Chapter 6

6 1 0
                                    

Crain Kervin's POV

Parang ang bilis ng takbo ng panahon. Days passes by real quick. At Friday na.

Parang kahapon lang ang first day of school. 

Napatingin ako sa Wall Clock na nakadikit sa Ibabaw ng TV. 5:30 am.. Ang aga ko naman yatang nagising. Eh hindi naman ako papasok. Yeah, hindi ako papasok. May kailangan akong puntahan.

Kinuha ko agad ang phone sa ibabaw ng maliit na table sa tabi ko.

Hindi ako papasok ngayon rish. Pahatid ka nalang sa driver niyo. Okay? Ingat. :*

Sent to: Pretty Rish

Text ko sa bestfriend ko, ayokong mag hintay sya sa wala kaya tinext ko nalang sya. Yah, pretty rish she was the one who named her number in my contacts.

Di na muna ako bumangon maaga pa naman eh.
Nakakatamad. Okay lang, mamaya pa din naman ang lakad ko.

I just waited for her reply. Siguro tulog pa sya o kaya naman ay nag peprepare para sa school.

Agad kung kinuha ang phone ko nang tumunog ito.

1 message from Pretty Rish..

Hmm? Bakit naman?

From: Pretty Rish

..

May pupuntahan lang ako.. Wag mo lang ako masyadong mamiss ngayon lang naman eh.

To: Pretty Rish.

Napatawa lang ako sa sinabi ko. Sigurado ako, sa mga sandaling to naiinis na sya sa akin. Haha.

See.. She's irritated. It takes minutes bago sya nag reply. Basang Basa na talaga kita Rish.

Damn you! As if I'm missing you!

From: Pretty Rish.

..

Hahaha!

To: Pretty Rish.

Honestly, naiinis ako sa pretty rish na nakapangalan sa contacts ko pero hinayaan ko lang. It's even cute.

Sana nga rish.. Di mo ko mamiss... Kahit pag nawala ako.. Kasi pag ganon alam kong masasaktan ka.

Hindi ko alam kung bakit ko iniisip to siguro handa lang ako sa posibilidad na hindi sa lahat ng panahon, ma poprotektahan ko sya, na lagi akong nasa tabi nya, na sa lahat ng panahon hindi ako kasama nya.

Kasi lahat ng nangyayari may hangganan.. Maaaring hindi ngayon pero maaring sa darating na panahon.

Ayaw ko syang saktan kayat hanggang nandito ako o kahit wala na, I will always be with her and watch for her even from far.

Nabalik ako sa ulirat ko ng napagtantong 6:30 na pala. Inihanda ko na ang sarili ko upang lumakad na sa pupuntahan ko.

Namiss ko na agad ang bespren ko kahit ngayon lang ako absent. Parte na kasi ng buhay ko ang Pangit na yun. Napamahal na sakin yun. Sino ba namang hindi? Ang tagal na naming magkaibigan at kahit sino magusgustuhan sya. Iba si Rish, ibang-iba.

--

Feyl Arish' POV

Nakakalungkot lang ngayong araw na wala yung kumag.. Wala yung tatay/Kuya/knight ko.

Paano kasi, may lakad daw sya at parang napaka importanteng lakad naman yata nun at nagawa niyang nag absent sa Unang linggo ng pasok.

Lumabas na agad ako ng bahay dahil ala syete na.. Baka malate pa ako. Magpapahatid ako sa Driver namin ngayon kasi, wala yung taga sundo at taga hatid ko. Nakaka panibago.

My Childhood BestfriendWhere stories live. Discover now