یوم فرحتی کمل واختی کانت جسد بدون قلب حضورآ معای وجعتنی او خذلتنی بس مشیت الموضوع عادی وجات ایام التقدیم واساتذة المدرسة م قصرو معای ساعدونی کتیر کنتا محبوبة فی المدرسة مثالیة ومختلفة عن باقی الطلاب
اتقبلتا واتوزعتا فی الخرطوم واتحققت رغبتنا کلنا وامی انبسطت لی اکتر منی مدیر مدرستی اتکفل ب طلبات جامعتی بس بقینا فی السکن امی قالت م بتخلینی اقعد فی سکن جامعی (داخلیة)
الا تقعد معای انا کنتا بتحمل بس امی رفضت فی وحدة بتعرف امی قالت ل انا عندی اخوی برا السودان وبیتو قاعد فاضی وم بعید من جامعة بتک اقعدو فیو ولمن یرجع بتفرج یلا الخبر دا کان عندنا زی فرحة العید وم ای عید العید البلم العیلة ال م معروفة وین یلا م صدقنا الخبر دا طبعا وشکرنا زمیلة امی شکر یوفی للعمر کلو وبرضو حسیناو بسیط یاخ دی خدمتنا خدمة العمر
جا یوم السفر رتبنا حاجاتنا ولملمنا عفشنا کان بسیط بس کان بی حب لانو من ریحة ابوی ربنا یرحمو ودعنا جیرانا وانا مدیر المدرسة قال لی علی تواصل بأذن الکریم وطلعنا من الحی (بلا عودة)
وصلنا الخرطوم حاجات کتیرة جدیدة علی دنیا وناس وبیئة غیر حقتنا تمامآ
مرت یومین رتبنا امورنا وامی قالت عایزة تشتغل بس م اتوفقت فی نفس شغلا القدیم انجبرت تشتغل فی البیوت نضافة طباخة ای شئ کلو عشان توفر لینا لقمة عیش رضیانین ب قسمتنا
فتحت الجامعة ومشیت واااااااااا شئ عجیب لبس واولاد وبنات واختلاطات وعیشة کأنو م فی السودان بس انا کنتا بعیدة کل البعد من التفکیر دا صاحبتا بت من بنات الغرب ظریفة یاخ ساکنة مع عما طبعآ مختلفین شویة لانو بتحب الطلعات والقعدات اما انا فی حدی المحاضرة البیت البیت المحاضرة وع الوضع دا فترة بس بجی احکی ل امی ب طبیعة الناس ومعاملتم فی الجامعة وحتی الاکل والدخول والطلوع امی بتقول لی حزراتک من الصحبة م کل زول ضحک لیک یبقی صدیقک سامعة وابقی عشرة علی نفسک حسیتا گأنو بتوصینی وصیة فراق بس منی اختی جات داخلة وقاطعت کلام امی یمة ای زول عاش فی البلد دی مصیرو یتطور ویعیش کفایة انا دایرة اشوف الحیاة والناس والمجتمع من بکرا بنزل افتش لی شغل البلد دی کبیرة مصیری القی وطلعت
منی طلعت من الصباح بتفتش ل شغل ورجعت المسا زعلانة قالت م لقت امی قالت ل اصبری کلو ل خیر
امی داخت فجأة وم قدرت تسند طولا ودینا امی المستشفی قال لینا مریضة عندا مضعفات وضغطا مرتفع خلو بالکم من صحتا واکلا تمام رجعنا البیت وانا اسبوع م بمشی الجامعة قاعدة مع امی بس امی فی الیوم داک اصرت انی امشی قالت لی انا کویسة ی مروة امشی جامعتک وم تنسی وصیتی لیک قلت ل ی امی اصلی م بمشی قاعدة معاک بس قالت لی لالا الا تمشی والحت کتیر قلت ل خلاص بمشی لبستا وقلت ل منی خلی بالک ع امی
منی قالت لی بتوصینی کمان علی امی شوف الغبیانة دی یلا طیری کدا ولا کدا
م زعلتا من کلاما لانی متعودة علیو طلعت وی ریتنی م طلعت
بتذکر فی نص المحاضرة قلبی قبضنی وخوفتا فجأة حسیت انی مضایقة استأذنتا من الدکتور وطلعت مشیت البیت طویل بدق ف الباب بس ماف زول بفتح شویة کدا شایفة منی جایة قلت ل کنتی وین قالت لی مشیت افتش لی شغل قلت ل وقافلة الباب ع امی سجمی ربنا بحاسبک ی منی لی لکن افتحی سریع بقت تقول لی انا من طلعتا م تمیت ساعتین وخلیت امی نایمة ودخلنا البیت جرینا جری علی امی بس لقینا نفسا باااارد وجسما عرقان وم بتتحرک ولا بتنطق بقینا نصرخ ی امی مالک ی امی مالک ونبکی الجیران القریبین اتلمو فینا لانو سمعو صوت کواریکنا قلت لیم نودی امی المستشفی منی جابت ملابسا عشان نسرع نسعفا بس م حصلنا وحدة من الجارات قالت لینا امکن تدیکن عمرا ی بناتی وغمضت ل امی عیونا م حسیت ب شئ تانی انا غیر صرخة طالعة من منی وزنة عالیة فی المکان وکأنو خبر موت امی صاقعة صحیت بعد فترة وبسأل بتبکو لی وامی وین ومنی قاعدة بتبکی انا کل شویة بسمع زنة عالیة وصرخة جوای بس م قدرتا اطلعا لانو اصلآ م مصدقة الحاجة دی
جریت علی منی بقیت اضرب ف اصلآ السبب انتی انتی الطلعتی انتی ...
واغمی علی صحیت بقیت افوق واغیب عن الوعی کتر خیر الجیران لا خال لا عم لا قریب یساند لا بعید یسأل
عدت اصعب فترة فی حیاتنا فراق امی (فراق السند صعب یاخ )
مرت ایام ولا بمشی جامعة لا شئ بناکل من باقی قروش امی
لا بنطلع لا شئ ولا عندی نفس ل شئ
اتحطمتا اتکسرتا بقیت اخاف من نفسی اای وصلتا للمرحلة دی ولی اکعب من کدا
منی بقت تطلع وتجی ع کیفا لیل صباح لا عندا زمن محدد لا شئ
م بعرف انا وین بتمشی
وفی یوم جونا کم بت من الجامعة عزونی واعتذرو لی وقالو لا م عرفنا الخبر دا لانو م عندنا لیک رقم الا لمن سألنا منک وفی زمیل ساکن قریب لیک کلمنا قعدو معای کدااا واسونی وقالو لی لازم ترجعی الجامعة وکوثر حاولت تقنعتی بس انا قلت لیم انا خلیتا وم عایرة جامعة تانی رفضو کدا وحاولو یقنعونی کتیر وقالو لی مش قلتی دا حلم امک ربنا یرحما یلا حقیقیو
ونحنا منتظرنک
يتبع.....
