Jungkook
Yurda girince Jimin'in yanına koştum. Odasına dalınca yanlış zamanda girdiğimi
anlayıp çıktım. Hala kapının arkasında beklerken,
"İçeri gir Jungkook." gülümseyip içeri girdim.
"Oh, Jimin hyung telefonun." yanındaki kıza selam bahşedip kapıyı kapadığım gibi kaçıp gittim.
"Ne adamsın be Jimin."
...
Birkaç saat sonra Jimin'in odasına girip yatağına uzandım.
"Yardım et bana."
"Ne için?" dediğinde gözü telefondaydı.
"Bana bak da anlatayım!"
Şaşkın ve sinirli bir yüz ifadesiyle bana bakarken konuşmaya başladı.
"Az önce Jimin hyung, şimdi bana bak. Oh, ne güzel!"
"Jimin hyung beni dinler misin?"
"Söyle."
"Senin fake hesabından çocukluk arkadaşımla konuştum ve senin onu sevdiğini söyledim. Yani şöyle sen onunla konuşup onu seviyorum dedin. Olayda ben yokum. Ama her şeyi öğrendi. Ben bittim Jimin. Cidden bittim. Küçük bir umudum vardı ona da s*çtım bıraktım."
"Kızacaktım ama neyse. Bana telefon numarasını ver."
"Ciddi misin?" dedim heyecanla. Başını sallayıp umursamaksızın yeniden telefonuna döndü.
O sırada gizlice aldığım telefon numarasını Jimin'e verdim.
Havalanıp sesini inceledi.
"Alo?"
"Merhaba, ben Park Jimin."
"Pardon? Hayır, gerçekten benim. Ne! Bir dakika da sen kimsin asıl!"
sesini kısaltıp,
"Hey, al şunu küfür ediyor."
Telefonu elinden çekip odayı ter ettim ve balkona koştum.
"S-sejin. Tamam, sakin ol! Ne bağırıyorsun bana! Bana her şeyi de ama çirkin deme! Sensin çirk- Ah, ne yapıyorum ben!? Sejin kendine gel."
Durmaksızın küfürlerini savururken en sonunda dayanamayıp patlattım her şeyi.
"Seni sevdiğimi herkese söyleyeceğim."
Küfür etmeyi kesip sadece sustu kaldı.
"Anladın mı? Herkese söyleyeceğim. Kimse seni benden kaçırmadan önce söyleyeceğim."
"Jungkook! Senin ***********!" şok geçirip telefonu üstüne kapadım. Arkama dönünce Jimin'in arkamda olduğunu farkettim.
"Susar d-diye söylemiştim."
