Эзнээ олсон зүрх /S2/дууссан//

~Хүсээгүй оршил~

Би: Хёнинааааа миний хүү сэрээрэй
:Ээжээ би дахиад жоохон л унтчихая л даа.
Би: Хмм.. Ингээд байвал бяцхан Хёнинд өвлийн өвгөн сахиусан тэнгэрүүдтэйгээ ирээд бэлэг өгөхөө больчихвол яааанааа?
: *гэнэт сэргэх* би бослооо ээжээ өвлийн өвөөд битгий хэлээрэй тэгэх үү?

Өөдөөс минь хараад өхөөрдөм царайлан зогсох үр минь.. Миний амьдрах итгэл бас миний амьдралын үргэлжлэл... Үүрд намайг хайрлах ганц хан эрдэнэ минь.. Ааа нэг хүн байгаа л даа... Ким Тэхён.. Миний нөхөр эсвэл танихгүй нэгэн.. Ойлгомжгүй бас ээдрээтэй болсон бидний хайр.. Яг л нэг нэгнээ мэдэхгүй мэт амьдарсаар 1 жилийг ардаа үдчихэж! Тэр минь миний огт танихгүй нэгэн болж хувирсаар одоо бидний хооронд эхнэр нөхөр гэх холбоосноос өөр биднийг холбох ямар ч гинж байхаа больчихсон..
Магадгүй түүний сэтгэл хөрсөн байх....
Өөр нэгнийг хараад догдолдог болчихсон байж ч мэднэ...

Ууралж бас уйлмаар байна . ГЭХДЭЭ миний түүнийг гэх зүрх минь үргэлж цохилсоор байхад яаж би түүнээс холдож чадах юм.. Би түүнд хайртай хэвээрээ магадгүй би үхсэн ч хайр минь байсаар л байх байх....

Бид гэрлээд 5 жил өнгөрсөн байх юм гэж төсөөлсөн ч үгүй .. Хэтэрхий хурдан юм энэ цаг хугацаа ..
Бидний аз жаргалтай өнгөрсөн 4 жил бас биднийг гунигруу минь хөтөлсөн сүүлийн ганц хан жил...

Гэхдээ бид гэдэг үгийг хэлэх зөв эсэхийг мэдэхгүй нь .. Магадгүй зөвхөн би л энэ цаг хугацаанд шаналсан хүн нь байх.. Тэр лав биш.. Тэр гуниглаж шаналаад байхаар хүн биш байх! Би түүнийг өөрөөсөө сайн мэддэг гэж бодож байсан минь алдаа байж.. Үнэндээ би түүнийг мэддэггүй байсан бололтой...

Бүх зүйл эцэст нь худал хуурмаг байсан юм гэж үү?

Одоо надад хүү минь л байхад хангалттай.. Намайг аз жаргалтай болгодог цорын ганц хүн үрээс минь өөр үлдээгүй юм шиг байна...

9:00 цаг
: Ээжээ аав ажилдаа явчихсан юм уу?
Би: Миний хүү аав нь бүүр өглөө эрт ажилдаа явчихсаан

Үнэндээ тэр гэртээ ирж хоноо ч үгүй шүүдээ .. Эхх

: Хоёулаа аавын ажил руу явах уу? Аав өлсөж байгаадаа хоол аваачиж өгье тэхүү?
Би: Эээээегүүү Энийг хараад байгаарай *инээх* эхлээд чи хоолоо дуусгачихвал яахав явж болох л юм.

Эцсийн эцэст би тэр газарлуу явахыг хүсэхгүй байна! Гэхдээ хүн хайртай хүнийхээ өмнө ямагт бууж өгөх юмдаа..

: Ээжээ би дуусчихлаа энэ хараа *аягаа харуулах*
Би : Вааа миний үр чин ямар хурдан дуусгачихваа. Арай супер хүчтэй юм биш биздээ айн *инээх*
: Мэдээжшдэ та бүр төсөөлөх ч үгүйдээ гэсээр жижигхэн хөөрхөн гараараа хүзүүгээр минь ороон чангаар тэвэрлээ. Надад яг л дэлхийг атгасан юм шиг тийм л сайхан мэдрэгдэж байна.. Тиймээ үр минь чи энэ бяцхан гараараа ээжийгээ тавихгүй үүрд хамт байгаарай...

Тэр хүн яах эсэх надад хамаагүй болсон байх. Бид одоо танихгүй танилууд шүүдээ..

Гэхдээ хайрыг зогсоох боломжтой болов уу?
Хайртай нэгнээ мартаж чадах болов уу?
Дахиад ганцхан сар хичээгээд үзье!

За уншигчидаа s2 эхэллээ. Энэнээс чаашаа их зүйл тохиолдноо. Надтай хамт байгаарай би идэвхтэй байх болноо. ❤️
~사랑해요~

.