ခ႐ုခြံေတြရဲ႕အေၾကာင္း

အေ၀းကလာတဲ့ ခရုခြံေတြရဲ႕အသံ……

ပင္လယ္ဆီမွန္းေမွ်ာ္ၿပီး အနီးဆံုးထိလာခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္ဟာ ပင္လယ္ဆီကုိ မေရာက္နုိင္ေသးတဲ့ အေ၀းကေျခရာတစ္စံု........။

ပင္လယ္ဟာ ခရုေတြရဲ႕အိမ္ကုိ ကမ္းစပ္ဆီအန္ခ်တတ္သတဲ့။ အဲ့ဒီခရုေတြရဲ႕အိမ္ ခရုခြံေတြကုိ ပင္လယ္ဆီေရာက္သူတုိင္းလုိလုိက အမွတ္မထင္ေသာ္လည္းေကာင္း အမွတ္တရေသာ္လည္းေကာငး္ ေကာက္ယူမိတတ္တာမ်ိဳး။ ခရုခြံေလးေတြကုိ ေကာက္ယူရင္း ပုိလွတဲ့ခရုခြံေတြေတြ႕တဲ့အခါ လက္ထဲကခရုခြံေတြကုိ လႊတ္ခ်မိလုိက္တာလုိမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ ပုိလွတဲ့ခရုခြံေတြကုိ ေတြ႕လုိေတြ႕ျငားနဲ႕ အေ၀းႀကီးထိမဆံုးနုိင္ေအာင္ ေမာႀကီးပန္းႀကီး ေလွ်ာက္လွမ္းမိတာမ်ိဳး………..။ ကမ္းေျခကုိ မေရာက္ဖူးတဲ့ကုိယ္ဟာ အဲ့ဒီလုိ ပုိလွတဲ့ခရုေတြ ရွာေဖြရတဲ့အရသာကုိ ကုိယ္တုိင္ေတာ့ မသိခဲ့ဘူး။ တျခားေသာ ခရုအသစ္ေတြေတြ႕တုိင္း အေဟာင္းကုိ လႊတ္ခ်ခ်င္တတ္တဲ့ စိတ္အေျပာင္းအလဲသဘာ၀ကုိလည္း နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ဟာ ပင္လယ္ဆီမေရာက္ဖူးသူမုိ႕။ ကုိယ္ဟာ ခရုခြြံေတြကုိ မေကာက္ယူခဲ့ဖူးသူမုိ႕။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ဟာ အေ၀းကလာတဲ့ ပင္လယ္ဆီကအသံကုိ ခရုခြံေတြဆီကေန နားမေထာင္ခဲ့ဖူးသူမုိ႕။

ခရုခြံေတြကုိ ကုိယ္စၿပီးထိေတြ႕ဖူူးတုန္းက ကုိယ့္အသက္ ဆယ္ႏွစ္။ ငပလီကျပန္လာတဲ့ ကုိယ့္အစ္မ၀မ္းကြဲဆီကေန ကုိယ္ဟာ ခရုခြံတစ္ထုပ္ လက္ေဆာင္ရခဲ့ဖူးတယ္။ ခရုခြံေတြဟာ ပံုစံအစံုပါပဲ။ အခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တစ္ခုေတြ႕တုိင္း တစ္ခုလႊတ္ခ်ခ်င္စရာမ်ိဳး ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ ကုိယ္မေျပာတတ္ေပမယ့္ ပံုစံမတူတဲ့ခရုခြံေတြၾကား အရာရာကုိမက္ေမာစိတ္ျဖစ္မလာခဲ့ဘဲ ကုိယ့္စိတ္အခံထဲ အလုိက္တသိေပ်ာ္၀င္သြားနုိင္တဲ့ ခရုခြံတစ္ခုနွစ္ခုကုိ ေသေသခ်ာခ်ာေရြးခ်ယ္နုိင္ေစတာမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္နုိင္ခဲ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ခရုခြံေတြၾကား ကပ္ပါလာတဲ့ သဲမႈန္ေလးေတြကုိပြတ္သပ္မိရင္း ဒါဟာ အေ၀းတစ္ေနရာက ကမ္းေျခဆီက သဲေျမေတြရယ္လုိ႕ ကုိယ္ၿပံဳးမိခဲ့ေသးတယ္။

