Sejin
Sanki başıma binlerce ton kum bırakmışlardı ve nefesim kesilmişti.
Utanç, nefret, korku.. Bütün duygularım birleşmişken nasıl iyi düşünebilirdim?
"S*keyim ki sen hiç değişmemişsin, Jeon Jungkook! S*ktir ol git! Defol!"
Avazım çıkana kadar bağırırken göz yaşlarımın arasından, o da bana şaşkınca bakıyordu.
"B-ben. Sejin iyi misin?"
"Git."
kendimi yer çekimine teslim edip yere çakıldım. Çakılmamla birlikte ses tonumda düştü.
Kendimin ve onurumun bu kadar düşüş yaşadığına şahit olduğum için sadece ölmek istiyordum.
"İyi değilsin. Bekle."
Biraz zaman geçtikten sonra elinde su ile gelirken,
"Git evimden lanet olasıca. Sadece git."
Anlamadığım bir şekilde elindeki suyu duvara fırlattı ve bağırmaya başladı.
"Ne yani? Seni sevdiğim için sadece susmam mı gerek!"
"Benimle dalga geçiyorsan zamanı değil. Git evimden."
Sesim zaman geçtikçe daha da berbat bir hal alıyordu.
"Ne halin varsa gör Sejin."
Kapıyı birde haklıymış gibi çarpıp çıkınca o halimle ağlamaya başladım.
"Bu b*ktan dünya neden bir gün yüzümü güldürmüyor?"
