Feyl Arish' POV
"Rish..."
Napahinto ako nang marining ko ang boses nya na binabanggit ang pangalan ko. Alam kong sya.. Kaya huminga muna ako ng malalim bago sya hinarap.
Binigyan ko sya ng malapad na ngiti.
"Andrei."
He then gave me a smile, a painful smile.. matapos kong banggitin ang pangalan nya.
"Akala ko, you'll call me Drei" saad nito sa mapakla niyang boses, tumawa sya ng bahagya.
"Oo nga pala, it's not the same with the past anymore.."
Yes, tama ka Andrei it's not the same with what's in the past, so let's just leave it there,
Gusto kong mawala sa sitwasyon na to' sana kainin ako ng lupa, ayaw ko sa ma Drama, ayaw ko na paulit-ulit binabalik sa akin ang Nakaraan.
Sana may kumuha sakin dito at ilayo ako sa sitwasyon.
Sino na ba ang makakatulong sakin ngayon?
Wala! Wala nga!Wala naman sina Massey at Thiana maaga silang umuwi kasi may kailangan silang bilhin na wala sa school supplies nila. Kaya ako nalang mag isa, sasama sana ako kaso pagod talaga ako.
Napabuntong hininga ako. Haysh. No one can take me out of here. I have to face him all alone.
"Rish.. I'm sorry. I hope mapapatawad mo pa ako"
I already forgave you Andrei, kahit di kapa humihingi ng tawad, pinatawad na kita.
Madaling napawi ang sakit na sanhi mo dahil kay Crain, he treated me more important than you did, he made me realize na never ako mag tanim ng galit sayo o kanino man.
You should be thankful dahil bago ka pa man dumating, matagal ko ng kaibigan si Crain.
"I already did An--"
Kinapa ko agad ang bulsa ko nang marinig ko ang call ringtone ng phone ko.
Pagkatingin ko sa Screen sumilay yung Pangalan ni kumag.
Gosh! Thanks! Kahit wala ka you're still my savior.
"I'll just answer this" saad ko kay Andrei pagkatapos ay tumalikod na ako, di ko na hinintay ang isasagot nya.
"Where are you?" Saad ni Crain sa kabilang linya?
"Pwede ba, calm down your voice.. Nasa school ako" sagot ko dito.
"Okay, wait for me outside, susunduin kita"
"Hindi na, susun-"
*tooot* Call hanged up.
Talaga lang ah?
Baka sunduin ako ng Driver namin.. Baliw ba sya? Sinabihan nya ang driver na ihatid at sunduin ako pero biglang sya yung susundo.
"Was that Tita Vienne who called?" bumalik naman agad ako sa ulirat ko.
Muntik ko ng makalimutan na nandito pa pala si Andrei.
"No. That was Crain.. Uhm. I have to go"
Tapos ay naglakad nako papalayo, binilisan ko na ang lakad ko para kung sakaling habulin nya ko di na nya ako abutan.
--
Ilang minuto na akong nag hihintay pero wala pa din si Crain.
I-indianin nya ba ako? Hello? Anong oras na? Sana pala si Kuya Jason nalang yung sumundo sakin no!
YOU ARE READING
My Childhood Bestfriend
Fiksi RemajaHe's like my brother , my father and my protector we've been friends, or should I say best friends for a long time now, he's the biggest part of my life aside from my family and other friends. Crain, he was there in both bad and good times like ever...