You Smile Brighter Than You Should (Kellic) Nederlands

Hoofdstuk 4

Vic's PoV

Ik loop naar huis met mijn hoofd naar beneden, verzonken in gedachten. Kellin haat me nu waarschijnlijk. Ik kan mijn stomme mond ook echt niet dicht houden he? Je zou denken dat ik er wel van had geleerd na de eerste keer. Ik loop de hoek om op weg naar hel. Ik bedoel, thuis.

Ik loop naar de voordeur met een zwaar gevoel in mijn borst. Ik leg mijn hand op de deurknop, bang om de deur te openen. Ditzelfde gebeurt elke dag. Ik stop bij de voordeur en twijfel heel lang of ik wel of niet naar binnen zal gaan. Maar ik ben nog nooit niet naar binnen gegaan. Het zou me zeker een hel kosten als ik niet thuis zou komen na school. Ik zucht en druk de hendel naar beneden en ga naar binnen. Ik hoor dat de TV in de woonkamer aan staat en probeer naar mijn kamer te sluipen.

"Waar denk je dat je naar toe gaat?" Hoor ik een stem achter me vragen.

Ik gruwel en draai me langzaam om, om mijn vader te zien, boos als altijd.

"Het ziekenhuis belde vandaag. Het gaat nog steeds niet beter." Gromt hij.

"Het spijt me." Fluister ik.

"Denk je nou echt dat dat genoeg is?!" Spuugt hij en ik schud mijn hoofd.

"Nee meneer." Antwoord ik.

Hij komt naar me toe, pakt me beet bij mijn nek en slaat me tegen de muur achter me.

"Dit zal doorgaan totdat hij beter wordt en als hij dat niet wordt, mag God je helpen." Sist hij.

Hij pakt mijn keel nog steviger beet en ik heb moeite adem te halen. Hij stompt me in mijn maag en ik kreun van de pijn. Ik voel zijn voet tegen mijn buik trappen en ik knijp mijn ogen dicht, terwijl ik de pijn zoveel mogelijk probeer te negeren.

"Alsjeblieft, stop. Alsjeblieft!" Huil ik.

Uit het niks stopt hij en ik open mijn ogen. Hij grijpt mijn haar vast en sleept me over de vloer, om me daarna weer tegen een muur op te gooien. Mijn hoofd slaat tegen de muur en ik sis van de pijn. Hij staart me aan, zijn woede is duidelijk van zijn gezicht af te lezen.

"Fucking zielig." Zucht hij terwijl hij me een laatste keer tegen de muur aangooit voordat hij weggaat.

Ik kreun zachtjes en voel de achterkant van mijn hoofd. Met knikkende knieën sleep ik mezelf de trap op, naar mijn kamer. Ik doe de deur zachtjes dicht en ga op mijn bed liggen. Mijn buik doet pijn en mijn hoofd is nog erger, maar het kan me niet schelen. Het enige waar ik aan kan denken, is wat Pap net zei: 'Hij wordt niet beter.' Als hij er nooit overheen zal komen, wat moet ik dan doen? Ze denken dat hij me niet kan schelen, maar dat is niet waar. Ik kan niet zonder hem leven.

Ik voel een traan langs mijn gezicht glijden en veeg hem snel weg. Dit is niet wat hij zou willen. Hij zou willen dat ik sterk zou zijn, niet dat ik in het verleden zou blijven hangen. Ik moet me focusen op de toekomst en op dit moment is dat zorgen dat alles weer goed komt met Kellin.

***

Kellin's PoV

"Kellin! Kellin, wacht!" hoor ik Vic achter me roepen.

Oh god nee. Waarom snapt hij mijn hint niet en laat hij me niet met rust?

Hij pakt mijn schouder vast en draait me om.

"Kellin, kunnen we praten?" vraagt hij.

Daar gaan we dan.

"Waarover." grom ik.

"Gisteren. Kijk, het spijt me echt heel erg dat ik dat allemaal heb gezegd. Kunnen we opnieuw beginnen en misschien echt vrienden worden?"

Ik krab aan mijn neus en zucht gefrustreerd.

"Het spijt me, Vic. Nee, we kunnen geen vrienden zijn. Ik zou het waarderen als je me gewoon met rust laat." zeg ik. Ik ben moe mezelf de hele tijd te moeten herhalen, maar voel me toch slecht omdat ik zo'n eikel tegen hem ben.

"Ik kan je niet met rust laten, Kellin." zegt hij met een gepijnigde stem.

"Waarom niet?" zucht ik.

"Omdat het te laat is. Ik geef al om je."

***

Nou dat is een boel leugens. Niemand geeft om mij. Ik bedoel, kijk naar me, ik ben een stuk stront.

Ik laat het mooie stuk metaal nog een keer over mijn arm glijden om een nieuwe bloedende lijn te maken over de andere tien bloedende lijnen. Dan valt het me op dat het mes niet meer zo diep snijdt. Stom bot stuk metaal. Ik gooi het naar rechts en ga opzoek naar een ander mes. Het irriteert me dat ik er geen in mijn kamer kan vinden, totdat ik me herriner dat er eentje op de bodem van mijn schooltas ligt. Ik pak hem op en maak de eerste rits open. Ik vind het redelijk snel omdat het maanlicht, dat door mijn open raam schijnt, gereflecteerd wordt door het mesje. Ik pak het vast en trek mijn hand terug uit de tas, maar dan komt mijn hand tegen iets scherps op. Ik sis van de pijn en laat het mes vallen. Ik pak het ding dat me sneed vast en trek het uit mijn tas. Dan zie ik wat het is, de valentijnskaart van Vic. Hoe ironisch, ik kan een miljoen sneden maken in mijn armen en er geen last van hebben, maar een klein papiersneedje kan ik niet hebben. Opeens voel ik de vreemde drang om hem nog een keer te lezen. Ik kijk van het mes naar mijn bloedende arm en dan naar de kaart die ik stevig met mijn hand vasthoud. Ik denk 'fuck it' en maak de kaart open.

'Lieve Kellin,
Jij kent mij niet en ik ken jou niet, maar dat betekent niet dat ik niet om je geef. Ik zag de littekens op je armen en het doet me pijn dat iemand zo jong en onschuldig zoiets bij zichzelf zou willen doen. Ik weet niet waarom je het doet, weet alleen dat je niet alleen bent en dat mensen om je geven. Vertrouw me. Ik weet dat het moeilijk is maar gooi alsjeblieft je mes of wat je dan ook gebruikt, weg, want ik zou het haten te zien dat je jouw mooie huid nog meer vernield. Vrolijke Valentijnsdag.
Vic Fuentes <3'

Ik lees de kaart een keer en daarna nog een keer en daarna nog een keer. Tranen wellen op in mijn ogen en een klein glimlachje vormt om mijn lippen. Hij kende mij niet, maar had toch de tijd genomen om deze kaart voor mij te schrijven, hij gaf wel om me. Hij had de sneden gewoon kunnen negeren, maar nee, hij probeerde mij een reden te geven om te stoppen snijden. Een gevoel van spijt bubbelt in mijn maag. Ik was een complete eikel tegen hem. Zelfs nadat hij zorgde dat Jeremy me niet meer lastig valt en nadat hij zich verontschuldigde omdat hij de waarheid had verteld. Ik moet hem vertellen dat het me spijt en hoe dankbaar ik hem ben. Ik voel me zo dom nu.

Ik leg de kaart neer en pak het mesje op. Morgen zal ik dingen recht zetten, nu nog niet.

***

Hi, ik hoop dat jullie allemaal een fijne carnaval hebben gehad, als jullie dat vieren en zo niet dan hoop ik dat je een leuke dag hebt gehad :)

Ga naar @collidewiththemadnss voor het originele engelse verhaal.