Dear diary

18

Dear diary,

Vandaag was Blake terug en hij liet dat zien op een speciale manier.

Net toen ik mijn kluisje wou sluiten voelde ik twee paar wanden om mijn gezicht waardoor mijn zicht wegviel.

"Wie ben ik?" Vroeg zijn stem, ik wist zeker dat er een kleine grijns op zijn lippen lag.

'Blake.' Hadden mijn lippen zacht gefluisterd.

"Goed geraden Blaire." Zei hij terwijl zijn handen verdwenen en mijn zicht kwam terug.

"Heb je me gemist." Zei hij lachend terwijl hij me met bewondering aankeek.

Ik knikte zacht en het duurde niet lang voor zijn vrienden ook zijn terugkeer merkte.

Voordat hij verdween naar zijn vrienden fluisterde hij nog in mijn oor: "Ik zie je na school aan je kluisje Blaire."

Mijn glimlach gaf voor hem een bevestiging, een teken dat ik hem graag wou terug zien.

Die avond zijn we opnieuw iets gaan drinken en daarna had Blake mij getrakteerd op de bioscoop.

We keken een romantische film wat mij uiteindelijk liet huilen.

Maar door zijn aanwezigheid herinnerde ik me terug hoe het was om te glimlachen door mijn tranen.