Scenes from an expat life

Part 1 - de allereerste dagen..

14 – 15 augustus 2013 – there we go...

Kriebels in de buik, tranen, lachen... alle emoties passeren de revue deze ochtend. Nog 1 keer checken of we 'alles' hebben, hoewel, 'alles' is erg relatief als je naar een ander land verhuist, maar goed... Afscheid nemen van Stijn valt me erg zwaar. Gelukkig zal hij ons bezoeken in de herfstvakantie, wat kijken we daar naar uit!Nachtvlucht KL394 brengt ons naar fascinerend Shanghai : druk en bloedheet in augustus. Gelukkig is er Steven, de chauffeur (ik zal nog vaak blij zijn om Steven te zien). Hij brengt ons naar onze compound in Suzhou. Suzhou is een uurtje rijden van Shanghai en is naar Chinese normen een rustige stad, slechts 7 miljoen inwoners. Onze compound is vrij klein: er is plaats voor ongeveer 25 gezinnen, er zijn een paar Amerikaanse gezinnen, een Deense familie, een Zweedse, een Duitse en ook enkele Chinese families. Ons huis valt erg goed mee, het is ruim en licht. De meubels zijn 'European style' zoals ze dat hier zeggen en daar ben ik blij om... Traditionele Chinese meubels zijn erg zwaar en druk bewerkt. Toen we tijdens de 'pre-visit' in juni het huis kwamen bekijken, was onze slaapkamer ingericht met Chinese meubels... heel voorzichtig (je wil tenslotte niemand beledigen) heb ik gevraagd om ander slaapkamermeubilair te krijgen.. gelukkig zijn ze wel wat gewend van die gekke expats en nu hebben we een very acceptable master bedroom...De eerste nacht hebben we gereserveerd in de Interconti, het huis is dan wel gemeubeld maar verder hebben we niks: geen bestek, geen handdoeken, geen bedlinnen, geen borden, ... dus nadat we de baggage gedropt hebben en ons even opgefrist in het hotel, reden we richting Ikea. Leve het vertrouwde Ikea! Gek om weer helemaal al je huisraad bijeen te zoeken. Winkelen is trouwens een heel aparte ervaring hier... Onze eerste dagen...De jongens hebben een uniform nodig voor school. Ze zien er geweldig uit ... vind ik. Zelf denken ze daar heel anders over. Tja. Iets waar ze dan weer wel over te spreken zijn, is het zwembad in de compound... en het is inderdaad heerlijk om even af te koelen als je thuis komt... want het is nog steeds boedheet: een droge hitte, er is wel wat wind maar die brengt geen verkoeling, het lijkt wel of er een hete fohn in je gezicht geblazen wordt.. Heel veel last hebben we er verder niet van: overal draait de airco op volle toeren, dat is ook wel nodig, ook 's nachts koelt het hier immers niet af.. 's avonds om 11 uur is het nog 30 graden.Het weekend wordt gespendeerd aan uitpakken, zwemmen, boodschappen doen, zwarte leren schoenen voor bij het uniform zoeken en ... bowlen.. heb ik thuis al een hekel aan bowlinghallen en al die indoor-toestanden, hier in China word je helemaal stapelgek: keiharde Chinese popmuziek en Chinezen die je ongegeneerd aanstaren. Als je dan ook nog zo'n kluns bent in het bowlen als ik, ben je verzekerd van veeeeel aandacht. Maar om positief te eindigen: bij de bowlingschoenen kreeg je wegwerpsokken: dat vind ik nu eens aan aanrader! Er is toch zeker niks zo vies als die zweterige bowlingschoenen!Maandag gaat Danny weer volle bak aan het werk: 7.30u vertrekt hij. Ik ben blij dat de jongens vandaag nog thuis zijn want dit voelt vreemd.. Gelukkig hebben we een goeie VPN-verbinding waardoor we op facebook kunnen (facebook is niet toegelaten in China, tenzij je betaalt voor een VPN-verbinding... Welcome in China..alles kan, als je betaalt..). In het weekend hebben we al kennisgemaakt met een Amerikaanse familie: zij hebben 4 kinderen, de oudste is van Lars' leeftijd. Om 10 uur staan ze aan de deur: we come to see Walt (ze kunnen Wout's naam maar niet onthouden) and Lars.. Ze stormen naar binnen, wervelen even door het huis en nemen Lars mee naar het zwembad. Die zie ik de eerste uren niet terug.. Fijn! In de namiddag komt de makelaar langs met de 'ayi'. De ayi is eigenlijk een huishoudster / nanny / kok en er wordt verondersteld dat je als expat een ayi te werk stelt. Ze spreekt geen woord Engels... ik durf niet anders dan haar 2 keer per week te laten komen (ze poetste en deed de was voor Danny toen hij hier in een appartement woonde, ook 2x / week) en dat vind ze duidelijk te weinig.. we zien wel... ik hoor van andere vrouwen dat hun ayi's voor hen naar de markt gaan om fruit en groenten te kopen of dat de ayi soms een Chinese maaltijd kookt.. dat komt later nog wel..Maandagavond neemt Andy (een Taiwanese zakenpartner van Danny) ons mee uit eten in een traditioneel Chinees restaurant. Ik vind het wel lekker.. al lust ik niet alles (zeker geen gefrituurde kippenvoeten, ja, voeten met nagels en alles er nog aan... getsie) maar de Mandarin fish is heerlijk!Dinsdag 'new family orientation day' in Dulwich Senior School. Ze hebben een nieuw gebouw en de werken zijn nog bezig. Thuis zou iedereen vreselijk gestresst raken want woensdag is de eerste schooldag maar in China: no worries ... dan werken we desnoods de hele nacht door... De school is prachtig en indrukwekkend! High-tech lokalen met Apple pc's, taallabo's met alles erop en eraan, een compleet theater, een zwembad van olympische afmetingen, verschillende sportzalen, een dansstudio en een fittnessruimte... een design/technology lokaal waar ze enkel nog op de bestelde 3d-printer wachten... ik weet niet wat ik zie! Onze jongens zullen de eerste maanden nog in een speciale groep (IEP – Intensive English Programm) les volgen tot ze het Engels voldoende beheersen om de gewone lessen te volgen. Ze zullen voor wiskunde, wetenschappen en sport wel al zo snel mogelijk in hun 'regular class' geplaatst worden... Het zal aanpassen en doorbijten zijn voor hen... en al is de schoolaccomodatie fantastisch, het is ook overweldigend voor de kinderen... To be continued..