Şu an okulda sıkıntıdan patlamak üzereyim çünkü lanet olsun ki okul nöbetçiliği bizim sınıftan itibaren başlayacakmış ve nedense ilk nöbetçi ben olacağım .
Daha henüz geldiğim bir okulda beni nasıl nöbetçi yaparlar .
Bakalım beni nasıl bir gün bekliyor .........
Bugün pek bir sorunla karşılaşmayı istemiyordum . Ya yine o meymenetsizin yüzünü görürsem ..
ama yok bu sefer kesin yüzüne yumruğumu geçiririm aaa olmaz ki ama böyle neyim ben onun kuklası mı?
Bu kadar aşağılanmayı kabul edemem ben . Daha geleli bir hafta olmadı o çocuk tarafından her türlü hakareti yedim .
Neyse umarım karşılaşmam ......
Az önce bi hoca beni çağırdı . Neden bilmiyorum ama yine kesin bir şeyler yapmışımdır ben farkında olmadan ..
Yok canım sadece çay istiyormuş . Hay zıkkım içeydin bunun içinmiydi hepsi bende ne sanmıştım ödüm koptu benimle ilgili bir şey diye
Yorucu bir günün ardından nihayet okul bitmişti . Gerçi günün sonunda yine yapacağımı yapmıştım . Zaten bir günümude olaysız geçirsem çok şaşırıcam ..
Okul çıkışıydı ben çantamı alıp sınıftan çıktım merdivenlere geldim. (biliyorsunuz merdivenler benim düşmanımdır ) Merdivenlerin ortasına kadar sağ salim ulaşabildim ama ne yazık ki devamını getiremedim yine olan oldu ama bu sefer zararım kendime değil merdivenlerdeki herkese ..
Dediğim gibi merdivenlerin ortasındaydım birden arkamdan gelen bir sesle irkildim ve ne olduğunu anlamak için arkama döndüm mühim bir şey yoktu sadece biri ötekine bağırmıştı . Bende tekrar yoluma devam etmek için önüme dönüp merdivenlerden inmeye devam ettim . Zaten ne olduysa o zaman oldu . Önümde ki topluluk durmuştu, bende durduğunu farketmemişim inmeye devam ediyorum, birden önümdeki topluluğun üzerine düşmez miyim? tabi herkesi yere düşürmeyi başardım . Eminim herkes o anda bana küfürler savurmaya başlamıştır . Buda yetmezmiş gibi arkamdakilerde bize katıla katıla güldüler . Allahım tek bir günüm dahi sakin geçmez mi benim ..
Hepsinden tek tek özür diledim neyse ki kimseye zarar gelmemişti .
Bugünkü belayı da atlattıktan sonra nihayet yurttaydım . Akşam yemeğinden sonra odama çekildim . Allahım ne yapıcam ben kendimle, durmadan etrafıma zarar veriyorum , sürekli başım dertte . Sanırım bu okulda pek rahat etmicem , ayrılamamda .... babam beni öldürür . Off Allahım napcam ben ...
Sabah erkenden kalkıp okula gittim . Burda sabahları hava bayağı serin oluyordu . Bende tadını çıkarayım dedim .. tabi yine başıma bi şey gelmezse
Aslında bana sorucak olursanız okula gitmekten nefret ederim . Keşke okul diye bi şey hiç olmasaydı. Niye mi? Çünkü yıllarını veriyorsun okumak için Bütün çocukluğun gençliğin hep çalışmakla geçiyor .
Sonra belli bi yaşa geliyorsun meslek sahibi oluyosun , artık rahatım diyorsun ve istediğin her şeyi elde edebileceğini sanıyorsun ama inanın bana bu hiç de göründüğü gibi değil . Yani demek istediğim insan bütün ömrünü çalışarak ya da hizmet ederek geçiriyor.
Beni yanlış anlamayın sakın? Demek istediğim okumanın boş olduğu değil . Aksine okumayan asıl boştur.
Neyse çok konuştum . En iyisi biraz dersi dinleyeyim yoksa bu sene gerçekten sınıfta kalıcam ...................
Okul çıkışı kırtasiyede işim vardı . Allahtan kırtasiye okula yakın , en azından bilmediğim bir yerde kaybolmicam .
Kırtasiyede isim bittikten sonra yurda doğruc yolac koyuldum . Birden karşıma sivri dişli , kapkara bir. köpek çıkmaz mı ? Ödüm koptu . Bakalım nasıl kurtulacam . Korkudan köpeğin olduğu bölgeye yaklaşamıyordum bile .
Bi anda barkamdan tanıdık bi ses "Ne o Korktun mu?" dedi . Arkama döndüğümde karşımda duran kişi o belalı çocuktan başkası değildi.
"Yine mi sen !"
"seni gördüğüme bende sevindim."
"Aa ukalaya bak nedense ben seni gördüğüme pek sevinemiyorum."
"Üzülme ! zamanla alışırsın ."
"Alışmak mı? Ben hiç öyle düşünmüyorum."
"Sen beni bırak da , gerçekten bu kara kuru köpekten korkmasın değil mi?"
"Sanane.. sana mı sorucam! Off ! ne bela şeysin sen böyle .."
Arkamı dönüp köpeğin olduğu bölgeye doğru yürümeye başladım. Bendeki de ne cesaret . Aslında inat desek daha iyi olur.
Sinir küpü olmuştum. Artık ne bu okula ne de o çocuğa tahammülüm kalmadı . Bu okulu hemen terketmeliydim . Gerekirse herkesi karşıma alırdım . Aceleyle babamı aradım . Ona beni hemen bu okuldan almasını söyledim . Aslında söylemedim , emrettim . Babam emrivakilerden hiç hoşlanmaz ama artık ben de burama kadar dolmuştum . Gerçekten bu okula bi gün daha dayanamazdım . Babam ertesi gün okula geldi. Ona bu okula geldiğim günden beri başıma gelen her şeyi anlattım. Pek de şaşırmışa benzemiyordu..
"Kızım sen bunları her gün yaşıyosun yeni bi şey değil ki!
" Baba ben bu okula bi saat daha dayanamam ! ya beni bu okuldan alırsın , ya da ben kaçarım!!!!....
Babam şok olmuş bi şekilde bana bakıyordu . Etrafımızdaki insanlar da bize bakıyordu . Sanırım sesimi çok yükselttim.. Eminim babam bana çok kızmıştır ..
Yurda gidip eşyalarımı topladım . Babam da kaydımı almakla uğraşıyordu . İşimiz bitince beraber okuldan çıktık.. Gitmeden önce son bir kez dönüp okula baktım . Buraya sadece iki hafta dayanabilmiştim..... Çok bile dayanmışım..
İki hafta içinde çok şey yaşadım .. Ve kendi kendime bi şeyler mırıldandım..
"Bu okula bir daha asla geri dönmiceksin Mira asla....!!
Arkadaşlar bu kitabın son bölümü , devamını getirmeyi düşünmüyorum. Belki güzel bi kitap olmadı .. ama en azından benim için bi deneyim oldu..
Gerçekten artık yazmayı istemiyorum bu yüzden bu kitaba son verdim.
Böylece artık yeni okulumla başım dertte değil:))))))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yeni okulumla başım dertte
Humormira'yı yeni okulunda neler bekliyor. yaşadığı olaylar hayatı üzerinde nasıl etkiler bırakacak bunu hep birlikte görmeye ne dersiniz?:-) :-) :-) :-)