KEHANET -Sır-

#5

Aklımda çok soru vardı ama bunları anneme sormak yerine araştırmayı tercih ettim.
"Peki daha dikkatli olacağım. " dedim ve ayağa kalktım anneme baktığımda şaşkın şaşkın yüzüme bakıyordu. 
"Hiçbir şey sormayacak mısın?  Ya da bana kızmadın mı? "
"Hayır anne ben eskisi gibi yaşamayacağım. Sadece bekle ve gör.  Bir de sana bu konu dışında bir şey sormam gerek. " dedikten sonra derin bir nefes aldım "Worst neresi? " dedim.  Annem daha çok şaşırmış olmalıydı çünkü ben ona konuştuklarından  hiçbir şey duymadığımı söylemiştim. 
Nerissa ağzını açıp konuşacakken vazgeçip tekrar kapattı.  Biraz sessizlikten sonra "Bunun seni ilgilendireceğini sanmıyorum.  Bugün öğrendiklerin sana yeter şimdi git ve üstünü giyin okula gitmelisin. "
Refleks olarak gözüm saate gitti.  Saat 7.30' du.  Eskimiş,  tahta merdivenlerden yavaş yavaş odama doğru çıktım. Benim değişik güçlerim vardı ve 16 yaşına kadar bunu öğrenememiştim.  Nerissaya kızmadım.  Çünkü onun bir suçu yoktu.  Sadece baş büyücünün  yerimizi bulmaması, bizim için çok iyi olurdu.  Eğer bulursa benim güçlerimi almaya çalışacağını biliyordum.
Üzerime okul formamı giyip ayna karşısına geçtim.  Kumral saçlarımı yukarıya doğru tarayıp, yüzüm incelemeye başladım.  Yeşilden maviye kaçan gözlerim, gür kirpiklerim,  dolgun dudaklarım ve kumral cilt tonum...  Okulda kızlar sadece bunun için mi peşimdeydiler yani. Yansımama  Piç smile atıp kapıya doğru yöneldim.  Tam merdivenin ortasında geldiğimde  her gün sıktığım parfümümü sıkmayı unuttuğumu hatırladım.  İndiğim merdivenleri çıkıp Paco Rabanne İnvictus"* fresh kokulu en sevdiğim parfümümü sıktım.
Aşağı inip anneme sarıldığımda annem ağzının içinden " bir de şu parfümü her tarafına sıkmasan,  kızlar tabi bayılır koku ağır sonuçta " diyip kahkaha attı.  Bende sırıtıp annemden ayrıldım ve " anne şöyle espriler yapma şimdi ben bayılacağım" dedim.  
Küçük  bahçemizin içinden çıkacağım sırada ayağıma bir şeyin dolandığını hissetmem  ile bir adım geriye gidip bakışlarımı yere indirdim. 
"Sen miydin Mia."
Mia bizim mahallenin kedisiydi.
"Oyun oynamak mı istiyorsun Mia?!  Ama okula gitmem gerek" deyip kediyi bir kenara bıraktım. 
Genelde okula tek dostum Amy ile gidiyorum ama şu aralar çok geç kaldığım için onunla gidemiyorum.  Bugünde geç kalmak üzereyim. Bu yüzden bisikletimle gitmeye karar verdim.  Açık mavi,  siyah ve beyaz  renkli bisikletimi kilidinden kurtarıp bindim.  Yokuş aşağı inmem gerektiği için pek sorun değildi.  Son hız yokuştan aşağıya indim. Okula vardığımda zil daha yeni çalıyordu.  Ucu ucuna yetişmiştim. Müdür yine fazla büyük olmayan giriş kapısının önünde bekliyordu. Mavi gözleri,  beyazlamış  saçları vardı.  Ama bu onu yaşlı göstermiyordu.  40' lı yaşlarda olmasına rağmen yüzü pürüzsüzdü.  Benimle uğraşmayı çok seviyordu. 

Müdürün bakışları arasında kapıdan içeriye giriyordum ki kafamdan aşağı inen bir ıslaklık hissetmemle durdum.
Etraftaki gülüşme seslerini duyabiliyordum.  Dişlerimi sıkarak "Bunu kim yaptıysa... " cümlemi devam ettiremedim çünkü kendini "playboy" sanan Lionel sözümü kesti.
"Ben yaptım,  Leroy " sözcüklere tek tek baskı yaparak söylemişti. Kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı,  Sinirden yumruklarımı sıkıyordum. 
" Biraz önce kapağı açık olarak fırlattığın  meyve suyu şişesini alır, sana yediririm. Kabız olup tuvaletten çıkamazsın.  Meyve suyu niyetine suyla sıvılaştırılmış acı sos içiririm sana LİONEL!!!! Canına mı susadın?! "
Bir grup bu dediğime "Oooo! " larken
Lionel'in arkasında daha biraz önce bana gülen grup, gülmeyi bırakıp kendi aralarında bakışmaya başlamışlardı.  Daha da sinirlendiğimi hissediyordum.  Etraftaki insanlar birden kaçışmaya başladılar.  Çığlıklar arasında beni ittirerek geçen insanlara garip garip bakıyordum.  O anda elektrikler gidip gelmeye başladı.  Ben hâlâ neler olduğunu anlayamıyordum. Sinirden sıktığım ellerim  kilitlenmiş gibiydi.  Bilincim giderek kapanıyor, zaten karanlığa hapsolmuş ruhum gibi bedenimi de bırakıyordum.

Paco Rabanne İnvictus* Ünlü bir parfüm markası.  fresh ve çiçek kokuyor.