. 'Wat is hier gebeurt?' Zei iemand. 'Soldaten, we zijn hier voor Summer. We gaan hier niet weg tot we haar vinden of een aanwijzing naar haar.' Iedereen knikt en splitste zich op.

Ik was uitgekomen in de loods. Het eerste dat mij opviel was een bloedspoor op de grond, bingo. Ik volgde het spoor tot aan de nooduitgang. Hier zou wel iemand moeten zitten. Ik laadde mijn pistool en ging klaar staan. 3.. 2.. 1.. nu! Ik trapte de deur dicht en hield mijn geweer gericht op de jongen die naast de deur zat, Josh. 'Je bent te laat prince charming.' Ik werd boos en ongeduldig. 'Waar is ze!' Josh begon te lachen. 'Waarom zou ik jou wat vertellen?' Ik pakte Josh bij zijn keel en trok hem omhoog. De jongen hapte naar adem. 'Ik vraag het nog een keer. Waar is Summer.' Josh hield zijn lippen stijf. Ik liet hem los en schoot op zijn been. 'Laatste kans Josh!' 'Oké oké mannen van The Black Panthers hebben haar mee genomen. Ik heb geen idee waar ze nu is.' Ik lachte naar hem. 'Bedankt Josh, now may you rot in hell.' Met die woorden schoot ik hem door zijn hoofd.