တာ၀န္က်အေဆာင္သစ္ကုိေရာက္ေတာ့ နားေနခန္းျပဴတင္း၀မွာ ခရုခြံဆြဲလြဲေလး ေတြ႕တဲ့အခါ ကုိယ္ဟာသေဘာတက်ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ၀ါသနာနဲ႕မကုိက္တဲ့ အေဆာင္သစ္မွာ စိတ္ပင္ပန္းကုိယ္ပင္ပန္းစြာနဲ႕ ႀကိဳးစားျဖတ္သန္းေနရတဲ့အခါ နုိးလာတဲ့မနက္ခင္းတုိင္းဟာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမရွိခဲ့တာ အေသခ်ာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီမနက္ခင္းတစ္ခုကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္မ်က္လံုးဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္ေသးေပမယ့္ ေအးၿငိမ္းတဲ့အေငြ႕အသက္ေတြ အလုိလုိရေနတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္က်ယ္က်ယ္ဆီက တုိး၀င္လာတဲ့ ေလေျပေအးေအးေလး။ ထူးျခားတဲ့အဲ့ဒီေလေျပဟာ အရင္တုိး၀င္လာေနက် လမ္းေၾကာင္းဟုတ္ဟန္မတူဘူး။ စိမ့္ရံုေလးေအးေနတဲ့ ေလထုသိပ္သည္းဆကလည္း ထူးဆန္းေနတာမုိ႕ ဒါဟာ ေျမာက္ျပန္ေလပဲဆုိတဲ့အသိနဲ႕ ကုိယ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္။ ခ်စ္ေသာေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြ.. ကုိယ့္ကုိ ခံစားမႈအားေကာငး္ေစတဲ့၊ ေႏြးေထြးျခင္းနဲ႕အတူ ျငိမ္းခ်မ္းေစတဲ့ ေဆာင္းရာသီ။ ေနာက္ တုိးဝင္လာတဲ့ေလေအးေအးထဲ ေပ်ာ္ဝင္ၿပီးပါလာတဲ့ တစ္ခုေသာ ညွင္းသဲ့သဲ့အသံေလး။ ဒါဟာ ျပဴတင္းေပါက္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ခ႐ုခြံဆြဲလြဲေလးဆီက ခရုခြံခ်င္း ထိခတ္သံေလးပါပဲ။ အရင္ကၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ အလွခ်ိတ္ဆြဲလြဲေလးေတြဆီက တခြၽင္ခြၽင္ျမည္သံေတြထက္ကုိ ပုိၿပီးသာယာသေယာင္႐ွိေနတာ..။ ဟုိးအေ၀းကလာတဲ့ ညည္းညဴသံေလးလုိ၊ ဟုိးတေနရာဆီက တမ္းတသံေလးလုိ။ ညင္းညင္းေပ်ာင္းေပ်ာင္း လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္နဲ႔။

ပင္လယ္ဆီကအသံကုိ ခရုခြံေလးေတြဆီကေန ၾကားနုိင္သတဲ့။ ခရုခြံခ်င္းထိခတ္္သံေတြကေန အေ၀းကညည္းညဴသံကုိ ၾကားရနုိင္ေလသလား။ ဘယ္လုိ ညည္းညဴသံမ်ိဳးလဲကြယ္။ ဒါမွမဟုတ္  ၾကားခြင့္မရခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ဆီက သတင္းစကားေတြေလလား။  ခ႐ုခြံဆြဲလြဲေလးမျဖစ္ခင္ထိ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ေျခရာေတြရဲ႕ ပံုျပင္ေတြမ်ားလား။  ဒီဆြတ္ပ်ံ့ဖြယ္ ထိခတ္သံဟာ ေလာကအေၾကာင္း ဘ၀ကုိၿငီးေငြ႕ျခင္းေတြအေၾကာင္းေတြကုိ ညည္းညဴေနတာေလလား။ နာက်င္ျခင္းေတြေတာ့ မပါေနဘူးမဟုတ္လား။ မပါေနဘူးလုိ႔ ကုိယ္ယံုၾကည္ခ်င္တယ္။ ပထမဆံုးေျမာက္ျပန္ေလထဲက ခ႐ုခြံခ်င္းထိခတ္သံေတြဟာ နာက်င္မႈနဲ႔ ဘယ္မွာလုိက္ဖက္ပါ့မလဲ။

ေဆာင္းမနက္ခင္းတစ္ခုထဲ ေျမာက္အရပ္ဆီက ျပန္လာတဲ့ေလေျပနဲ႔ သူသယ္ေဆာင္လာတဲ့ ခ႐ုခြံခ်င္းထိခတ္သံ.......အေ၀းကလာတဲ့ အသံေတြ... ပင္လယ္ရဲ႕အသံေတြ... အသံလိႈင္းေတြ... တမ္းတညည္းညဴသံေတြ............။

- ႐ွိန္း