Experiment | TaeKook [Çeviri]

019

Jeongguk,

Çok korkuyorum. 

Koridordaki insanların,

Bir şeyler fısıldadığını duyabiliyordum. 

Korkunç şeyler. 

"Çocuğu duydun mu ?

Kendisini vurmuş.

Polis cesedini bu sabah ormanda bulmuş." 

"Umrumda değil. 

Biz yaptığı şey için buradayız, 

Onun için değil. 

Fotoğrafa bakmayı bırak,

Ve onu bulmama yardım et." 

Kendimi savunmasız hissetmekten alıkoyamıyorum. 

Ne yapabileceğimi biliyorum, 

Ama yapmalı mıyım ?

Yapmamı ister miydin ?

Bana, 

Kimsenin bilmediği değerli bilgileri,

Tuttuğumu söylemiştin. 

Ve eğer tehlikedeysem, 

Ve sen etrafta yoksan, 

Tek seçenek kapatmaktı.

Son bir kez daha sana itaat edip, 

Bunu yapmalıyım. 

Yatağının altında laptopunu bulmuştum,

Ne yapmam gerektiğini biliyordum. 

Belki de çok uzun bir süre, 

Tereddüt etmiştim. 

Dışarıdaki insanlar içeri girmişti. 

Çok korkunçlardı, 

Kir ve kanla kaplanmışlardı.

Ellerinde silah tutuyorlardı. 

Biri kısaydı,

Ve fazlasıyla kasları vardı. 

Diğeri ise uzundu,

Gerçek bir güneş ışığı gibiydi. 

Herneyse,

Hala o düğmeye basıyordum. 

Ve birbirlerine bağırmaya başlamıştılar,

Muhtemelen birbirlerinden bir şey istiyorlardı. 

Durduramamışlardı, 

Ne kadar deneseler de.

Kendimi eskisinden daha zayıf hissediyorum. 

Geri sayım başlamıştı. 

5.

Ben zaman kaybından başka bir şey değilim. 

4.

Bazen bana 'gelecek' olduğumu söylerdin. 

3.

Artık sana inanmıyorum,

2.

Çünkü benim geleceğim bu. 

1.

Ölümü hak ediyorum. 

0.

Konu_1_başarıyla_kapatıldı

[SON]