chanson de la nuit, taegi ✓

'11.

sana bugün seni sevdiğimi söyleyeceğim, taehyung'um.

içim içime sığmıyor ve artık dayanamıyorum, içimde tuttuğum bu aşk beni ele geçirmeden önce, bilmelisin sen de bunu.

akşamın olmasını beklerken oldukça gerginim.

kafamdan bir sürü cümle geçiyor, ama onları toparlayamıyorum, umarım karşında aptal gibi kalmam.

akşam oluyor.

ve evden çıkmadan önce balkonuna bakıyorum.

orada yoksun.

odanın ışıkları hep açık olurdu, şimdiyse hiçbiri yanmıyor.

korkuyorum, sana bir şey olması düşüncesi bile ellerimin delicesine titremesine yetecek kadar kuvvetli.

hemen evden çıkıyorum ve senin kapını çalıyorum. ziline basıyorum birkaç sefer.

ancak, kimse açmıyor.

anahtar var mı diye etrafa bakınıyorum ve en son posta kutusunun içinde bir anahtar buluyorum.

kapıyı açıp içeri giriyorum ve sana sesleniyorum.

"taehyung?"

ses yok.

bir daha sesleniyorum, yine derin bir sessizlik karşılıyor beni.

yavaşça odalara bakmaya başlıyorum.

yoksun.

bakmadığım yalnızca tek bir oda kaldı.

her akşam şarkı söylediğin balkon, yani senin odan.

bir kere evini gözetlerken perde açıktı ve senin odan olduğunu anlamıştım.

oraya gittim.

odan hep mavilerle dekore edilmişti.

fakat kırmızı, zemine hiç yakışmamıştı.

yüzün solgun. hep capcanlı olurdu.

gözlerin, bana bakmıyor. bundan sonra ise kimseye bakamayacak.

bir kolun boydan boya kesik, ötekinde ise jilet var.

dudaklarımın arasından bir çığlık firar ediyor o anda, istemsiz.

hızla bedeninin yanına çöküyorum ve sana sarılıyorum.

gözlerimden yaşlar akıyor, ellerim titriyor.

ellerime bakıyorum sonrasında.

kanına bulanmıştı.

ve kırmızıdan nefret ettim.

seni benden alan her şeyden nefret ettim.

sen benim yaralı kuğumdun, yaralarını saracağıma söz vermiştim.

ama affet beni güzel aşkım,

zira ben sözümü tutamadım.