ImPOSSIBLE

•01•..embarrassed..

~Να είσαι το ουράνιο τόξο στο σύννεφο κάποιου άλλου~
------

"Ρε Ελπίδα σου έχω πει χίλιες φορές πως αυτές οι πιτζάμες είναι ΜΟΝΟ δίκες Μου!!"της είπα για χιλιοστή φορά

"Και γω σου έχω πει πως δεν είναι φυσιολογικό να μαλώνουμε κάθε φορά για αυτές τις συγκεκριμένες πιτζάμες!"μου απάντησε μεταξύ σοβαρού και αστείου

"Δεν με νοιάζει!Εγώ αυτές τις πιτζάμες δεν τις αποχωρίζομαι ποτέ!"της είπα με παιδική φωνούλα

"Βρε γλυκιά μου ξες κανένα κορίτσι 17 χρόνων να φοράει-"

"Νεφεληηηη κανε μια χάρη στην μανουλα"διακόπτει η μαμά μου την ελπίδα μπουκαροντας με φορά στο δωμάτιο

Αυτό μου την σπάει τόσο πολυ οταν το κάνει!!Δεν ξέρει πως να χτυπάει την πόρτα ας πούμε;

Ολόκληρο χαρτί έχω κολλήσει στην πόρτα μου "ΧΤΥΠΑΤΕ ΠΟΡΤΑ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙΤΕ" δεν το βλέπει δηλαδή;

"Ρε μαμα γιατι δεν χτυπάς ποτέ πορτα;"της λέω θυμωμένη

"Συγνωμη βρε αγάπη μου αλλά σε λίγο θα έρθουν καλεσμένοι και δεν έχω να τους κερασω τίποτα..Μπορείς να πεταχτείς μέχρι το σούπερ μαρκετ να πάρεις κανένα γλυκο;"

"Πφφφ..Και γω τι θα κερδίσω από αυτο;"

"Ένα φιλάκι από την μανου-"

"Μπααα"

"Έλα βρε τεμπελα πάνε και συ"μου είπε η Ελπίδα γελώντας

Αφου ξεφυσηξα και την κοιταξα με ένα απειλητικό βλέμμα πήρα τα λεφτά από τα χέρια της μαμας μου και κατέβηκα γρήγορα τα σκαλια

"Καλά αλλά τα 2/3 ειναι για εμένα"της είπα και έφυγα γελώντας

"Νεφελη περιμενε" μου είπαν και η δύο ταυτόχρονα αλλά εγω δεν τις έδωσα σημασία

[...]

Όλοι με κοιτούσαν περίεργα στο σούπερ μάρκετ και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί..

Τώρα άλλο είναι το πρόβλημα μου..Να πάρω κορμό, προφιτερολ ή...

Ξαφνικα έπεσα σε κάτι αρκετά σκληρό μπορω να πω..Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον βλακαμα να με κοίτα γελώντας

"Τι γελάς ρεϊ" τον ρώτησα με σηκωμένο το φρυδακι μου

"Δεν ήξερα ότι η patty είναι ακόμα η αδυναμία σου!Νεα μόδα είναι να κυκλοφορεί κάποιος με τις πιτζάμες εξω;" είπε μες τα γέλια του

"ΝΑΙ ΡΕ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛ-"

ΟΠΑ ΤΙΙΙ;;; ΒΓΗΚΑ ΕΞΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΤΖΑΜΕΣ;