Her
Nang makabalik na kami ng room ni Heather, agad kong nahanap ang apple of my eye. He is seating at the back left side, while I am seating at back right side, because I am an angel sent from above to Kill this certain ally of Sathan which is very close to its name called Saithan.
Hindi ko ipinahalata na gigil na gigil na akong kagatin ang mukha niyang nakangisi sa akin! Syempre bukod sa Diyosa ako, magaling rin akong umarte! I just smiled at him, a smile that he will never, ever, forget on his entire life! A smile hiding my most gigil face! Huh akala niya humanda siya mamaya hindi matatapos ang araw na ito na hindi ako nakakaganti sa kaniya.
And the battle begins when our teacher came in, I just wait a minutes to pass, para maisagawa ang plano. I know that he will ditch this class, at bago pa pumasok ang aming teacher naunahan niya na itong lumabas sa back door. While Mr. Ronello checking our attendance I excused my self to go to the bathroom. As I step my feet out of this room, you will pay Saithan!
After a few minutes a 10 I guess? its enough! Im already done. Agad akong tumakbo pabalik ng classroom, wala naman ng pakielam si Sir kung may papasok na estudyante sa loob habang nag lelecture siya basta ang importante huwag ka lang gagawa ng kahit na anong ingay na iistorbo sa kaniya.
At hindi rin naman ako makakaligtas sa katabi kong ito! “Hey saan ka galing?” Heather ask me. Tumingin lang ako sa kaniya at ngumiti “Just wait, and see!” Tumango nalang siya at nakinig na sa teacher namin.
A half hour more left at makikita mo kung sino at ano ang kinakalaban mo Saithan! At dahil ramdam ko na talagang ako ang panalo sa araw na ito wala na akong nagawa kung hindi ngumiti kahit na wala namang kangiti-ngiting bagay o tao sa loob ng kwartong ito.
“You look like an idiot who keep on smiling there Lucy. Tinatakot mo ako” Heather said to me habang nag aayos ng kaniyang mga gamit.
“Its just that I feel the whole world even the fire, water, air and sand were on my side. Dont mind me. Lets go, Im excited” hinila ko na siya palabas ng classroom. At tama nga ako! Ang dami ng tao sa hallway para tingnan kung anong meron. Tiningnan ako ni Heather na nagtatanong ang mukha. Hindi ako sumagot, nakipagsiksikan lang siya sa ilog ng mga tsismosa.
“Is he really out of his mind?”
“Siraulo talaga hindi na nagbago”
“Suspension nanaman siya niyan! Quota na siya hahahahaha”
Ilan lang yan sa mga bulong ng mga bubuyog na ito na talagang rinig na rinig ko kahit siguro nasa kabilang buliding pa ako. Agad na lumapit sa akin si Heather with her amused face! Naman ako paba?!
“Im into this, secret ko lang na ikaw may gawa nito. Akala niya pati ako isasama niya sa pagkulong sa iyo ha.” Sabay kaming tumawa habang papaalis sa crowd. Muli syang nagsalita “Really Lucy? Hindi ko talaga maiimagine na kaya mong mag drawing ng ganoon. Grabe kababae mong tao alam mo yun?” Natawa nanaman kami.
“Kahit rin naman ako hindi ko akalain. Iba lang talaga yung nagagawa ng Diyosa na, may talent pa kapag nagtatantrums!” sagot ko sa kaniya.
“Imagine?! A boy holding a toy gun naked with a small toot drawing? With a caption “my master piece when it comes to art” Cant really believe this Lucy! Nasaan na kaya si Saithan ngayon?” Heather ask at tumitingintingin sa paligid.
Now its payback time! Agad na malalaman ng lahat na siya ang may gawa nito dahil sa initials niyang S.I.N. Saithan Imaniu Noveu. I told you everyday Saith wag ako. Gusto ko ng magwala dahil sa galak na nadarama ko!
“You know what Lucy, Im worried” Heather suddenly interupted me from accomplishing my plan. I look at her with confuse face. “Kasi baka kung ano nanaman ang gawin niya sayo. Remember pumapatol siya sa babae” pagpapatuloy niya.
“Well ako rin naman my dear bff pumapatol sa lalaki. Kaya quits lang kami” Naiiling na lang siyang tumingin sa akin hanggang sa makarating kaming parking lot. Agad naman siyang nakaalis dahil yung sundo niya ay naghihintay na sa kaniya. Samantalang yung akin ay wala pa. So nakinig na lang ako ng kanta sa phone ko, hanggang sa nakita ko ang isang pamilyar na kotseng huminto sa aking harapan.
No it couldn't be! He should not be here! Tatakbo na sana ako sa kabilang direksyon ng makita ko ang isa pang hindi kanais nais na tao! Oh god! Why did you put me in this situation?! Agad akong tumalikod sa kaniya. I have to choose! Tumakbo ako papalapit sa sasakyang mukhang naghahanap pa ng pag paparkingan. Hinarang ko na ang aking katawan bago pa siya umabante, napapikit na lang ako ng bumosina ito. Fvck agaw eksena! Nakita niya ako! What to do?!
“THERE YOU ARE LUCYFER!!” He screamed! Oh god hes chasing me.
Tumakbo na ako sa sasakyan at agad binuksan ang passenger seat nito. “Hey Lucy, darling, ikaw ha miss mo ako agad” Jaref mockingly smiled at me. Oh really?! If you really know how I dont want to be in here but I have no choice!
“Shut up! Please lets get out of here. Faster!” Tiningnan niya naman ako ng nagtataka. Hindi siya kumikilos! Maabutan ako! And for only 16 year old girl, I know how to drive. Umupo na ako sa lap niya at pinaandar ang sasakyan dahil ilang hakbang nalang makakalapit na si Saith!
I sighed in relief ng makalayo kami sa demonyo. Agad kong naipreno ang sasakyan dahilan kung bakit mas dumikit ang sarili ko kay Jaref. Shxt!
“Dahan dahan naman Lucy! Mamatay tayo eh. Pero okay lang na mamatay na ako kasi mamamatay ako ng nakangiti!” Anang manyakis na taong to. I forgot I am sitting on his lap. This is really not me! Agad akong bumalik sa kabilang upuan at tinitigan siya ng masama. “Fuck you Jaref. Drive!” tumawa lang siya at nag drive na.
Ilang minuto siyang hindi umimik, ayun naman pala may pinaplano. He stop at the coffeeshop. “Wait there baby, I'll open the door for you” saad niya bago bumaba. Napairap nalang ako sa kakornihan niya!
Dumiretso kami sa upuan na malayo sa maraming tao. I know na biglaan ang pagpapakita niya kaya better to ask him kaysa mabaliw ako rito kakaisip sa bwisit na ito na walang habas na nakangiti sa harapan ko at nag papacute pa! “So what now Jaref? What brought you here?” I ask him.
He sipped first on his coffee before he answer me “The plain brought me here baby” Inosente siyang tumingin sa akin na nagaalab na ang mga mata sa kalokohan niya! Tatayo na sana ako para iwan tong baliw na kaharap ko ng bigla niya akong hilahin ulit para makaupo.
“Chill Lucy hindi mabiro. Don't ask me that question, though alam ko rin ang sagot better ask your parents” tinitigan ko siyang maigi kung nagbibiro ba siya sa mga sinasabi niya. But then he did not close his eyes for a second a sign that he is not lying to me. Oh Lord! Ano nanaman po ba ang meron at feeling ko dehado ako ngayon?
