"I only have five more years to live" Nalungkot ako sa sinabi niya. Lingid man ito sa aking kaalaman, ngunit nalulungkot pa rin ako sa tuwing ito ang pinag-uusapan.
Hinawakan ko ang mga kamay niya para ipaalam sa kaniya na sa labang ito, hindi ko siya iiwan.
"It's okay. Let's spend it... TOGETHER". Unti-unti niyang inalis ang mga kamay kong nakahawak sa kaniya.
"I'm sorry, but you're not the one I wanna spend my five years with". Unti-unti siyang humakbang palayo, at kasabay nito ang pagkawasak ng aking puso.
"Bakit ka ba ganyan Blue? Akala ko ba ako na?" Marami akong tinanong sa kaniya. Ngunit ni isa ay wala siyang sinagot. Nang sa wakas ay natanong ko na ang mga salitang hindi ko inakalang masasabi ko.
"Why are you so unexpected?" Patuloy ko. Namayani ang katahimikan ng sa wakas ay basagin niya ito.
"I'm Blue,
I'm twenty
I'm looking for freedom
I'm looking for love
Im wild, but not free
You came. No. You two came
I was puzzled
I realized.
Alam mo bang sinasabi ko Lorraine?Hindi ako nabuhay ng normal, payapa, at masaya. And... Oh, didn't I warned you? That's one thing for sure. I'm Unexpected".
Tuluyan na siyang umalis at iniwan akong luhaan.
______________
Lorahturon.
