Eyes Of Love #ValentinesContest2018

Chapter One "Im the Only One"

Evangeline POV

'Anak Mahal ka namin ng Papa mo'

'Palagi ka namin babantayan'

'We Love You My Dear Evangeline'

'Paalam Anak ko'

Nagising ako na parang umiikot ang mundo ko. Binuksan ko ang aking mga mata.

Bakit madilim ang nakikita ko?? Nasan ako?

"Doc! Gising na po ang pasyente! Room 0812!" Sigaw ng babae pero bakit Hindi ko siya makita!!!

BUMALIK lahat ng aalala ko sa araw na yun. Birthday ko. Sumakay kami ni Papa at Mama sa Kotse. Aksidente!!!

"Asan ang Mama ko? Ang Papa ko? Miss" sabi ko

Hindi nagsasalita ang babae.
"Miss!"
"Ang Mama ko!!"
"Ang Papa ko!!"

Sigaw ako ng sigaw.

"Kumalma po kayo Señorita.." Mahinahon na sabi sakin ni Manang

"Manang Nasan po si Papa? Si Mama?" Naiiyak ko Tanong....

Narinig ko umiiyak si Manang sa tabi ko.
"Manang bakit wala ako makita? Bakit madilim?" Umiiyak na talaga ako

"Miss Rodriguez I'm sorry to say after the incident or should I say after your Car Accident. Masyado malakas ang impact sa ulo causing some of your veins to be in critical condition Kasama na ang Mata mo. Sad to say Ms. We save your life but your eyes we can't. "

"Ginawa po namin lahat para Hindi kayo mabulag... Sorry Ms. Rodriguez...."

"Aalis na po ako Incase you need something don't hesitate to call us. Excuse me Ms. Rodriguez"

Natauhan ako ng pagkasira ng pinto ng doktor ko.

'Nabulag ako'

'Nabulag ako'

'we can't save your eyes'

Paulit ulit umiikot ang mga salita na yan sa utak ko.

Na Aksidente ako at nabulag ako. Nawala pa sila Mama at Papa.

Kasalanan ko LAHAT.
I'm Worthless Blind

"AHHHHH! Ahhh!!!" Sigaw ko. Tinapon ko lahat ng nakikita ko gamit.

Nilabas ko lahat ng sakit at Galit ko. Bakit niyo ako iniwan?!!!

"Señorita! Tama na po. Makakasama po sa inyo yan. Parang awa niyo na Po. Tahan na po"

"Manang bakit ako iniwan ni mommy at daddy? Ano kasalanan ko sa diyos para kunin niya lahat ng importante sakin?! Masama ba ako!!" Umiiyak ako ngayon sa harapan ni Manang.

Bulag ako. Bakit pa niya ako binuhay kung wala na lahat! Sana pinatay niya na lang Ako....

(After 5years)

"Manang Belen! Nasan po kayo? Pwede niyo po ba ako tulungan makababa?"

Nasa taas Kasi ako ng hagdanan.

"Hija! Ilan beses ko pa dapat sabihin sayo na wag ka tatawag sakin kung nandyan kana sa hagdanan dapat dun pa lang sa kwarto mo. Ikaw talaga" sabi ni Manang.

"Sorry po Manang." Sagot ko

Nakalipas na ang Limang Taon. Sa mga nakalipas na panahon sobra ako nawasak nawala lahat. Tapos yun Taong Mahal ko Iniwan ako