أذلنى و لكنى أحببته

٢٨

فى الشركة ماان يدلف انور الى المكتب حتى يجد نيفين بالداخل
انور بااستغراب :
بتعملى ايه هنا يانيفين
نيفين بصددددددمة نظرت له ولم تنطق ..
انور :
بقولك بتعملى ايه هنا
نيفين بثقة مصطنعة :
هااااا اه انا كنت مستنياك نخرج سوا بس حضرتك اتااخرت عليا بقى
انا همشى دلوقتى عشان واحدة صاحبتى كلمتنى ولازم اروح لها
يللا سلام
ماان خرجت نيفين من المكتب حتى رفع انور حاجبيه فى دهشة وغرابة وشك وذهب سريعا الى خزنة المكتب
..
اما فى المكان الذى يوجد به مكاوى تصل نيفين اليه وانفاسها متقطعة من الخوف والخضة ..
مكاوى :
ايه فى ايه مالك
نيفين :
انور دخل المكتب وانا جوا
مكاوى بصدمة :
ماانا عمال ارن عليكى واتصل بيكى من الصبح عشان اقولك ان سكرتيرة مكتبه اتصلت بيه وقالت له انك هناك
هاااا يعنى قفشك ولا عرفتى تاخدى الورق
نيفين :
الحمد لله لما دخل كنت اخدت كل الورق بس مسيره يكتشف
المهم دلوقتى احنا لازم نروح لملك واديها الورق دا لان فى ورق جديد هينفعها اوووى
بابا سايب وصيته فى درج المكتب مسجلها فى الشهر العقارى متنازل فيها عن كل الورق اللى ملك مضته له
كان حاسس انها مظلومة
مكاوى بدهشة :
بجد طب يللا بينا بقى على بيت مؤمن عشان نديهم الورق بااسرع وقت
استقل مكاوى سيارته تتبعه هنا بسيارتها متجهين الى شقة مؤمن وملك ..
ماان وصلوا الى هناك وما ان فتح مؤمن الباب حتى صدم بشدة مما راه
وجد مكاوى ومعه فتاة ما شعر انه راها من قبل ..
مكاوى :
احم احم ازيك مؤمن
مؤمن وهو ينظر على نفين :
ازيك يامكاوى اتفضلوا
ما ان دلفوا الى الداخل حتى قال مكاوى وهو يشير على نيفين :
دى الانسة نيفين بنت عم ملك يامؤمن
مؤمن بصدمة نظر لها ولم ينطق ..
نيفين بحرج :
ممكن اشوف ملك
مؤمن بتردد :
هااا اه اتفضلى
جلس مكاوى بالخارج بينما اخذ مؤمن نيفن الى غرفة ملك ..
ملك بصدمة :
نيفين
نيفين والدموع تترقرق فى عيونها جرت على ملك واحتضنتها بشدة ولكن ملك كانت باردة معها للغاية ماان شعرت نيفين بذلك حتى ابتعدت عنها ..
مؤمن :
احم احم طب انا همشى بقى عشان مكاوى قاعد برا
ملك بحدة :
لا يامؤمن خليك متمشيش لو سمحت
نيفين وهى تبتلع ريقها بصعوبة اخرجت الورق من حقيبتها واعطته لملك :
اتفضلى ياملك دا الورق اللى انتى مضيتى عليه
ودى وصية بابا الله يرحمه كان كاتب فيها انه متنازل عن اى حاجة انتى مضيتى عليها ليه كان حاسس انك مظلومة
ملك بصدمة من خبر وفاة عمها نظرت لها ولم تنطق بحرف ..
مؤمن بدهشة نظر لملك ليرى رد فعلها على ماقالته نيفين
..
ملك بحدة :
اعمل بيه ايه الورق دا
نيفين بدهشة :
نعم .. دا حقك
ملك بدموع فى عينيها :
بعد ايييه بعد ماجيت القصر وانا مكسورة ومذلولة وطلبت منك تساعدينى استخبيتى وخفتى من مامتك اللى طردتنى فى الشارع بعد مامضتنى على ورق تنازلى عن بيتى وفلوسى
انا دلوقتى بجد مش محتاجة حاجة انا عندى الدنيا كلها
عندى جوزى حبيبى وبيتى الحلو اوووى اللى انتى شيفاه دا اللى احسن من مليون قصر وبنتى اللى زى القمر اللى ربنا رزقنى بيها
كل الفلوس اللى كنتوا طمعانين فيها دى ولا حاجة جنب الحياة اللى انا عايشاها
ابتسم مؤمن بشدة على كلامها وبدا قلبه يخفق بقوة
..
نيفين بصوت ضعيف :
انا اسفة ياملك بس انتى متعرفيش انا كنت عايشة ازاى
انا حياتى كل يوم بتسوء عن الاول وانا حاسة انك مظلومة ومش قادرة اساعدك ولما لقيت الفرصة مااترددش ثانية واحدة
سامحينى ياملك
ثم نظرت لمؤمن وقالت بألم :
انور هو اللى اتفق معانا انا وماما عشان نعمل فيك كدا انت وملك خلانى اتصل بملك واصرخ عشان تلحقنى اللى مااترددش ثانية واحدة وجات تساعدنى علطول فى نفس الوقت اللى غيبوك عن الوعى عشان ........
كادت ان تكمل حتى صرخت ملك بشدة :
خلاص متكمليش حاجة انا عارفة كل حاجة مش عاوزة افتكر اى حاجة ومش عاوزة لا القصر دا والفلوس دى انا عاوزة مؤمن وفرح وبيتى دا وبس
اقترب مؤمن منها واحتضنها بشدة محاولا تهدئتها ..
نيفين وهى تمسح دموعها وضعت الورق على الفراش وخرجت من الغرفة ..
قبل دقائق فى الخارج وصلت هنا الى شقة مؤمن وماان دقت جرس الباب حتى فتح لها مكاوى ..
هنا بخفقة قلب وهى تدلف الى الداخل :
فين مؤمن
مكاوى وهو يهندم شعره طريقته الشهيرة فور رؤية هنا :
مؤمن جوا
كاد مكاوى ان يكمل كلامه حتى وجد نيفين تخرج من غرفة ملك تبكى بشدة ..
مكاوى بخضة :
فى ايه ياانسة نفين ايه اللى حصل
نيفين ببكاء :
مفيش حاجة يامكاوى انا همشى
مكاوى بسرعة :
لا طبعا اتفضلى اقعدى اهدى الاول وبعدين امشى
جلست نيفين على احدى الارائك منهارة من البكاء وعلى الجانب الاخر مكاوى يجلس بعيد عنها
وهنا تقف تضع يد على يد تنظر بغيرة شديدة عليهم ولم تدلف الى الداخل وانما ظلت جالسة معهم
..
دقائق من الصمت حتى خرجت ملك ترتدى اسدال الصلاة بجانبها مؤمن ..
جلست ملك بجانب نيفين ثم احتضنتها بشدة ..
مكاوى وهو ينهض من مكانه :
استاذن انا بقى يامؤمن بعد اذنكوا
هنا بسرعة وبدون شعور :
ليه لسه بدرى
شعر مكاوى بالفرحة من رغبتها فى بقائه فقال :
معلش بقى ياانسة عشان تبقوا ببراحتكوا سلام يامؤمن
مع السلامة ياانسة نيفين
غارت هنا من كلامه مع نفين وظلت تنظر لها بغيظ طوال الوقت
..
___________________________________________________