My Friend Is My Secret Lover (ON GOING)

Chapter 1

Chealsie's POV

It was just 7:00 in the morning when I woke up because my phone was ringing.
"Aish!😩" I answer the phone.

"Hello?" So it was Jonh again? Ugh! Bakit kailangan niya ba ako gisingin ng maaga araw-araw?!

"Hello?" Tawag niya ulit saakin.

"Chealsie nandyan ka pa
ba?"Jusq!!

"Ay hindi! Wala na siguro. Jonh naman use you CS, Malamang nandito pa ako kaya nga hindi pa namamatay yung call diba?" Narinig ko siyang bumuntong
hininga.

"Jusq Chealsie ang aga-aga mainit na kaagad ulo mo?😂"
Then I heard him chuckled.

"Anong tinatawa-tawa mo diyan, ha? Atsaka sino ba naman ang hindi iinit ang ulo ang sarap nang tulog ko tapos gigisingin mo ako? Atsaka ano nanaman ba ang gusto mo at ginugulo mo nanaman ako?" bumuntong hininga
nanaman siya tapos ay nagsalita,

"Nakalimutan mo na ba na 1st day of school ngayon?" Oh My Gosh!! Did I heard it right?

"A-ano?" nauutal kong tanong sakanya.

"I said It was the first day of school." Oh My Gosh!😰 So tama nga ang narinig ko?!

"Okay thank you sa info. Jonh. Bye!!" At pinatay ko na ang tawag at mabilis na pumunta sa CR at naligo.

After 15 minutes natapos na rin akong maligo at mag bihis. Then after kong makita na maayos na ang sarili ko agad akong dumeretso sa kusina para kumain. At naabutan ko na sila daddy at mommy na naghahanda para sa agahan.

"Hey, Dad." Bati ko sakanya sabay beso at yakap sakanya.

"Goodmorning Mom." At hinalikan  siya sa pisngi. At nag almusal na kami at masayang nagkwekwentuhan.

"Chealsie, anong oras yung pasok mo? I thought it was you first day of school today." Sabi ni daddy. At sabay tingin sa relo ko and it was just 7:30 in the morning.

"Mga around 8:30 po Dad. Why are you asking po?" Sagot ko sakanya.
"Ah.. Wala naman. Wala pa ba si Jonh? Dapat maaga kayo ngayon 'cause it's your first day of school today." Bakit naman biglang napasok si Jonh sa usapan?

"Jonh? Dad bakit naman po napasok sa usapan si Jonh?" I asked him inoccently.

"I talked to him last night to guard and help you in school." Tumango-tango ako bilang sagot ko kay daddy. Then, napaisip ako kung bakit niya hinihintay si Jonh kung i-gaguard at tutulungan lang naman niya ako sa school. That's why I ask him.

"Dad kung kailangan lang naman pala akong i-guard ni Jonh eh bakit niyo pa siya hinihintay?" Tinignan lang ako ni dad and then lumipat yung tingin niya kay mommy na para bang sinasabi na siya nalang ang magsabi saakin ng sagot. And that is what my mom did.

"My dear si Jonh na ang maghahatid at magsusundo sayo papuntang school in short siya ang lagi mong kasama." I just nodded. And we finish eating our food.

Pagkatapos kumain any dumeretso kaagad ako sa banyo sa baba para mag toothbrush. And pagkatapos ko nag toothbrush ay pumunta ako sa sala para doon nalang ako mag hintay kay Jonh. And while I was waiting, kumuha ako ng isang wattpad book sa book shelves ko. Yes, you've read it right I'm a wattpad reader pero pinagbabawalan ako ng parents ko na puro phone lang ang gamitin ko that's why they bought me so many wattpad books. Kaya ayun medyo bookworm si aq😂. While I was reading, nakarinig ako na may nag door bell and I saw that it was Jonh. That's why I walked towards to him and I opened the door.

"Goodmorning Jonh!" Masiglang bati ko kay Jonh. Nginitian naman niya ako at niyakap.

