'10.

330 62 13
                                    

günler sonra ilk defa balkona çıktım, sevgilim. havalar iyice soğuyordu ve bu sebeple üzerime bir hırka giymiştim.

sen de oradaydın, tam karşımda.

yine şarkı söylüyordun ancak öyle acıklı bir tondaydı ki, gözlerim doldu.

hiç beklemediğim bir anda şarkı söylemeyi bıraktın ve bana baktın.

gözlerimin içine.

tuhaf bir pırıltı vardı gözlerinde.

acı değildi, boşluk değildi ve başka bir duygu değildi.

bana bir ressamın, ölmeden önce yaptığı son tablosu gibi bakıyordun.

onlarca papatya arasından lavanta benmişim gibi.

beni özel hissettiriyordun.

daha kötüsü bunları bilmeyerek yapıyorsun ve zararı sadece bana dokunuyor.

seni suçlayamam.

sana aşığım ama anla işte.

hayatına girmekten korkuyorum.

beni sevdiğini sanmıyordum.

ama bir yandan da, içimden bir ses en azından şansımı denemem gerektiğini söylüyordu.

belki de şansımı denemeliydim.

çok geç olmadan.

chanson de la nuit, taegi ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin