Experiment | TaeKook [Çeviri]

011

Ertesi sabah güzeldi;

En azından benim için.

Bize kahvaltı hazırlıyordun.

Tatlı görünüyordun,

Bu yüzünden o gülüşü yüzünden çekmek istemiştim

Seni ne kadar incitsem de.

Çığlık atmış ve ağlamıştın.

Ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım,

Bıçak daha fazla senin etine girmiyordu.

Uzun süre kanamamıştın,

Buna minnettardım.

O kadar çok anı olmazdı,

Eğer temizleyecek çok az kan olsaydı.

Ama çığlıkların canımı acıtmıştı.

"Jungkook

Acıyor,

Lütfen dur !"

Durmuştum.

Neden artık seni yok etmiyordum ?

"Sen sadistsin.

Bırak beni !

Ben senin oyuncağın değilim !"

Saçma sapan çığlıklar atıyordun,

Ama bu kelimeler acıtmıştı,

Benim için bile.

Daha önce acı belirtileri göstermiştin,

Özellikle de bacakların çöktüğü zaman.

Yere yığılmıştın,

Aksayarak,

Ve saatlerce hıçkırarak ağlamıştın.

Sen sadece benim sahip olduğum bir varlık olduğun için,

Bu acı çekemeyeceğin anlamına gelmez.

Bunu unutup duruyordum.

Hala insan olduğunu hatırlamaya ihtiyacım var.

Pekala,

Ölüm ya da yaşamı seçme hakkın olmaması dışında.

Senin nasıl yaşadığını ben kontrol ediyorum.

Vücudun gerçek.

Beynin gerçek.

Seninle ilgili her şey gerçek,

Boynunun arkasına yerleştirdiğim,

Bu küçük çip hariç,

Senin hayat çizgini tutuyor.

Ne zaman uygunsa onu bilgisayarımdan kapatabilirim.

Bunu yakın bir zamanda yapabilirim.

Hayır.

Bekleyeceğim.

Eğlencemi daha bitirmedim.