"Goodmorning din Chealsie!" Bati niya rin saakin sabay halik sa pisngi ko at kalas sa yakap. At hinalikan ko rin siya sa pisngi niya. Kung iniisip niyo na may malisya yun pwes saamin ni katiting na malisya ay wala. That's our routine everytime that we meet.

"Miss me?" I ask him with a smirk on my face.

"Oo naman syempre namiss kita" Then he paused. At halatang nag pipigil ng tawa ang loko.

"Namiss kitang asarin😂" At sabay bulaslas ng kanina niya pang pinipigil na tawa. Tumawa na lang din ako. Pagkatapos naming mag tawanan ay sumakay kami sa kotse niya.

After 20 minutes of driving ay narating na rin namin ang destination namin ang Bernard's University that only riches can afford. Hindi naman sa nag mamayabang pero may kaya naman kami pero mas mayaman talaga ang pamilya ni Jonh. So yun na nga nasa school na nga kami. At habang nag lalakad as usual, halos lahat ng tingin ay nasaamin halos ni Jonh. Inisip ko nalang na dahil transferes kame pero ang big deal naman ata sa school na ito kung isa kang transfere? Hay, never mind. Then while we are walking, nakarinig ako ng mga sigaw at tili ng mga babae at bakla kaya napatingin ako doon at may nakita akong tatlong nagsi-sigwapuhang lalaki na naglalakad patungo sa direksiyon namin. Wait. What?! Sa direksiyon namin sila pupunta? Why? May nagawa ba kami ni Jonh? At dahil sa kaba at takot ko napakapit ako ng mahigpit sa damit ni Jonh at nang mapansin niyan natatakot ako ay hinila at itinago niya ako patungo sa likod niya. At nakarating na ang tatlong nag gwagwapuhanh lalaki so confirm? Sa direksiyon nga namin sila pupunta? But, why the hell us? Ganito ba talaga ka big deal para sakanila ang nga transferes? Jusq kung alam ko lang edi sana eh hindi na ako pumayag na sa school na to mag aral.

"Jonh.." pabulong na tawag ko kay Jonh pero alam kong sapat na iyon para marinig niya.

"Shh.." sabi niya ng maramdaman niya ng marinig ako.

"Jonh kinakabahan ako" sabi ko ulit sakanya sa isa nanamang mahinang boses.

"Wag kang kabagan hindi kita pababayaan."
sabi niya na medyo ikinapanatag naman ng loob ko.

"HAHAHHAHAHAHAHAHA" narinig kong tawa ng tatlo. Jusq! Baliw na ba ang mga ito? Tumikhim ako para kuhanin ang atensiyon nilang tatlo at nakuha ko naman nga ang atensiyon nila dahit tumingin sila saakin.

"Bakit kayo tumatawa?" inosenteng tanong ko sakanila.

"Bakit?" sagot ng isang gwapong maputi na may katangkaran at medyo singkit na halatang nagpipigil pa rin ng tawa. Tumango nalang ako.

"Eh kasi kung makapag react kayo parang kakainin namin kayo ng buhay eh😂" sagot naman ng isang lalaking isang lalaking maputi at Wait. Kamukha ba siya ni Jonh?
Tinignan ko siya ng matagal and my eyes widen in shock.

"Jonh..." I said whispering.

"Yes?" Tanong ni Jonh at humarap saakin.

"Ka-kamukha mo siya." Sabi ko sabay turo doon sa lalaking kamukha niya.

"What?" tanong nanaman niya pero this time mukhang seryoso na siya.

"Y-you t-two l-look th-the same." Nauutal kong sagot sakanya at napatigil naman yung dalawa sa pagtawa yung dalawang lalaki.

"Yeah. She's right John you two really look the same. Right, Klyde?" Sabi nung lalaking parang nerd cause he's wearing a sunglasses yung bilog like that parang kay Harry Potter lang.

"Hell, No!!" Matigas na sabi nung John. John nga ba yun? Basta yung kamukha ni Jonh.

"Hell, Yeah. You two look  exactly the same." Sabi nubg Klade? Whatever. Don't care.

A/N: So Hi Guys!👋 Do you Like it? I hope you do like it!😘