Üvey Kardeşler (girlxgirl)

19

Bölüm geciktiği için üzgünüm. Sanırım birçoğunuzun beklediği o bölüme geldik. Bundan sonra çok entresan şeyler olacak. Kitabı beğendiyseniz şu küçük yıldıza basmayı unutmayın Sizi seviyorum 🌈🌹
Arya

Eda'nın zorlamasıyla geldiğim barda içmekten başka bir şey yapmıyordum.Bazıları bana bakıp bakıp duruyordu. Şuan deli gibi dans etmem gerekirken köşeye sinmiş dert babası gibi içiyordum. Canlı müzik olduğundan biri Burak King- Yanıyoruz söylemeye başlayınca insanlar ilgisini benden çekmiş eğleniyordu. Ard arda içtiğim seklerden sonra sonunda başım dönmeye başlamıştı. Söyleyen kişinin yüzü çok tanıdık geliyordu. Bunu sanki Buğlem'in yanında görmüştüm. Aklıma gelmemesi için bir bardak daha diktim ama gelmişti birkere. Gözlerime biriken damlalarla anladım bunu. Etrafa baktığımda Eda'yı göremedim. Şarkı bittiğinde insanlara gözükmeden çıkışa ilerledim. Zaten herkes sahneye çıkan kişiyi alkışlıyordu. Sonunda çıkışa geldiğimde duyduğum sesle kitledim bacaklarımı. Bu ses..
Arkamı dönüp sesiyle beni büyüleyen kadına baktım.
Loş ışıktan çok sarı saçları parlıyordu sanki.Kendine has tarzıyla siyah üstünde kırmızı gül olan bir tshirt beyaz katlanmış kotu kırmızı ayakkabıları ve yüzündeki hafif makyajla insanı kendine çekiyordu.
Beni çeken dış görünüşü değildi. Sesiydi. Sesiyle durmuştum. Ne güzelde söylüyordu "bir bilebilsen"
şarkısını.
Seni kaybetmenin korkularını.
Bir yenebilsem ah, bir yenebilsem.
Nasıl başarıyordu şarkıyı iliklerime kadar hissettirmeyi. Şarkının sonuna yaklaşırken gözleri hala kapalıydı.
Yenilende,korkanda.kaybeden de bendim.
Sarhoşum bahanesiyle sana sarılsam nolurdu kadın?
Gözleri yavaşça açıldığında gelen alkış fırtınasıyla gülümsedi. Neden bukadar güzel gülüyorsun?
Gözleri etrafa gezinirken beni sonradan fark etmiş gibi aniden döndü. Gözükmemek için hızla çıktım kapıdan. Ara sokakta kimse yoktu suratıma çarpan rüzgar biraz ayılmama sebep olmuştu. Araba kullanabilirdim.
Anahtarı çıkarıp arabayı açtım.
"Arya."
Kapıya elimi uzattığımla kafamı eğmem bir oldu.
Gözlerine bakacak yüzüm varmıydı?
O nefret dolu bakışlarına hazır değilim Buğlem.
Arkama dönmeden arabaya hızla bindim. Anahtarı sokup gaza yüklenecekken açılan kapıyla irkildim.
Buğlem yan koltuğa oturmuş kapılarıda bir güzel kitlemişti.
Gözlerine teslim olmamak için başımı direksiyona çevirdim.
"Ne yapacaksan hızlı yap. Bitsin şu çile."
"Önce çıksana şu lanet sokaktan."
Cesaretine hayran kalmıştım. Issız yerde ağzıma sıçmak varken direksiyonu benim elime vermişti. Şuan kaçabilirdim ama intikamını alırsa belki affederdi. Arabayı hızlı bir şekilde deniz kenarına getirene kadar konuşmadı. Burası ıssızdı. Ne istiyorsa yapabilirdi. Büyüleyen kokusundan ayılmak için kilidi açıp dışarı çıktım. Cebimdeki paketten bir sigara alıp dolu paketi yere attıktan sonra yaktım. Buğlem indiğinde korkuma izin vermeden ona baktım. Bana her adım attığında bir çok duygu yaşıyordum. Korku,özlem,pişmanlık.
Peki ya kalp? O bu üç duyguya böyle çarpmazdı.Onlardan çok farklı bir duymuduydu bu ?
Aşkmıydı?
Kafamı sallayıp tekrar ona döndüm.
"Ne yapacaksan yap artık."
Tek kaşını kaldırıp
"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Hızlı al intikamını."
Bana bir adım yaklaşıp aramızdaki mesafeyi kapattıktan sonra yere attığım paketten bir dal alıp fırlattı.
Bana yaklaşınca bir an öpecek sandım. Oysa ağzımda olan sigaramdan sigarasını yakıyordu.
İşi bitince bir fırt alıp üfledi. Bütün duman sıratıma gelmişti. Nereye gitmişti bu rüzgar?

"Senin yapmadığını biliyorum."

Duyduğum sözlerin beni rahatlatması gerekmiyormuydu?
Kimin yaptığı umrumda değil. Çektiğin acı umrumda. Yüzünde gördüğüm çaresizlik. O duruma düşmen..
"Bir şey demeyecek misin?"
Cevap bekler gibi bakıyordu bana.
"Ne dememi bekliyorsun?"
Bunda cevap bekleyen taraf ben olmuştum. Sigarasını her içine çektiğinde biten sigarası değil ben oluyordum. Kirlettiği ciğerlerine oksijen olmak istiyordum.
Peki ya ben ne yapmıştım?
Nefreti olmuştum. Elindeki özgüveni yıkmış cesaretini kırmıştım.
"Bukadar büyütme Arya. Alt tarafı dayak yedim. Bakireliğim yerinde ve diğer sürtüklere ne olduğu umrumda değil."