Faded

အပိုင္​း (၁၀)

--------------Faded:------------

"ဒါ မင္​းအျပစ္​မဟုတ္​ပါဘူး jongin ah"

လက္​ဖဝါးႏွစ္​ခုထဲ မ်က္​ႏွာအပ္​ကာငို​ေႂကြး​ေနတဲ့ jongin ပုခုံုးကို ခပ္​ဖြဖြပုတ္​ရင္​း kyungsoo ႏွစ္​သိမ္​့​ေပး​ေနရေသာ္​လည္​း jongin ပံုစံက​ေတာ့ ဘာမွ​ေျပာင္​းလဲမသြားပဲ႐ွိ​​ေနတာ​ေၾကာင့္ ​ေရ႐ွည္​ကို​ေတြးၿပီး jongin အတြက္​သူ​စိတ္​ပူမိသည္​၊

တစ္​ညလံုးလည္​း တစ္​​ေမွး​ေတာင္​အိပ္​ရ​ေသးပံုမ​ေပၚဒါ့အျပင္​ ငိုလြန္​း၍ မ်က္​လံုး​ေတြလည္​း ရဲတြတ္​​ေန​ေခ်ၿပီ။
တစ္​ခုခုစားဖို႔​ေျပာ​ေသာ္​လည္​း ​ထိုင္​ေနရာက​ေနတုတ္​တုတ္​မ်ွပင္​မလုပ္​။
ဒီအတိုင္​းသာဆက္​သြား​ေနရင္​ အဘြားထက္​ jongin ကပိုစိုးရိမ္​​ေနရသည္​။

"မဟုတ္​ဘူး kyungsoo အဘြားအခုလိုျဖစ္​ရတာ ကိုယ္​့အျပစ္​​ေတြပါ ကိုယ္​သာထြက္​သြားမယ္​လို႔ မ​ေျပာျဖစ္​ခဲ့ရင္​...."

ခဏျငိမ္​သက္​သြား​​ရာက​ေန ႐ုတ္​တရတ္​ သူ႔​ေခါင္​းသူျပန္​ထု​ကာ ယင္​းျဖစ္​ရပ္​အတြက္​​ေျဖမဆည္​ႏိုင္​ျဖစ္​​​​ေန႐ွာတဲ့ jongin လက္​​ေတြကို ဖမ္​းဆုပ္​ရင္​း kyungsoo တားဆီးရျပန္​သည္​။

"ဘာမွမျဖစ္​ပါဘူး jongin ရာ အဘြားကသက္​သာသြားမွာပါ"

jongin ကိုဖက္​ထားရင္​း ႏွစ္​သိမ္​့​ေနတုန္​း
အ​ေ႐ွ႕မွာလာရပ္​တဲ့​ေျခတစ္​စံု​ေၾကာင္​့ ​kyungsoo ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ kai ျဖစ္​​ေနသည္​။
jongin က​ေတာ့ သူ႔ရင္​ခြင္​မွာ​ေခါင္​းအပ္​ငို​ေနတာ​ေၾကာင္​့ kai ကိုမျမင္​​ေသး။

"ဘယ္​သူ​ေျပာလဲ အဘြားသက္​သာသြားမယ္​လို႔"

​အနီးကပ္​ၾကားလိုက္​ရ​ေသာ အသံမာမာ​ေၾကာင္​့ jongin ​​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ သူတို႔​ေ႐ွ႕မွာ မတ္​တပ္​ရပ္​​ေနတဲ့ kai ကို​ေတြ႔ရသည္​။

"kai....အဘြားသတိရလာၿပီလား"

kai မ်က္​ႏွာအရိပ္​အကဲကိုၾကည္​့တာနဲ႔ သူ႔အ​ေပၚ​ဘယ္​​ေလာက္​ေဒါသထြက္​​ေနတယ္​ဆိုတာ jongin သိ​ေသာ္​လည္​း အခုအခ်ိန္​မွာ အဘြားရဲ႕အ​ေျခအ​ေနကသာ အ​ေရးႀကီး​ေနတာ​ေၾကာင္​့ သူဂ႐ုမစိုက္​အားပါ။