sokaktaki şarkı

-BÖLÜM 2-

kısa bir süre yürüdükten sonra eve vardılar.
Emir dün gece evden sinirle çıktığı için anahtarını almayı unutmuştu.
Kapıyı kendine kızarak çaldı.
Kapı hızlı ve sesli bi şekilde açıldı.Defne biraz ürkmüştü..
-"nerdesin lan sen her istediğinde çekip gidebileceğini mi sanıyorsun?"Dedi sinirli bir şekilde Defne bu bağıran şahısı Emir'ın abisi olduğunu anlamıştı ismi konusunda pek fikri yoktu Emir hiç bahsetmemisti sadece kavgalarını anlatmıştı. Defne biraz sert bi abi olduğunu düşündü ama sinirli olduğu için öyle düşünmüş olabilirdi.
Eray yani sınırlı "abi" Emir'ın peşine takip getirdiği kızı yani Defne'yi görmemişti bile sinirinden, fark edince birden utandı, sinirin yerine hafif kendine kızdı tanımadığı birine kendini nu kadar sert halini göstermek istemezdi. Şaşırmıştı kardeşinin pek çok arkadaşı eve gelirdi ama bu kız pek Emir'ın arkadaşı olabilicek biri değildi.
-"sen kimsin?" Dedi hesap soracasına
-"Defne ben sen de Emir'ın abisi olmalısın ismin?" Dedi şirin ve oldukça arkadaş canlısı bir tavırla.
-"Eray ben" dedi hafif gülümseyerek
-"Peki Defne hanım burada ne işiniz var ?"
Emir araya girip durumu izah etti ve Eray bu işe çok karışmadı itiraz etmedi. Eve girdiler Defne evi çok beğenmişti oldukça büyük ve ihtişamlı bir evdi. Defne ye bi o da verdiler ve hiç uyumadığı için odasında uyuya kalmıştı.
=====♡=====
Büyük Ve güzel ev oldukça sessizdi.
Defne yumuşacık yatağa gömülmüş uyumak ve uyanmak arasında gidip geliyordu. Bü güzel yataktan hiç kalkmak istememişti ama ne yazık ki uykusu kaçmıştı bile. Sessizce kalkarak odadan çıktı ve uzun koridorda hangisinin mutfak olduğunu bilemediği için tereddutle kapılara teker teker bakmıştı. Neyse li Emir veya Eray ın odasına denk gelmemişti. Mutfağı bulduğunda şaşırmıştı bu kadar düzenli bi mutfak beklemiyordu,dolaba bakındı ve dolap ağzına kadar doluydu buna pek şaşırmadı. Teşekkür amaçlı bir kahvaltı hazırlamak istiyordu ama tepkilerinden emin olamadığı için biraz düşündü, daha fazla ne kaybedebilirdi ki ?
Leziz bir sofra hazırladı bi kahvaltıda ne olabilirse vardı. Aslında pek kahvaltı sayılmazdi saat öğlene geliyordu. Evden tıkırtılar gelmeye başladığında uyandıklarını anladı, on dakika kadar sonra saçları ıslak bir Eray girdi içeriye oldukça şapşal gözüküyordu uykudan yeni uyandığı için gözleri hafif şişmiş yüzünde yastık iziyle tüm sempatikliğini koruyordu. Masayı görünce şaşkınca sırıttı.
-"Günaydın,marifetliymişiz galiba biraz?" Dedi imalı ve şirin bakışıyla.
-"Günaydın" dedi sıcak gülümsemesiyle.
Eray hiç böyle beklememişti aslında pek bi beklentisi de yoktu. Evinde defalarca arkadaşları kalmıştı ama hiç biri mutfağa adımını dahi atmamıştı bu o'na ilginç gelmişti. Dolaptan suyu alıp bardağa doldururken
-"Hiç gerek yoktu,ellerine sağlık" dedi düz bi şekilde
-"Afiyet olsun,Emir uyanmadı mı?
-"uyanmıştır, uykuyla arası iyi değil. "
Aşağıya yavaş yavaş ayaklarını sürüye sürüye Emir geldi ve üçü birlikte bol gülmeli bir kahvaltı yaptılar.
-♤♡◇♧-
Defne İstanbul'u hiç bilmiyordu ve öğrenmek istiyordu.kahvalti sofrasını toplayıp evden çıktı. Öylesine sokaklarda dolaşırken evin yolunu kaybetmemek için çaba sarfediyordu.kalabalik bir caddeden geçerken Emirlerin evinde çok uzun kalmayacağını ve bir iş bulması gerektiğini düşündü.bu düşünceleri kafasından uzaklaştırmak istiyordu ve caddede dolaşmaya devam etti. İlgisini bir çok şey çekmişti biraz ileride ki banka oturdu ve etrafa bakındı hava oldukça soğuktu ama soğuk ona iyi geliyordu kalbinin dondugunu hissediyordu dikkatini karşı kaldırımda kafenin yanında gitar çalan çocuk cekti öylece kaldırımda oturmuş buyulenmişçesine ve sanki hava hiç soğuk değilmiş gibi yarım parmaklı eldiven giymiş elleriyle etrafa huzur saciyordu yüzünde ki huzur oyleydi ki arabalardan gitarın sesi duyulmasa bile huzur verici bi görüntüsü vardı bu Defne'nin hoşuna gitmişti. Yandaki kafeden şirin kıvırcık ve kısa saçlı bir kız çıktı elinde bir fincan vardı gitar çalan çocuğa doğru yürüdü ve fincanı ona uzattı ve gitti bu Defne'ye tuhaf gelmişti arkadaşlar miydi?, tanışıyorlar miydi?belki de daha fazlasıydi. Defne saate baktığında uzun süredir çocuğu izlediğini fark etmişti o'nu izlerken sanki her şeyi unutmuştu uzun süredir orda olmasına rağmen çocuk onu fark etmemişti o kadar kaptırmışti ki gitara kendini bambaşka evrenlerdeydi sanki yüzünde ki huzur sanki bu dünyaya ait olamaz gibi gelmişti Defne'ye.
Artık gitmeliydi ama birdaha gelecekti farklı galaksi ve evrenlerde dolaşan o çocuğun bir daha ki gelişinde de burda olacağını umdu.
Umarım begenmissinizdir buralarda yeniyim o yüzden umarım hatalarım çok göze çarpmaz bir kaç yorum gelirse devamını yayınlamayı planlıyorum.
Hep mutlu kalın..